steef ton schreef :
Nou, ingeschreven, bootje proberen op tijd klaar te krijgen, maar paar dagen voor vertrek alle elektriek in de mast weg, stuk, kapot. Mast er weer af en wat blijkt? Eigen schuld, dikke bult. De beschermpijpen aan de binnenkant van de mast net niet ver genoeg afgezaagd en die drukten aan de onderkant de kabels tussen die pijpen en de mastvoet kapot. Pijpen ingekort, nieuwe kabel getrokken, mast er weer op en de boel werkte weer. Joepi. Maar wel te laat. Eén bemanningslid was vertrouwen verloren en wilde niet meer mee en een ander bemanningslid had ernstig probleem met familielid, dus te weinig bemanning over en bovendien in ernstige tijdnood, dus CAM-race was over.
Wat te doen? Ik besloot tot plan B en vertrok zondag-middag in mijn uppie naar Norge. Omdat ik al een tijdje terug met wat vrienden had afgesproken hen in Larvik op te pikken zeilde ik min of meer de zelfde route als de deelnemers aan de CAM-race. Eén van hen was met een Camper en hij kon mij woensdag via sms (bij Deense kust net genoeg bereik) vertellen dat hij in Stavern stond en zodoende kwam ik donderdag-ochtend vroeg in Stavern aan, denkende dat de CAM-deelnemers geen last van mij zouden hebben omdat het gros toch waarschijnlijk al vertrokken was. Dat bleek niet helemaal zo te zijn. Ik zoekende naar een ligplekje, maar werd al snel uitgenodigd door een deelnemer om langszij te komen. Ook de organisatie bleek nog aanwezig en verwelkomde mij zo hartelijk, dat ik er verlegen van werd. Ik kreeg zelfs 2 douche-muntjes welke ik bewaard heb als geuze-penningen. Ook zeer veel vriendelijkheden van andere deelnemers. Wat een ontzettend warm bad! Dank allemaal daarvoor!!
Ok, eind goed, al goed, zou je denken. Helaas!
Twee dagen later overgestoken naar Noord Zweden, naar Stroemstad om precies te zijn. De volgende dag klein rondtochtje gemaakt en BOEM!!! Tegen een, niet op de kaart (Navionics, ge-update één dag ervoor) aangegeven onderzeese rots. Gat in mijn prachtige scheepje. Mayday er uit, pompen op vol vermogen. Gelukkig was de SAR er binnen 20 minuten. Nog een pomp er in en naar de Marina gesleept. Meteen er uit getakeld en verzekering gebeld.
Mijn scheepje staat nu op de kant in Stroemsrad en zal worden gerepatrieerd naar Nederland, waar ik haar kan repareren.
Al met al een zeer goede, zij het in meerdere opzichten niet gewenste training voor mijn tocht volgend jaar naar de Azoren.
Dit is toch wel een zeer ernstige zaak. Het is gelukkig redelijk goed afgelopen. Het had veel slechter af kunnen lopen.
De vraag is, voer het schip buiten de in kaart gebrachte routes ?
Staat de aangegeven rots wel op de hydrografisch kaart van Zweden, maar niet op de zeer recente Navionics kaart ?. Dan is het duidelijk een fout van Navionics.
Die maken de kaarten uiteraard met de ENC hydrografische kaarten van Zweden als basis. Het melden en dan lange tijd daarna pas een correctie publiceren is een slechte zaak.
En rotsen liggen er uiteraard al heel lang en steken niet zomaar plotseling de kop op.
Het lijkt mij dan ook van groot belang om te weten wat hier mis is gegaan.
Bram