Onderwerp: Dagelijkse problemen bij maritieme radioapparatuur

Als SodM dit aan boord aantreft krijgen ze een ontzettend zware douw.

Met deze antennes lopen ze dus ook tussen de 80cm aardgas condesaat leidingen van 90 bar. Een minuscuul lekje kan dan al een Piper Alfa veroorzaken. (Google-youtube)
Daar wil ik niet bij zijn.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

SodM = Staattoezicht op de mijnbouw.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Joop66 schreef :
Wel een krimptang maar geen verstand van een goed krimp en ook twee verschillende zeskanten. Het lijkt erop dat deze krimp drie keer is gekrompen:
1e bij de connector
2e bij einde huls
3e midden met te kleine krimp

<leermodus aan>
Ter info:
Krimpen van de bus van een coaxconnector doe je één keer. Schuif de huls tegen de achterkant van de connector, zonder ruimte of afscherming er tussen. Doe dit ook met de krimptang, dus deze plaatsen tegen de achterkant van de connector. Dichtknijpen ( met de juiste matrijs) dan ontstaat de krimp en trekontlasting op de juiste plaats. Het stukje wat niet gekrompen is blijft (en dat laat je ook zo!) ongekrompen. Hierdoor ontstaat een felsrand waardoor de kabel niet wordt ingesneden door de bus. Anders hadden ze wel een bredere matrijs gemaakt.
</leermodus uit>

Gents,
Ik vond dit in eerste instantie een leuke tread, leerzaam en grappig met de foto's maar als ik terug lees lijkt het net of een paar kleine kinderen zitten te posten.

Kâppuh nâh! Post gewoon met foto's, geef commentaar wat elkaar helpt! Daar hebben we het meeste aan.

WADnWIND schreef :
Dat levert dan wel weer leuke verhalen op voor dit topic : zeilersforum.nl/index.php/foru...lie-aan-en-van-boord

“Hebben op dat moment niks anders.”

Van sommige dingen is het toch niet zo onbetaalbaar dat je daar wat reserve onderdelen van aan boord legt. Snap ik nooit, dat dat niet gebeurd.

Die spare parts zijn meestal het probleem niet. Ook de kosten daarvan zijn meestal ook het probleem niet. De man of vrouw die ze moet bestellen als ze bijna op zijn wel. Alle mooie OMS'en (onderhouds management systemen) ten spijt.

ilCigno schreef :
Exact!

grappig... heb ik toch veel connectors niet goed (2e keer) gekrompen.

HPV schreef :
Ik neem aan dat je de bus bedoeld?
Ik pers de bus altijd 2x. Tijdens de 1e keer persen wordt er materiaal gedreven naar de sluitnaad van de 2 matrijzen.
Ik verzet de tang dan 1/6 en pers de moed die ontstaan is ook weer, dat zit dan enorm goed vast.

Als vervolg op de kwaliteit van marifoon antennes heb ik al jaren hier liggen, van een alom bekend ZF lid ("echte vriend"), de onderdelen van een V-tronix antenne.
Dit type: (ik weet geen exact type)



Volgens de folder is dit de aansluiting bij aankoop:



En dit na enkele jaren:



En er is geen mogelijkheid om af te tapen met zelfvulcaniseerende tape.

In het cylindertje zit koperfolie gefrummeld, om een metalen huisje na te doen. dat komt er zo uit te zien:





De interne contacten tussen de stekker en de RVS spriet hebben nogal last van corrosie op de spoel:





De aansluiting van de coax-kern moet op goed geluk met een centerpuntje in de antenne, je hebt er geen enkele kijk op of het goed gaat:



Ik geloof niet dat ik veel worden hoef vuil te maken over de constructie en betrouwbaarheid van deze antenne?

Corrosie is een groot probleem bij radiogolven. Een radiogolf gebruikt maar de buitenste 5-6 μm van een geleider op de marifoon frequentie.
Metaaloxiden, behalve zilver oxide, zijn uitstekende isolators. Het is dus niet moeilijk te begrijpen dat een radiogolf zich er slecht voortplant over geoxideerde oppervlakten.

Hoe meer het glimt, hoe beter, vandaar verzilveren of vergulden.

en.wikipedia.org/wiki/Skin_effect

Ik moest nog ver zoeken om een oude AC-marine Celmar-0 te vinden die stuk mocht. De hieronder getoonde antenne is 20-25 jaar oud. De metalen delen aan beide zijden van de spoel zijn / waren verzilverd. De spoel is van(fosfor)brons en is daarom zeer sterk en veerkrachtig. Omdat de neuskegel iets kan bewegen is het dus belangrijk dat de spoel niet metaalmoe wordt en breekt. (koude deformatie). De uiteinden van de spoel zitten gesoldeerd.

We zien geen corrosie op de spoel en verbonden delen. Rechts zien we 2 O-ringen die de neuskegel afdichten. Om de neuskegel er af te krijgen, moest ik die nog flink mishandelen met een verfföhn en gedeeltelijk smelten en wrikken met een waterpomptang.



Een uiterst taaie antenne dus.
Het is tenslotte geen schande om na 20 jaar een antenne te vervangen, hoewel dat bij deze niet had gehoeven.

Worden ze nog steeds op dezelfde wijze geproduceerd? Onlangs een nieuwe gekocht voor 5 tientjes. Niet veel vind ik.

koko schreef :
Ja, ze worden nog steeds op deze wijze gemaakt.

Tssss nou moet ik dus 18 jaar wachten om een vergelijk te kunnen maken

Een scout heeft dus toch voordelen .......

WADnWIND schreef : En ik ben er altijd erg zuinig op geweest. Hij deed het nog wel.

Jeroen-pion schreef :
Voor jou altijd

Baasklusje schreef :
van een oud mannetje geweest, hep altijd binnen gelegen....

Afgelopen dagen wilde ik een AIS antenne op de achterpreekstoel gaan monteren ten behoeve van een nieuwe AIS transponder.. De lokale watersportwinkel had geen Celmar (mijn voorkeur) maar een ongeveer hetzelfde uitziende Scout antenne.
Dus gekocht; 49 euro.

Aangesloten op de transponder gaf deze een rood alarm: SWR fout. Vervolgens drie keer de coax kabel doorgemeten, en die was echt ok, dus daar kon het niet aan liggen.
Vervolgens de transponder aangesloten op de bestaande Celmar antenne boven in de mast. Toen bleek alles prima te functioneren, en kwam de zaak ook goed door op MarineTraffic. Geen rode foutmeldingen meer.
Conclusie: het moet toch aan die Scout antenne liggen.
Ik vond het overigens al vreemd dat de spriet van de Scout ca 9 cm langer was dan de spriet van de Celmar. (Van 55 euro....)

Omdat de heren niet aan het duelleren waren op de markt van Enkhuizen bij gebrek aan speciale 1,5 meter antennes, ........ben ik toch maar naar Shiptron getogen om daar die Scout antenne eens beter aan de tand (de VNA analyzer) te voelen.

Toen bleek dat de Scout optimale resonantie had op 156 MHz, en dat de SWR opliep tot rond de 2,0 bij 162 MHz (de AIS frequentie).
Zie plaatjes. Kennelijk hebben sommige transponders moeite met een SWR hoger dan circa 2,0 en lopen ze rood aan....

Omdat ik deze antenne uitsluitend voor AIS wil gaan gebruiken hebben we de stoute schoenen aangetrokken, en in plaats van duelleren op de markt maar de kniptang gepakt en zijn we stukjes spriet af gaan knippen om te kijken of we de center freq op 162 MHz konden krijgen. En jawel, na 28 mm knippen kregen we hem precies goed.

Ik denk dat je in deze discussies onderscheid moet maken tussen de elektrische eigenschappen en de mechanische (duurzaamheids ) eigenschappen. Elektrisch gezien is de Scout prima, en met afknippen krijg je hem ook goed voor AIS.
De Celmar zit net iets hoger in de centerfrequentie, dus die geeft geen rood SWR alarm op de AIS transponder.
Of de Scout mechanisch net zo robuust is als de Celmar - daar is al heel veel over geschreven in dit draadje - dus daarover moet ieder maar voor zich zelf over oordelen.

Lastig is wel als argeloze lezertjes die nog nooit van SWR hebben gehoord naar de watersportwinkel lopen en een Scout antenne meenemen en die gaan gebruiken voor AIS. .... waar ligt dan de fout? Bij de antenne? Bij de transponder?

In ieder geval weer wat geleerd....

Nog een paar fotootjes van de Scout, opengeschroefd > ingevet met een beetje siliconevet > weer dichtgeschroefd > krimpkous met lijmlaag eroverheen > Nu is het een noname Scout, en als het goed is nu veel corrosiebestendiger.

egenolf schreef :
Teleurstelling alom, zo lees ik.

Wel een chique SWR meter. Daarmee weet je ook welke kant je op moet.

Dat je met een dergelijke beperkte verschuiving van frequentie zoveel swr verliest, verrast me wel.

Is daar in het antenne ontwerp nog iets aan te doen?

Jazeker, je kan natuurlijk de centerfrequentie iets opschuiven naar boven maar dan verlies je ook weer SWR aan de lage kant van de band.
Je kan ook een anders soort antenne nemen, die een wat dikkere diameter straler heeft - zoals veel fiberglass antennes. Die hebben een wat "bredere" klokvormige impedantie curve. Dan pak je makkelijker de hele VHF band. Het nadeel van die rvs spriet antennes is dat ze relatief smalbandig zijn.

Joop66 schreef :
Ja.
Op dit plaatje :



Zie je een keurige dip in de reflectie. nu is het zo dat hoe dunner de straler (= RVS spriet) hoe scherper die dip naar beneden. Dat betekend ook dat een smalle dip is een smalle of kleien bandbreedte. Op zich zegt dat niets over de prestaties en werking.
Bij een dikkere straler, zoals het messing pijpje in een glasfiber CX-4, wordt die dip veel breder. Dan is de antenne beter geschikt voor marifoon én AIS.
De huidige Celmar-0 die in de winkels liggen hebben ook een smallere dip, maar die is iets omhoog geschoven, zodat aan beide flanken de waarde nog acceptabel is.

Wat is de horizontale schaal van die plot?

Ben wel benieuwd naar de bandbreedte van de Metz antenne.
We gebruiken hem probleemloos voor zowel de marifoon als voor een AIS-transponder.
Volgens specs is de Metz best breedbandig voor een RVS-spriet:

SWR Less than 1.2:1,
Shunt Fed Frequency Range 156-163 MHz
Whip length 87 cm

Jugo, heb jij misschien meetgegevens van deze antenne ?

Grt Hans