De windex was stuk. Gewoon ouderdom bleek later, zowel allu delen als het plastic totaal “op” door zon en weer. De windex staat boven op ons driekleurenlicht, een prima moment om de lamp om te wisselen voor een led uitvoering.
Ik lag net geankerd op een stek waar geen snelle motorboten konden voorbijkomen, altijd leuk om gebimbam te vermijden als je daar boven in de mast hangt.
Onze masthijstakel aangebracht, ik hijs mezelf naar boven. Twee kogelgelagerde dubbele blokken, grote diameter, de onderste heeft ratel. Eén hijs ik met het fokkeval naar boven, de andere zit aan onze bootsmansstoel.
Ik moet vijf keer meer touw halen als de mast hoog is, gebruik 10 mm multiplaid touw. De vijf tieren touw draaien niet samen tot één massieve kabel omdat multiplaid in twee richtingen gevlochten is. We hebben achter op de boot twee rollen met landvast touw, op één ervan zit 6o meter 10 mm multiplaid. Grote diameter rol ( zelfgebouwd uit hout ) zodat het touw makkelijk afrolt.
Aan de voet van de mast leg ik een stuk zeil waarop het gehaalde touw zichzelf kronkelt bij het halen en ik zorg ervoor dat er niks is waar het touw zich kan aan vasthaken. Je wil echt niet dat het touw vast komt te zitten terwijl je daar boven hangt.
Aan mijn traditionele bootsmansstoel heb ik een houten kikker vastgemaakt waar ik het halende part van de takel op kan vastmaken. Ik hijs mezelf naar boven zonder gebruik te maken van handschoenen. Ik heb liever echte gevoelige grip op het hijstouw.
Heb één keer handschoenen gebruikt, je moet dan echter extra hard op het touw knijpen om doorglijden te vermijden, prefereer gewoon blote handen.
Mocht er toch iets gebeuren houden de ratels van het dubbele blok aan de bootsmanstoel me ter plaatse.
Ik draag altijd rubberlaarzen als ik de mast in ga. Kun je jezelf prima mee vastklemmen aan die mast. Glijd niet.
Boven gekomen beleg ik het halende part op de stoelkikker, dan verzeker ik mezelf met een kort stuk touw tussen m´n harnas en de top van de mast.
De bajonet sluiting van het driekleurentoplicht ging boven verwachting niet stuk. Ik had gedacht “ 30 jaar in de zon zal wel teveel zijn voor de sluiting lipjes”, had geluk, niks brak af.
Een beetje vaseline vet aan de vier stekkers jaren geleden zorgde ervoor dat ook die verbinding prima openkwam ondanks jaren in weer en wind.
Met de lamp plus dode windex op m´n rug kon ik dan afseilen. Ik leg de ratelknopjes van de blokken om, dan met éen slag van het hijstouw om de kikker afseilen.
Heb beneden een extra verbinding moeten solderen in de lamp. Weet niet meer precies wat of hoe, ik meen dat de led lamp het metalen deel van de lamp als geleider gebruikt terwijl bij de originele filament lampen slechts de twee polen onder op de lamp gebruikt worden.
Dan een nieuwe volmetalen windex zo gewijzigd dat hij de plaats in kon nemen van de originele plastic windex.
Eén en ander ging fout. Ik ben oud, maak fouten. Eerst was de windexpijl gewoon te groot, kon niet voorbij de marifoon antenne draaien. Dan was één der hoekaanwijzers ietske verbogen, de pijl bleef er aan haken. Gek dat je zulke fouten pas ziet als je rustig in de kuip zit. Pas dan valt het op dat de pijl na éen keer ronddraaien vast komt te staan.
In totaal ben ik die dag vier keer naar boven geweest, had blaren op de handen.
Dat was het nog niet, enkele weken later vloog een aalscholver tegen de lamp. Letterlijk. S´nachts, heb ik niet gezien wel een harde klap ergens in de mast gehoord.
Roei ik de volgende dag weg van de boot, zie ik dat hele lamp onder een rare hoek hangt. Bleek het doorschijnende plastic lampeglas, het ankerlicht deel rondom afgebroken. We ankerden toen ergens waar niks gekocht kon worden, heb de lamp samengelijmd en de breuknaad verstevigd met een monel draad zigzagsteek rondom de lamp. Piepkleine gaatjes boren in het zwarte plastic ( Dat is veel meer UV bestendig als het klare plastic deel ) en naaien met dunne monel draad.
Wat je allemaal niet verzint als je niet nieuw kan kopen.