Onderwerp: Oppervlakbehandeling polyester met waterproof 400?

Op aanraden heb ik het boek “Dit is snel zeilen” van Imhoff en Pranger aangeschaft. Het is een leerzaam boek, maar hun aanbevelingen over de oppervlakbehandeling van de polyester boot, volgens hen een van de meest essentieele zaken voor snel zeilen, in het eerste hoofdstuk verbazen mij nogal. Zij raden aan om een polyester boot te schuren met P400 waterproofschuurpapier om een ideale ruwheidsgraad van het oppervlak te krijgen. Omdat ze voor de rest geen aanbevelingen doen lijkt het alsof dat de enige behandeling is die er nodig is. Hoe moet ik dit lezen? Is het de bedoeling dat ik gewoon gelijk begin met schuren? Ik heb van een lakpecialist gehoord dat waterproof 400 gelijk staat aan 200. Is dat niet veel te ruw dan? En waarom zijn velen in de weer met cleaner, polijstmiddel en spulletjes met teflon coating in plaats van de ideale werkwijze volgens Imhof en Pranger? Ik weet dat er genoeg is geschreven over de behandeling van het oppervlak, maar de vraag of waterproof schuren afdoende is, is volgens mij nog niet beantwoord.

Lees het zeer uitgebreide topic van boarderbas of koko eens door! Hier wordt alles wat hiermee temaken heeft wel behandeld!

Is een aantal dagen werk maar bij lichtweer blijkt het goede invloed te hebben en kan het het verschil maken tussen "lopen" en dobberen.

Bedoel je deze?

www.zeilersforum.nl/index.php/...jouw-onderwaterschip

de heren Imhoff en Pranger schreven dit toen er, lang geleden, nog veel misverstanden bestonden over de beste gladheid van een boot.

Hoe gladder hoe beter, dat is de huidige stand van de wetenschap.
Geschuurd met 1000 waterproof is nog 2 maal zoveel weerstand als gepolijst.
Over 400 zullen we het maar niet hebben....

Oke, dus achterhaald is het sleutelwoord... Jammer, want de rest van het boek is naar mijn idee goed.

Ik heb inmiddels wat uurtjes gevaren met de boot en heb zeker de indruk dat het strak plamuren (vrijwel alle oneffenheidjes en overgangen flush) en daarna schuren met korrel duizend met water heeft geholpen ten opzichte van hoe het hiervoor was.
Hiervoor zat de boot in een goede laag AF, waarbij hier een daar de werking wel op was. Het totaal voelde kwastruw aan en op sommige plekken was de AF weggebrokkeld.

Het viel me meteen op bij het invaren van de haven. Bij stationair draaien van de motor en zonder wind voeren we oncomfortabel "snel" (iets onder de 3 knopen).
Moeilijker vind ik om het verschil zeilend te beoordelen. De boot loopt bij licht weer prima en vlaagjes zie je terug in oplopende snelheid. Maar ja, das normaal ook zo en er spelen zo veel factoren dat het moeilijk is om de invloed van het ows er uit te pikken.

Mooi, koko. Op zich lijkt het mij dat verschil in de weerstand van het onderwaterschip prima te merken is op de motor, dus zonder dat je daarvoor hoeft te zeilen, omdat de motor een continue kracht levert. Je 'meting' lijkt mij op het eerste gezicht dus wel betrouwbaar.

Loefgierig schreef :
Ja die bedoel ik: koko is zeer precies en volledig bezig geweest. En goede eerste berichten dus!

Wellicht nuttig om een test op te zetten die dezelfde boot vergelijkt vóórdat en nadat er aandacht aan het onderwaterschip is besteed?

Men is het er over het algemeen wel over eens dat het verschil zit in lichtweer bij snelheden ver onder de rompsnelheid.

Het meest nauwkeurig lijkt mij om je boot bij windstil weer en spiegelglad water te laten slepen met een constante snelheid ergens tussen 1 tot 2 knopen. Lange sleeplijn om weinig last te hebben van het kielzog van de slepende boot. Urnster in de sleeplijn om de benodigde kracht (=water + luchtweerstand) voor die snelheid te meten.

Test later herhalen onder precies dezelfde condities.

Deze methode vereist nogal specifieke omstandigheden en materialen (weer, slepende boot en urnster) wat niet vaak aanwezig zal zijn.

Andere optie?
Hoe zou het werken om (ook bij spiegelglad water) op de stuurautomaat te motoren met 2 knopen > motor in vrijloop te zetten > meten hoe lang het duurt voordat de snelheid is afgenomen tot 0,5 knopen. Ik zou géén log maar snelle, ongefilterde GPS data gebruiken daarvoor. Als je een klap- of vaanstandschroef hebt de boot laten uitdrijven vanaf veel hogere snelheid zodat je zeker weet dat de schroef in de "zeilstand" staat als je afnemende snelheid die 2 knopen "kruist" en je de meting start.

Mogelijk met een datalogger de afname van de snelheid tegen de tijd opnemen en uitzetten. Gemiddelde kinetische energie gedurende de test delen door tijd geeft (heel grof) het vermogen aan wat de boot in die tijd kwijt raakt aan water- en windweerstand volgens mij.

Edit: dus ook zorgen dat je boot hetzelfde beladen is tijdens de eerste en tweede test!

Ik ben van plan zoiets te doen (bij mijn boot verwacht ik een aanzienlijk verschil gezien de huidige staat van het ow schip), echter ik wil ook een kiwiprop monteren wat de resultaten ongeldig zal maken.

Wellicht krijg je zoiets als hieronder? Let wel dit is een verzonnen, ideale situatie waarbij snelheid exponentieel afneemt (volstrekt willekeurige aanname). Links in de tabel het langzame onderwaterschip en rechts de gepoetste variant. De snelheidsmeting is kritisch en zal de grootste fout in het geheel veroorzaken.

Statistisch gezien is door de "voor en na" meting 3 of 4 keer te herhalen iets te zeggen over de toevallige fout per test. Op basis hiervan kan dan uiteindelijk gesteld worden of er een statistish significant verschil is gemeten. "p-value" Heet dat geloof ik en zegt iets over het verschil tussen twee meetreeksen ten opzichte van de fouten in elk van de meetreeksen. Maar daar kan Baasklusje vast meer over vertellen: hij lijkt nogal in deze materie te zitten...



Let wel dat deze test zich zuiver op het verschil in weerstand richt. Ik kan me voorstellen dat de kiel- en roerprofielen een hogere lift ontwikkelen als deze goed glad en precies in vorm zijn geplamuurd. Dit zal, vooral aan-de-wind, een toegevoegd positief effect geven, namelijk toegenomen lift, waardoor minder drift, hogere AWS en gunstigere AWA dus beter "lopen". Dit valt alleen zeilend te merken, wat weer moeilijk te meten is vanwege afwijkende condities (wind, golfslag, stuurmanskunsten en zeiltrim).


Wie helpt mee een simpele en voldoende nauwkeurige test op te zetten zodat we komend seizoen wat data hebben om te vergelijken ipv "ik heb het gevoel dat..."

Edit: waarom niet meteen de discussie tussen "wel of geen geblokkeerde vaste schroef" meenemen?