Onderwerp: Overlevingsstrategie bij zware stormen

En deze maakt er volgens mij een rommeltje van met te veel zeil:

La Mavare schreef :
Bronzen bezaan ?

Vinni

martinw schreef :
Ach....wil het gewoon eens proberen...blijf nu omgeveer één knoop lopen....kijken of we dit nog verder. kunnen reduceren.

Vinni

Sunday schreef :
Ziet er ook niet echt uit als Hove to. En idd te veel ziel lijkt me. Heeft nog een flink voorziel opstaan en is in feite aan het zeilen. Bij mij zou de solent fok (eventueel gereefd) er al opstaan. Heeft deze boot derde rif?? Bij ons zou het er al ingaan. De helling is niet functioneel: harder ga je er niet door en het sloopt je op termijn.

Mogelijkheid id dat hij op een kaap/headland toezeilt; onder bepaalde omstandigheden krijg je er daar vaak een metertje extra holven bij en ook 1Bft als toetje daarboven. Als je dan wind tegen tij hebt kan het onverwacht interessant worden

De schroef misschien

Sailingcamelot schreef :
In het onderschrift zegt hij dat zijn voorzeil vastgelopen is.

Weinig reefmogelijkheden in het grootzeil ook. Dat zou ook kleiner kunnen. Eenmaal bijgelegd creeert het wel wat rust, zelfs met deze achterlijke hoeveelheden zeil.

Allemaal geweldig die overlevings-strategiën maar als je boot te klein is gaat het gewoon mis op een gegeven moment.

Ik dacht van het najaar wel ff de oversteek naar Corsica te doen in mijn eentje in mijn 22 voeter. Vol goede moed begon ik half oktober. Na de eerste harde winden en golven met de bijbehorende angst momenten besloten om lekker rond de kust te blijven varen.

Enfin, de afgelopen maanden flink wat ervaring opgedaan. Drie weken geleden de laatste keer de zee op geweest. Een constante wind van 30km/h zeilt heerlijk in mijn Etap. Ik koers langs de Lérins eilanden bij Cannes richting het ruime sop. De wind wakkert aan naar 45km/h in tien minuten. Ok, gaan we reven? Ik besluit door te gaan en in de daaropvolgende 10 minuten wakkert het aan tot 60km/h en ook de golven beginnen te komen.
Ik gooi alle zeilen los en in de wind en laat als de gesmeerde bliksem alles naar beneden komen. En maak rechtsomkeer naar beschutting tussen de twee eilanden in. Zelfs zonder zeil helt de boot flink over.

Ik zet koffie en wacht een anderhalf uur. Het wordt niet echt minder maar de tijd begint te dringen want de dagen zijn kort. Ik gebruik een stukje van de rolgenua om tussen de eilenden uit te komen maar eenmaal op zee rol ik die weer snel in. Ik zie de golven breken en het water er af vliegen. Ok, denk ik, dit gaat spannend worden. De golven waren niet eens heel hoog (alhoewel ik die muur van water achterop best wel eng vond ), misschien anderhalf met uitschieters naar twee meter maar de kracht die daarachter geschuild gaat is niks voor een bootje van één ton en 22 voet.

De golven komen met zo'n geweld binnen, dat was echt interessant en beangstigend. Doordat de wind uit een andere hoek kwam duwde die me soms iets uit koers waardoor de golven niet mooi haaks op mijn achterschip kwamen. Ik ging met 6 knopen vooruit en de golven haalden me in no time in. En soms verloor ik compleet mijn koers als ik de golftop af kwam (ingehaald werd). Ik hing met zo'n kracht aan mijn helmstok dat ik dacht ok, ik weet niet of mijn roer deze krachten leuk vind en als het breekt ben ik de klos. En als ik soms uit koers raakte door de golf die me inhaalde heeft de boot gewoon wat tijd nodig om zich weer op te richten en de koers te herstellen en "beng" daar beukte de volgende golf alweer in. Ik vloog van links naar rechts met één gedachte, want ik heb het boek ook gelezen van Peter Brice, één golf op de zijkant en ik lig plat met een gebroken mast.

Op een gegeven moment kreeg ik de gang te pakken door tussen de golven in een aantal seconden door koers te veranderen richting beschutting achter het éérste eiland en haven en als de golf me inhaalde de kont van mijn notendoppie recht in de golf te gooien om het geweld op te vangen.

Moraal van mijn verhaal. Je kan met alle goede voorbereiding en uitrusting nou eenmaal niet veranderen wanneer je bootje aan zijn max komt. Mijn windsnelheden zijn windkracht 7 met misschien uitschieters naar 8, dat wordt nog niet eens storm genoemd. Dus echte storm wil ik écht niet meemaken in deze zeilboot. En inderdaad, ik geloof niet zo snel dat ik in een echte storm zal zinken als ik mezelf desnoods binnen opsluit. Maar wat heb ik daar aan als mijn mast breekt, ik alles onder gekotst heb en vol builen en schrammen zit of erger na een rollercoaster binnenboord?

Dus nee voor mij begint de juiste overlevingsstrategie bij allereerst de max van je boot leren kennen en daar de windkracht op aanpassen. En ik wil zeker windkracht 8 en 9 (storm ) meemaken in een zeilboot maar wel van het dubbele formaat en gewicht.

MvdLans schreef :
Nou ik niet

ik ook niet met zoveel wind ! al heeft mijn bootje in zijn prototype meegedaan met de minitransant en 3 x een storm meegemaakt van bf 8 en meer en die zeiler voelde zich niet onveilig zoals in zijn verslag staat.

maar die zeiler zal wel een doorgezeilde zeebonk eerste klas zijn.



ik kan mij er werkelijk niets bij voorstellendie bf 8 en meer in hetzelfde bootje
, net aan bf 6 vind ik al heel wat...heb ik meegemaakt op het markermeer met lager wal en dat ging wel met mij 22 ft, maar wel pittig , 2 rif erin en grootzeil was ik al aardig aan het lozen...is wel te doen voor even maar als je daar 3 uur in zit heb je het wel gehad, al is de golfslag een eind op zee een stuk makkelijker

Nou... 30-35knopen wind moet meestal goed te doen zijn door. Heb daarin zeilend al heel wat uren rustig kunnen slapen.

Dit bedoel ik niet zonder respect voor de natuurkrachten, maar na een tijd wen je aan de wind.

Wordt je overvallen en ben je onvoldoende voorbereid en is het een van je eerste trips in het voorjaar, heb je zo de schrik in de benen. Kom je net van Brunsbuttel na 3 maanden mijlen maken en trekt de wind aan bij Harlingen naar 30 knopen, moet je niet verbaasd zijn dat je gewoon nog doorvaart naar Enkhuizen.

Ook op zee een keer voor top en takel weg gelopen met een uur 45 knopen. We zagen het aankomen, alle zeilen weg, alles vast, soep klaar en slaapzakken op de bank. Ruimte genoeg en geen scheepvaart in de buurt. Wat ook weer scheelde is dat we wisten dat het kort zou duren. Na die 45 knopen bleef het de rest van de dag 7 Bft. Heerlijk gezeild verder.

Ook met een NW 9 van Texel gekomen. Weg met een 7 Bft om 05:00 uur in de luwte van het eiland. Bij de M10 hield de regen op, het front was over en toen kwam die bak wind. In een record tijd in Enkhuizen.

Mijn ervaring is dat ik te snel nog te veel zeil laat staan, dan wordt het oncomfortabel. Ook stroom tegen wind en er dan tegenin moeten mijd ik als de pest. Daar wordt ik echt chagrijnig van.

Gr Michel

Dat kan ik onderschrijven uit ervaring. Er kwam afgelopen zomer een onweerslijntje op ons pad richting Cuxhaven, we zagen het en hoorden de (extra) waarschuwingen ervoor via de marifoon dus we konden ruim op tijd zeil minderen en ons voorbereiden. 30+ knopen op zee had ik nog nooit meegemaakt maar eigenlijk was het best goed te doen. Als ik dat vergelijk met mijn eerste zeetochten waar ik 15 knopen al veel vond, lijkt dat een eeuwigheid geleden. Iedere keer verleg je die grens weer een stukje en blijkt je boot het toch weer goed te houden.

Teveel zeil laten staan: check (in genoemde bui reefden we het grootzeil pas toen het ergste voorbij was, nadat we plat voor het lappie uit het roer liepen), check (spi bij 28 knopen?) en dubbelcheck (commentaar van de bemanning). Les voor de schipper: het is niet altijd een wedstrijd
Opkruisen en hakken tegen de stroom in: vermijden inderdaad. Wordt niemand vrolijk van, voor zover ik weet. Maar ook dat kan wennen!

Zie ook de verhalen van Erikdejong. Die heeft heel wat meer wind over zich gehad dan de gemiddelde forummer ooit zal krijgen. Wedden dat ie de ervaring hierin ook rustig heeft opgebouwd?

Delphi32 schreef :
Een standaard kieljacht zal niet door wind omslaan met de standaard zeilen, ook niet bij 8BF, daar heb je dan toch een spi voor nodig. De golven die erbij horen veroorzaken vaak de problemen. En dan is het nuttig te oefenen met vergelijkbare omstandigheden en iets minder golven.

IJsselmeer bijvoorbeeld. Alle narigheid die het IJsselmeer met 7+BF biedt krijg je er voor niets bij (ondieptes, onverlichtte obstakels, korte golfjes bij lagerwal).

Oh, omslaan was niet mijn grootste doemscenario hoor! Ik weet dat die boot best lang rechtop blijft (even los van de spi dan, heb al platgelegen met 28kts + spi, been there, done that, t-shirt still wet). Ik zag een beetje op tegen de golven. En die heb je nou net niet op het IJsselmeer

In het heklicht zag ik die golven van achteren aan komen rollen. De toppen kwamen voorbij de schouders van de stuurman dus ze waren 2-2,5 m hoog. Bij de eerste 3 dacht ik: let op, die golf komt de kuip in! Maar nee, het bootje wordt opgetild, de stuurman moest even goed alert sturen om rechtdoor te varen, en dat was het dan. Dat went best snel, mijn angst zakte en veranderde in euforie: gaaf om zo keihard te gaan in deze elementen!

En heerlijk om te ervaren dat je bootje ook daadwerkelijk kan, wat volgens de theorie ook zou moeten.

Delphi32 schreef : Dat genoegen is mij tot op heden bespaard gebleven.

Die situatie is in principe nog vrij onschuldig (golfhoogte minder dan ca. 1/3 van de bootlengte met brekers, praktisch 4m). De ervaring die je nodig hebt in die situatie zou je als het langzaam opbouwt nog zelfs bij dezelfde trip kunnen oppikken.

Alleen moet je op een gegeven moment schakelen als de golven hoger worden dan 4m. Dan kom je toch in de situatie dat mensen zonder gevoel en ervaring niet achter het roer thuishoren. Als je met 4m golven door een van achter komende golf andersom wordt gezet loop je een zeker risico, maar meestal gaat het goed. Als dat voor een 10e keer gebeurt...

Als je dan een paar keer was gaan zeilen op het IJsselmeer...
Als je de onervaren bemanningsleden op die tocht eerder achter het roer had gezet...

Het risico dat veel schippers lopen is dat ze de grens niet kennen en dat ze te vroeg ingrijpen (en dus de mensen geen kans krijgen de routine op te pakken) of te laat (en de mensen gebrek aan ervaring in de problemen komen). Tja, ervaring is meestal toch gebaseerd op doen, doen, doen.

Wel het voordeel dat veel wedstrijdzeilers hebben.

Deze schipper kwam pas naar buiten nadat z’n boot de barrière van 10 knopen had doorbroken weet ik toevallig Dus hij liet z’n bemanning zeker lekker aanklooien..