Goh, wat we nou toch weer hebben meegemaakt… Vind het wel de moeite waard om dat hier even te delen.
Zoals gezegd is het beruchte plekje onder het toilet ook bij ons slecht, en slechter dan ik in eerste instantie dacht. We hopen deze vakantie droog te kunnen vallen, maar ik vind persoonlijk dat je daarbij geen onnodig risico moet lopen, en die plek onder het toilet vond ik te slecht om er vertrouwen in te kunnen hebben. Slecht nieuws dus.
Nu bedacht ik mij: stel ik kan hier in Friesland ondanks de bouwvak terecht, dan laat ik dr gewoon even dubbelen voor deze vakantie, want hierna ga ik toch het onderwaterschip vervangen. Heel gebel en zoals verwacht had geen werf tijd, of de mensen. Totdat ik iemand aan de lijn kreeg die de bouwvak doorwerkte.
Zijn eerste reactie was: “Sorry, maar ik help geen mensen meer die ik niet ken. Heb onlangs Duitsers met een Lemsteraak geholpen, maar wegens een geschil weigeren ze te betalen. Sorry dat de goeien onder de slechten moeten lijden”. Na wat heen en weer gepraat en hem verzekerd te hebben dat wij desnoods contant willen betalen, gaf hij aan toch wel even langs te willen komen om te kijken. Zou dan wel gisteravond laat worden, na etenstijd.
Afgesproken (in het centrum van Lemmer) dat hij ‘s avonds langs zou komen, had ik het toilet en de vloerpanelen er al uit gehaald, maar had ik heel eerlijk gezegd gisteren om 21:00 niet meer verwacht dat hij zou komen. Tot ik 21:15 een belletje kreeg en hij 5 minuten later aan boord was. Een hele nette rustige en vriendelijke Fries, dat gaf een goed gevoel.
Hij kijken, en zei gelijk: het ziet er niet goed uit, maar voor deze vakantie zou hij zich daar geen zorgen om maken. Sterker nog, zei hij: hier zou ik gewoon mee droogvallen. Wel zei hij: ik snap ook dat je het zeker wilt weten, dus bel mij morgenvroeg wat je wilt, anders kom ik even langs met een hamer en een beitel en dan probeer ik er doorheen te hakken. Als dat lukt, dan varen we naar zijn werf en dubbelen we hem.
Zo gezegd, zo gedaan, en na een nacht slapen toch maar besloten voor zekerheid te gaan en hem opgebeld om langs te komen.
Vanochtend om 11:00 kwam hij langs met een flink vuistje (zeker anderhalf kilo) en twee scherpe beitels. Ik dacht hij tikt voorzichtig even wat roest weg om te kijken, maar ik heb echt met samengeknepen billen gekeken hoe hij daar tekeer ging: eerst met de hamer vol op de vlakke delen en daarna met de punt van de bijtel door de slechte plekken heen geprobeerd te slaan. “Als het mij niet lukt, dan gaat het jou deze vakantie ook niet lukken.
Terwijl hij zijn best deed om ergens een gat te kunnen slaan, bleven er ondertussen steeds meer mensen stil staan aan de kade om te kijken wat er in vredesnaam aan de hand was. Elke slechte plek heeft hij geprobeerd door te slaan, en elke las heeft hij geprobeerd eraf te slaan. Tot hij op een gegeven moment zei: “Oei, hier krijg ik water”. Kut, nee hè, dacht ik. Ik voelde het bloed naar mijn buik stromen. Ik wilde de prop er al bij halen toen ik vroeg “wat wil je dat we doen?”. Al lachend zei hij: “Ah nee joh, niets te zien, je hoeft je echt niet druk te maken, ik heb echt mijn best gedaan maar alles blijft droog”. In een moment van verwarring en opluchting hard gelachen dat hij me tussen de stress door ook nog ff lekker in de zeik nam. Dit is toch echt waarom wij zo van Friesland houden: niet alleen de omgeving, maar vooral ook de mensen.
Naderhand nog even een hele tijd met de beste man staan praten. Hij heeft een hele grote werf en heeft jarenlang casco Lemster Aken gebouwd. Nog allerlei tips meegekregen en tevens kan ik
hem altijd bellen als ik tips of advies nodig heb. Wat vooral fijn was, was mijn bevestiging van het onderstaande:
- Beton hoort niet in een boot zei hij, en mijn besluit om dat er helemaal uit te halen was een goede.
- Het onderwaterschip van 3mm is te dun. Als je je een keer vergist ben je daar te snel doorheen. 5mm is naar zijn mening het minimale en hij kon mijn besluit om dit te vervangen alleen maar aanmoedigen.
Ook hierover nog veel besproken en nogmaals aangeboden gekregen dat ik hem altijd mag bellen voor advies tijdens dit project. Wat is dat toch weer een bijzonder moment, en alles behalve vanzelfsprekend.
Het hoogtepunt was toch wel dat hij afsloot met de boodschap niets te willen rekenen hiervoor, omdat hij vond dat hij niets heeft gedaan. Hier toch maar even tegenin gegaan en naderhand het volgende bericht gestuurd:
Goedemiddag!
Nogmaals hartstikke bedankt voor je hulp en expertise.
Ik heb het er even over gehad met mijn vriendin, maar wij zijn beide 100% van mening dat we je gemaakte uren gewoon willen afrekenen. Allereerst is het alles behalve vanzelfsprekend dat je ons middenin de bouwvak op korte termijn wilde helpen. Ten tweede is het feit dat we onze vakantie nu zorgenloos kunnen vervolgen, voor ons onbetaalbaar.
Nogmaals hartelijk dank voor je tijd en dat je bovendien hebt belichaamd wat Friesland zo mooi en bijzonder maakt; niet alleen qua omgeving, maar ook qua mensen, blijkt maar weer!
Graag zie ik de factuur tegemoet op mijn mailadres:
xxxxxxxx
Graag minimaal voor 2 uur, plus eventuele onkosten.
Met hartelijke groet,
Björn
Friesland op zijn best. Wat kunnen sommige situaties en sommige mensen het leven toch bijzonder maken!