Onderwerp: Niet zo schuin!

Mijn vrouw krijgt steeds meer angst als we wat schuiner liggen als we aan de wind zeilen.
Bij vlagerig weer wordt het dus heel lastig.
Nu hebben wij een Etap 30i en dus niet een heel zware boot.
Een overstap naar een Victoire 1044 of HR 34 zal wellicht helpen, maar ik vraag me af of dat voldoende uitmaakt.
Heeft iemand al eens zo een overstap gemaakt en hielp het?

Andere tips?

Felix schreef :
Multihull.

een grotere boot heeft ook meer zeil, maar Victoire en HR zijn in elk geval niet Overtuigt.
jouw Etap eerder reven helpt, of idd. een meerromper.

Een boot met meer ballast tov het zeiloppervlak kopen. Eerder reven. Nieuwe zeilen kopen, de schoot los in de hand kunnen nemen en tijdig laten vieren.

Nieuwe zeilen en vroegtijdig reven schelen al behoorlijk…

Felix schreef :
Hoe komt dat? Is geen reële angst toch?

Eerder reven, betere zeilen of een stabielere boot helpt natuurlijk, maar is wel symptoombestrijding.

Ik zou je vrouw zelf laten schipperen en sturen. Dan heeft ze de controle en voelt het schuin gaan heel anders. Dan bepaalt ze zelf wat er kan en wat ze wil.
En misschien wil ze dan inderdaad liever een rustiger schip?

(En als ze niet goed genoeg kan zeilen: laat haar naar een zeilschool gaan!)

Hoe dan ook: niets forceren! Het moet wel leuk blijven!

Heel herkenbaar. Ik merk bij mijn vrouw dat het meestal een optelling van factoren lijkt te zijn. Als je water en wind hoort en voelt dan is helling al snel te veel.. Als ze bezig is (bijv roer nemen) heeft ze er veel minder last van.

Mijn vrouw kan het niet schuin genoeg en hoe meer golven hoe beter.
Ik reef liever iets eerder...
Ben ik dan met de uitzondering getrouwd?

Stefanvanvee schreef :
Misschien moeten jullie van vrouw ruilen?

Je hebt een collectors item. Zuinig op zijn.

Ik zou geen andere zeilboot gaan kopen in de hoop dit op te lossen, tenzij een multihull. Dit is een situatie waar ik dus ook regelmatig mee krijg te maken. Er is geen enkele garantie dat wat minder helling het oplost, de angst moet onder controle gekregen worden.

De angst kan bij mijn vrouw kan triggeren bij 10-15º helling, maar soms ook niet en is alles ok. Als er dan iets teveel helling komt praten we gewoon over of het tijd is om te reven. Het verschil is echter bizar.
Stefanvanvee schreef : Of ze is levensmoe, of ze is precies het tegenovergestelde

Je moet haar zien te overtuigen dat dat scheef gaan nu juist fantastisch is omdat de boot zelf zo haar ideale stabiele positie kiest. Er is niks stabieler dan een boot. Dat dat dan scheef lijkt voor de "landrot" is helaas zo.
Laat de vrouw zien dat een boot die schever gaat in een vlaag juist een nieuwe stabiele houding aanneemt.

Ik vermoed dat een Victoire schuiner gaat dan je Etap, dat past volgens mij meer bij dat schip. Omdat het Victoire echter een kleinere en zeevaste kuip heeft, kan het wel zijn dat het veiliger voelt…

Ik zou wat eerder reven en wat vaker ruime wind gaan varen

Mijn 10 jaar oude dochter vond het scheef gaan eerder ook spannend. Dat was omdat ze boot dan om zou slaan en zou zinken. Ik heb toen uitgelegd dat een kielboot net als een tuimelaar-poppetje, vanzelf weer rechtop zou komen, zelfs als de mast plat op het water gedrukt zou worden. Nu vindt ze het alleen nog maar irritant, met lopen enzo…

Meestal is het geen rationele angst. Dat maakt het zo lastig. HR 34 is wel een veel zwaarder schip. Dit kan wel veel uitmaken. Je hebt dan ook veel meer comfort in de havens dan op een 30 voeter en dat kan voor je vrouw wel leuk zijn. Het leven in de haven is ook belangrijk en leuk. Beetje aanklooien, relaxen, wat klussen, wandelen e.d.. Daar kun je ook plezier uithalen. De boot blijft dan voor jullie twee leuk, zij wat meer in de haven en voor jou mss het zeilen zelf.

Tijdens het varen sneller reven. Rustige koers varen. Een thuishaven uitkiezen met rustiger vaarwater. Zeilplan aanpassen.Je kunt veel doen. Als je niks doet en zoiets hebt van 'stel je niet aan' dan wil ze straks helemaal niet meer mee of je krijgt grote bonje aan boord ... .

Wellicht dat je met anderen - zonder vrouw - de 'spannende' zeiltochten kunt maken die je met je vrouw niet kan doen.

Meer ballast is niet automatisch minder hellen. Die andere boot zou wel eens niks kunnen oplossen.
Vormstabiliteit is zeker zoveel van belang.
Als je bemanning angst heeft, doe jij wat fout.
Al aangebracht: zelf sturen en eerder reven. Of beter trimmen...

Soms komt het zo ver dat je niet meer durft uit te varen. Mijn vrouw en ik hielpen zulke ‘patienten’. Dan weer het water op.

Heeft mijn vrouw een artikel over geschreven:

www.directievetherapie.nl/downloads/DT-32-4-5.pdf

Gisteren terug vanaf Urk richting Lemmer met 5 Bft. We gingen een Etap voorbij die echt behoorlijk op één oor lag. Grootzeil wel gereefd, maar alsnog erg schuin.

Mijn vrouw stuurt vaak, want zij is ook minder zeker. Sturen geeft een gevoel van controle, dat helpt.
Wij hadden gisteren de genua deels ingerold, dat hielp goed. Veel rustiger en minder helling.
Mijn vrouw vond het een mooi zeiltochtje.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

De beste adviezen zijn al genoemd, maar ik kan bevestigen dat ze goed werken.

Haar het roer in handen geven en (ruim) op tijd reven.
Wuif het vooral niet weg (geen reële angst) dat werkt eigenlijk nooit.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Het is bijna niet te bevatten, maar echt heus waar, sommige mensen vinden zeilen geen zak aan. Dus alle ongemakken die er om de hoek komen tellen drie dubbel en zijn reden te meer om niet te gaan varen.

Mijn ervaring is dat een Etap 30i niet zo snel scheef gaat, althans voor mijn begrip in vergelijking met een 32s. Bij ons vindt mijn vrouw het wel vaak eerder te scheef gaan maar omdat zij meestal stuurt heeft ze wel controle. Achterstagspanner hard aantrekken helpt wel maar het ergst vindt zij de vlagen, constant schuin is minder erg. De opmerking van een buurman dat schuin gaan ook een vorm van reven is, was niet zo handig. Op tijd reven kost geen snelheid, geeft wel comfort.

Felix schreef :
Victoire 1044 en HR34 zijn beide behoorlijk oude ontwerpen met een slanke romp en veel ballast. Die hebben juist bij weinig wind al meteen een behoorlijke helling. Nauwelijks vorm stabiliteit maar wel veel balast maar die begint dus pas te werken bij..... helling.

Als je weinig helling wil kan je beter kijken naar modernere ontwerpen en dan specifiek diegene die al bij weinig helling heel veel vormstabiliteit hebben of een multihull dus. Voorzover een andere boot de oplossing is natuurlijk.

daarom een heavy motorsailor gekocht, nooit gezeik van; wil niet mee, jouw boot etc. Ok, zeilen is second best...

Ik ga iets heel knulligs zeggen, maar ik bedoel het goed.

Vermijd soms aan de wind zeilen.

Jaren terug toen we maanden weg konden naar de Oostzee bijvoorbeeld hebben we de lier hendels opgeborgen en afgesproken dat we iedere dag alleen halve wind of lager zouden varen. Dat ging wonderwel prima. Ook nu zoek ik eerst naar waar staat de zon staat (of schaduw als het heel warm is) en waar komt de wind vandaan. Aan de wind is heerlijk bij 3 Bft of minder of bij vliegjes op het IJSselmeer, niet bij 5 Bft of meer. Hoe harder het waait, hoe ruimer wij varen over het algemeen. Niet uit angst maar vanuit comfort perspectief. Ook nemen we daar heel luxe in mee is het hoger wal of lager wal. Met een NW 7 terug van Texel is fijner dan met een ZW 4 terug vanuit Lemmer.

We hebben onszelf zaterdag getest door in 1 rak naar KWZ te zeilen vanuit Andijk (tussen de 24 uurs deelnemers door), en we waren het er over eens, een vette klotsbak dat IJsselmeer met die wind en die koers. Terug echter was een feest.

Op het Wad barst het overigens van de zeilboten die kiezen om te moteren naar de eilanden in plaats van te kruizen. Een teken dat er meer hun eigen overweging maken om daarvoor te kiezen.

Nederland is niet groot, maar groot genoeg denk ik om bestemmingen te kiezen die echt comfortabel zijn aan te zeilen. Dit naast alle andere tips uiteraard.

Gr Michel

Thea schreef : Oeps, maar de meeste mannetjes met een boot zijn toch wel haantjes en laten de vrouw liever het moeilijkste werk doen en kunnen dat zelf niet. Mijn vriendin en ik spraken ooit af om, in principe, om de vaardag schipper en maat te zijn. Dan krijg je meer voeling met andermans/-vrouws problemen/wensen. Het werkte bij ons uitstekend!