Onderwerp: Anode

Op mijn saildrive zitten 2 anodes, één op het aluminium gedeelte en eens op de schroef.
Deze op het aluminium gedeelte heeft een normale slijtage/opoffering, deze om de schroef wordt extreem snel opgeofferd, in minder dan 3 maand in het water bijna volledig opgebruikt ( zie foto)
Ik gebruik extreem weinig walstroom maximum 1 uur per dag, dus dergelijke extreme elektrolyse via de aarding is uitgesloten Wat kan de oorzaak zijn en hoe los ik dit op zodat ik maar jaarlijks mijn anode hoef te vervangen en geen 3x tijdens een vaarseizoen

pmelliott schreef :
Er lijkt rondom deze anode sprake te zijn van nogal wat brons. Onder andere de klapschroef. Wat het materiaal van de anode is, vermeldt je niet. Dit kan zink, aluminium, of zelfs magnesium zijn. De schroefas zelf is vermoedelijk van rvs.
Een aluminium anode in deze situatie gaat een stuk sneller dan één van zink. De vraag is zelfs of er met de huidige opzet een schroefasanode nodig is. Die bronzen klapschroef heeft er niet altijd op gezeten en misschien was de oorspronkelijke schroef wel van een minder edel metaal.

Verdere antwoorden in dit draadje op voorwaarde dat je niet gaat zeuren over snellere en betere antwoorden op Facebook, zoals de vorige keer.
Je lijkt hier trouwens alleen maar te komen als je iets niet weet. Draag ook 's een keer wat bij aan de oplossing van het probleem vaniemand anders..

Welk materiaal zijn die anodes en zijn ze beide wel van hetzelfde materiaal?
Want als bijv. die van de saildive van zink is en die van de schroef van aluminium of nog erger magnesium zal die van de schroef zich gaan opofferen aan die van de saildive.
Sowieso zal een mider edele anode zich sneller opoffeen dan een edelere in de vollgorde magnesium-aluminium-zink . Op zout water is dat effect nog een stuk groter dan op zoet.
Ad .

Beide anodes zijn van zink, de twee anodes maken ook structureel deel uit van de klapschroef.

Aan het degraderende oppervlak van de schroef te zien heeft deze zijn anode hard nodig, in elk geval!

Nachtvlinder schreef : Vraag me af of dat wel zo is en niet simpelweg het loslaten van de aangroeiwerende verf (als dat op de schroef is gesmeerd),
Het materiaal van de schroef dat dan zichtbaar wordt lijkt me niet (erg) aangetast.

Wel valt op dat de anode zo netjes en regelmatig is verdwenen. Die ik zie zijn altijd bijzonder onregelmatig aangetast

Ik ben nog maar weer even aan het denken geweest .Het is natuurlijk wel zo dat die van de schroef veel kleiner zijn dan die van de saildrive. Omdat daardoor het oppervlak t.o.v. de massa/inhoud veel groter is zal die op de schroef sneller weg zijn dan die op de saildrive.
De hoeveelheid die een anode verliest is per definitie evenredig met het oppervlakte , niet met de inhoud. Daarom verdwijnt een schroefanode relatief sneller dan die van de saildrive.

Voorbeeldje , stel de inhoud van de saildriveanode op 200cc en die van de schroefanode op 40cc .
Ik neem even voor het gemak aan dat het om kubussen gaat . De ene weegt dan 1400 gram en de andere maar 280 gram ( s.g. van zink is 7) . Het oppervlak van de ene zal 205cm2 zijn die van de kleine 70cm2 .
Als de afname bijv. 3mm/jaar is zal dat dus bij de ene 205*0,3=61,55 cc zijn en van de andere 70*0,3=21cc.
De afname van de ene is dat dus 61,55/200*100=30,775% zijn en van de andere 21/40*100=52,5% . Een verschil dus van 70% in afname
Hoe groter de verschillen in afmetingen , des te groter het verschil.

Maar of dat helemaal de hier getoonde verschileln kan verklaren weet ik ook niet , dan zou je van beide on nieuwstaat het gewicht en het oppervlak moeten meten en dat laatste lijkt me verre van eenvoudig.

Bepalen van welk materiaal een anode is zou heel wat simpeler zijn. dat kan gewoon met een weegschaal en een emmertje water en de goeie ouwe Archimedes .
Ad

Effectief de antifouling en grondverf is losgekomen, maar de schroef is niet aangetast.
Uw opmerking rond het netjes en regelmatig verdwijnen van de zink anode is mij ook opgevallen, dit doet mij denken dat de opoffering gebeurd tijdens dat de schroef draait en dan zou ik denken het enigste dat dan extra elektriciteit produceert is de alternator.
Ik heb geen electrokennis maar zou mijn redenering steek houden ?

ik heb er met de volvo klapschroef ook last van,en wat ik van andere hoor bijna iedereen met deze schroef
ik ga hem in het voorjaar proberen onderwater te vervangen omdat het best duur is om iedere keer uit het water te gaan
de anode zelf is al rond de 50 eu
leer er mee leven of zet de orginele aluminium schroef er terug op(al zat die bij mij ook vol met putten)
ik lig op zout water in de grevelingen en bijna nooit walstroom

groeten
Frank

Yellow boat, jouw redenering klopt volledig, alleen zou ik dan denken als de grote anode 30% opofferd en de kleine 50% dan begrijp ik niet dat mijn grote anode geen zichtbare opoffering heeft en de kleine bijna volledig weg is

Kijkend naar de plaatjes lijkt het erop dat de schacht, die uit het huis van de saildrive steekt, van hetzelfde materiaal is als de schroef. Als die van echt brons is en de schroefas is van rvs, dan is de vraag wat er door de anode tussen de schacht en de schroef beschermd wordt. Brons en rvs zitten zó dicht bij elkaar qua edelheid dat die elkaar niet opvreten, volgens mij. Wèl zullen ze in eendrachtige samenwerking en in hoog tempo de zinkanode tussen schacht en schroef aantasten.
Is de betreffende anode geen overblijfsel uit de tijd dat er een andere schroef op zat?

Mijn eigen schroef wordt beschermd door een dopanode op het uiteinde van de schroefas, omdat deze feitelijk van messing is en er zonder zinkanode ontzinking van de schroef optreedt. Die dopanode gaat ruim een jaar mee.

ik weet niet of er andere passende anodes geleverd worden dan deze
ik heb de vorige keer de rvs inbus boutjes proberen te isoleren met van die gele pasta,maar dat maakte ook niets uit

de anode tegen het staartstuk slijt bijna niets,het gaat over de driedelige op de schroef zelf

groeten
Frank

pmelliott schreef :
Ja hallo , mijn berekening is gemaakt om de verhoudingen aan te geven , niet de werkelijke hoeveelheden. Daarbij komt dat bij de saildrive anode het oppervlak wat tegen de saildrive aan zit niet meedoet met de afname waardoor dus de evrhouding oppervlakte vs. gewicht nog verder afneemt. Ook zit zink veel dichter bij de aluminium legering van de saildrive dan het brons van de schroef wat ook invloed zal hebben.Zie plaatje beneden voor de verschillen in galvanisch potentiaal .

Overigens het ik het nut van de andes op een bronzen schoef eigenlijk nooit zo goed begrepen. Bijv. die van Radice hebben helemaal geen anodes en de vroeger identieke van Volvo Penta wel . Toch heb ik op mijn Radice klapschroef die op mijn vorige boot zat nog nooit iets van corrrosie aangetroffen.
Enige wat ik me nog kan voorstellen is dat je met de anodes op de schroef eigenlijk het rvs wat erbij gebruikt wordt voor de assen en de schroefas zelf moet beschermen tegen het brons , tenminste als dat rvs actief is ( dus zonder goede intacte oxidelaag ,zie de open i.p.v. zwarte streepjes op het plaatje)
Ad

Misschien kort door de bocht maar zou het een oplossing zijn om de 3 RVS bouten die gebruikt worden om de anode vast te houden te vervangen door een minder of niet geleidend materiaal zoals kunststof.
Of is er dan geen opoffering meer mogelijk en is de RVS as dan ook niet meer beschermd tegen corrosie

pmelliott schreef :
Dat laatse klopt niet want zonder direct of indirect electrisch geleidend contact met twee verschillende metaalsoorten doet een anode helemaal niets en kun je hem net zo goed weglaten .
Trouwens , de anode zit ook met kunststof schroeven gewoon tegen het metaal van de schroef dus die verbinding is er nog steeds via het metaal van de schroefnaaf met de rvs onderdelen (o.a de scharnierpennen en de borgschroeevn daarvan) van de klapschroef .
Bij de saildrive idem ditto, daar wordt zelfs in de handleiding aangegeven dat er metaal op metaal contact moet zijn tussen de saildrive en de anode.
Ad