Onderwerp: OSTAR & TWOSTAR 2017

Ik zie er maar weinig van. Geen belangstelling ?

Toch doen er ook twee Nederlanders mee in de Twostar, Wytse Bouma en Jaap Barendrecht met een Sunfast 37

Er schijnt serieus seurieus slecht weer te zijn met reddingsacties die op touw gezet zijn.
Artikel

Op de Website lees ik er (nog) niets over. Hoop dat het de zeilers goed gaat.


Edit: op de tracker varen Wytse en Jaap met 1kn de verkeerde kant op

Bouma en Barendecht inmiddels retired DNF. Geen goed voorteken lijkt me zo.

De Nederlanders hebben hun mast verloren en zijn al van hun jacht gehaald door een ander schip.

rwyc.org/ostar/2017/06/10/nort...ostar-twostar-fleet/

En dan best toeval dat je door een onder Nederlandse vlag varend schip wordt gered (ALP Forward). (APL forward kan ik niet vinden)

Kan hun nu even niet tracken op marinetraffic, maar zullen wel in Canada (St Johns??) worden afgezet.

Via Ship Info wel een signaal, overigens...

Rescue van Tamarind (Formosa 42) door de Queen Mary.





Rescue van Furia (Luffe 37-09) door surveyor Thor Magna. Furia zou zijn gezonken.

vimeo.com/223058553

Noballast schreef :
Poeh! Heftig hoor.
Indrukwekkend dat hij zo nuchter zijn verhaal kan doen.

onwerkelijk bijna...

kippenvel,duidelijk verhaal.

Respect. De moeilijke afwegingen - waarbij ze ook de belangen van familie en redders hebben meegenomen - vind ik persoonlijk van grote klasse.

Letterlijk over de rand geweest en gelukkig toch goed afgelopen.

De emotie om het verlies van de boot zal nog wel even voortduren.

Zeer weloverwogen verhaal, erg knap en fijn dat het goed afgelopen is.

Verlies van de boot zal er best intikken, maar die was vermoedelijk na die rol al redelijk geruïneerd en heeft de be,anning toch goed beschermd tot er redding waS. Ik denk dat je er zo over moet denken: ik had een goede boot die me zelfs op de zwaarste momenten heeft gediend en dan blij zijn. ( zeg niet dat dat makkelijk is)

Indrukwekkend verhaal met veel herkenningspunten waardoor er toch ook weer de nodige emotie naar boven komt.
Heb min of meer een gelijksoortige ervaring gehad in de Ostar van 1996. Met alleen Bertus Buijs nog zo’n 500 mijl voor mij en nog twee laatkomers op grotere afstand in het zuiden werden wij verrast door de orkaan Bertha. Deze zou aanvankelijk pal over Bertus Buijs schipper van de Sea Beryl trekken en ik wenste hem alvast via onze gebrekkige communicatie alle sterkte toe en beloofde voor hem te duimen. Kort daarop veranderde de orkaan echter van koers en bleek deze pal over ondergetekende als schipper van de Taurus richting New Foundland weg te trekken om zich aldaar, zoals gebruikelijk, op te lossen. Het geweld wat vervolgens op een boot losgelaten wordt is absoluut indrukwekkend en het ongekende geluid van het vibreren van de mast wat in heftigheid aanzwelt en afneemt gedurende die nachtelijke uren staat mij nog steeds bij.Na de orkaan begon de boot echter vol te lopen te lopen, ondanks dat het vrijwel windstil was. Omdat de motor verzegeld is en je geen snelheid maakt valt de boot van enorme hoogtes naar beneden en elke keer dat dat gebeurde was er bijna niet tegen op te hozen. Ook ik heb toen gedubd wat het moment moest gaan worden om het reddingsvlot over boord te zetten maar gelukkig bleek na vele uren hozen dat de watertoevoer steeds verder afnam. Achteraf bleek dat een lasnaad bovenin de ankerbak de boosdoener was.
Ik begrijp dan ook enigszins de onbeschrijfelijke beslissing om het schip te moeten verlaten en in het belang van anderen het schip te moeten laten zinken. Wens de beide schippers nog veel sterkte met het verwerken van het verlies.