Hoi Geert,
Albert: Jij doet er ook alles aan om ruimte om je heen te crieeren... Mee zingen
Nu sta je wel even met je klompen op mijn blanke zeemanszieltje te trappen! :cry:
Laat ik je met het volgende relaas even op de hoogte brengen van de kwaliteit van mijn onvolprezen zangstem.
Een jaartje of zes terug, we vertrokken van het laatste Duitse waddeneiland Wangeroog en voeren met een zwak windje in een lekker warm zonnetje tussen Wangeroog en Spiekeroog door naar zee.
Het was al in de namiddag en het zonlicht gaf het water daar tussen de banken een diepe warme gloed.
Voor mijn neus lag de hele Noordzee, nog een half uurtje en ik kon iedere koers gaan voorliggen die ik maar wilde.
Dit was zo'n zeldzaam gouden moment, waarop een mens zich volmaakt tevreden voelt en het "ogenblik" voor eeuwig mag voortduren.
Kortom, ik ervoer wat puur geluk is.
Dit gevoel kon ik slechts uitten door middel van zingen.
Terwijl ik zong kwamen er een zo'n stuk of acht zeehonden met hun kop uit het water en bleven, terwijl we heel langzaam voorbij zeilden, luisteren en ons nakijken.
Na deze ervaring weet ik dat niet alleen mensen, maar dus ook dieren, mijn gezang op waarde weten te schatten.
Dus beste Geert als jij, net als die zeehonden, wil ervaren hoe ontroerend mooi mijn gezang kan zijn, raad ik je aan om op een mooie zomerse dag in een zeegat overboord te springen en daar te blijven rondzwemmen in de hoop dat ik al zingend voorbij kom.
vr. gr. Albert