Onderwerp: Stalen jacht: wel of niet doen?

TuuLeVi schreef : Column van Dave Selby uit PBO april of mei dit jaar denk ik. Juni zou ook nog kunnen. Hilarisch!

TuuLeVi schreef : Grappig dat jullie dat durven te claimen. Polyester is nog maar sinds de jaren 70 gebruikt als jachtbouw materiaal (nog maar 50 jaar dus) en er zijn wereldwijd letterlijk honderduizenden stalen en ijzeren boten die (veel)ouder zijn dan dat.

Ik heb alleen maar ervaring met staal (ijzer), al bijna 40 jaar.
Als de boot niet gestraald is: niet doen.
Als er een teak dek op ligt: niet doen.

Goed onderhoud met een niet gestraald schip verlies je uiteindelijk, zeker op zout.
Staal dikte wordt nooit vanzelf dikker, wel dunner. De roest wordt wel dikker

Ik denk dat ik na al die jaren de redelijke goede aanpak van roest heb, maar je moet er wel voldoende tijd in stoppen.

Bijhouden van een stalen schip kan goed, inhalen van onderhoud kost jaren.

Qua sterkte wint staal altijd van plastik, dat is een prettig gevoel.

Rinus schreef : de man schrijft echt leuk. Toen ik dit las kon je me echt opvegen, vooral omdat het zo herkenbaar is.

Erikdejong schreef : nee hoor, dat zou je als bootbouwer toch moeten weten.

Ray Greene was nevertheless able to produce a fibreglass sailing dinghy in 1942. Other ‘plastic’ boats followed, an example appearing at a US boat show in 1947. Altogether, it's likely that thousands of fibre-glass boats, some quite small, existed by the late 1940s. Fibreglass surfboards, too, were making a splash, the first known example dating from 1946. (A board of glass/foam sandwich construction appeared in 1949).

This gives the lie to the common mis-perception that fibreglass boats have existed only from the 1950s, although serious production for the commercial market started about then. The first fibreglass yacht was probably the Arion, a 42 ft Herreshoff-designed ketch that appeared in 1951. That was a one-off, but Ray Greene had, by 1957, built 175 of a 25 ft Sparkman & Stephens design, making him a series production pioneer. That baton was then taken up by the Pearson Corp which, from 1959, produced its popular 28 ft Triton sailboat.

In Europe the first fibreglass boats appeared in the early 1950s. A Tod 12 ft dinghy, produced in 1951 by W&J Tod utilising an early Crystic polyester resin from Scott Bader, is credited as having been the first, though it was run close by a Flying Twenty sailboat produced in 1952 after a meeting between Isle of Wight-based designer Uffa Fox and Patrick de Laszlo, founder of the Halmatic company. Halmatic went on to construct, in 1954, what it claimed to be the world's first large GRP boat. Its Perpetua, a 48 ft 8 in motor cruiser moulded with Crystic resin, was produced to demonstrate to the British Admiralty that a GRP craft could withstand the vibration of diesel engines. Halmatic has since produced thousands of working and leisure craft, and remains a leading producer of GRP vessels today.

The 1950s and ‘60s saw an influx of new constructors who, attracted by the low starting investment needed, were happy to satisfy the public's desire to get afloat. Many built boats in conditions that would be laughed out of court now. An enthusiastic entrepreneur could acquire a draughty shed, assemble a few semi-trained laminators, build a mould from inferior materials, buy some fibreglass and a drum of resin, and be in business. Personnel, devoid of protective apparel, would lay up by hand layers of chopped strand mat and roll and/or brush resin into them, having first mixed the resin with catalyst and accelerator in a bucket. Cure would take place under whatever ambient conditions offered. Not surprisingly, the quality of fabrication varied wildly between constructors and with the same constructor on different days.

Strangely enough, despite this, most of the fibreglass boats that have ever been made survive to this day.

De 2e eigenaar van m'n boot is inmiddels overleden en ze gaat mij ook zeer waarschijnlijk overleven.
Waarom je zelf voor staal kiest begrijp ik dan weer wel maar plestik is veel onderhoudsvriendelijker.
TuuLeVi schreef :

het is staal waar ik van baal.

ik heb gelukkig mijn stalen boot kunnen verkopen, nooooit meer staal en oud.

staal is ook moeilijker zelf te repareren, moet je lassen, polyester matje of pasta aanbrengen kan iedereen.

geen staal ouder dan 10 jaar, liever een plastic boot met osmose.

TuuLeVi schreef : Zo lust ik er nog wel een paar. Jij weet net zo goed als ik dat polyester boten voor de jaren 70 nog unieker waren dan koolstof boten heden ten dage. Het was pas in de jaren 70 dat men begon met productie botenin polyester. Daarnaast: hoeveel van die 50-er jaren polyester boten varen er nog rond? Polyester verliest veel van zijn stijfheid over de jaren, vooral dinghies hebben daar last van.
De eerste aluminium boot was ook rond 1880 gebouwd, maar daarna heeft het nog tot rond/net na de tweede wereld oorlog geduurd tot de marine begon met het bouwen van alu boten en ook nog tot de jaren 70 voordat zeiljachten van aluminium gebouwd gingen worden. De kennis voor het bouwen en onderhouden van alu boten komt allemaal van tussen nu en de jaren 70, die 100 jaar daarvoor is niet relevant gebleken, dat is voor polyester niet anders.

En last but not least, de polyester boten van de jaren 70 waren wel zo allemachtig zwaar gebouwd omdat men niet wist wat de grenzen van het materiaal waren. Die zwaar gebouwde boten leven aanzienlijk langer als hun modern lichtgewicht varianten die je nu kunt kopen.

Ieder materiaal heeft zo zijn voor en nadelen. Veel mensen zijn (onterecht) bang voor staal, je kunt daar je voordeel mee doen want je kunt spotgoedkoop prachtige boten vinden.

4500 kilo bij 8meter? Dat zegt natuurlijk wel alles over de zeileigenschappen....

dan betreffende polyester/staal:

"Voordeel van hout en staal is dat je alles kunt vervangen. Bij Poyester houdt het een keer op. "

Hoezo? juist bij polyester kun je prima zaken lamineren, verstevigen, bijwerken, zonder al te veel specialistische kennis.

" Maar als hij volgestort is met beton of erger nog ponsdoppen even goed oppassen"

lijkt me ook een duidelijk nadeel van stalen schepen. Ballast in polyester schepen geeft toch minder gedoe.
.
"Eventueel de huiddikte meten (zijn speciale metertjes voor, die kun je vast wel ergens lenen)"

Ook dit is geen issue bij polyester schepen, de dikte blijft gewoon hetzelfde, zelfs bij osmose perikelen.

"Heb vroeger een stalen vlet gehad, en het enige is dat je hem moet bijhouden. Zodra je roestspoortjes ziet, meteen bijwerken. Eens in de zoveel tijd geheel lakken."

Ook dit hoeft niet bij polyester schepen, je hoeft eigenlijk helemaal niks bij te houden. Gelcoat wordt hoogstens dof, of groen van de algen.

Waarom zijn we niet gewoon eerlijk: qua onderhoud wint polyester het van staal.

Andreaquila schreef : niet zonder ratios te kennen van nat oppervlak, zeiloppervlak en richtend moment van de boot. Uiteraard heb je hier waarschijnlijk 99% kans dat je gelijk hebt, maar dat is zeker niet altijd zo.

laat ik het anders formuleren: het zegt met grote waarschijnlijkheid iets over de lichtweer-zeileigenschappen

veel boot voor weinig, dat is een staal voordeel, je moet het onderhouden en nog eens onderhouden, dan is er niks mis met staal. ik heb veel plezier gehad van mijn stalen boot, maar wil nu wel eens een bavaria

Ray Greene had, by 1957, built 175 of a 25 ft Sparkman & Stephens design, making him a series production pioneer. That baton was then taken up by the Pearson Corp which, from 1959, produced its popular 28 ft Triton sailboat.
Erikdejong schreef : geen idee, maar een quick search wijst uit dat ze nog op d markt zijn.
goodoldboat.com/advert/new-horizon-26/
sailingtexas.com/201901/spearson25103.html
Erikdejong schreef : precies, je zegt het zelf.
TuuLeVi schreef :

Mijn ouders hadden een stalen boot, daarna heb ik nog een stalen klassieker gehad, maar we waren er altijd mee bezig. Zo heb je 'm geschilderd en dan zeker op zoutwater, binnen een mum van tijd de eerste vliegroest. Onze eerste boot, fa. Klop uit Maarsen, was in de zinkcompount gezet. Daar hield destijds geen verf op. Verfsystemen zijn veranderd en verbeterd. Ik zou zeker investeren om de boot te zandstralen en te laten metaliseren. Maar kost een paar centen.

Het poetsen van een polyesterboot vind ik ook een klus als je het goed wilt doen. Minder werk dan schilderen. Het is maar net waar je naar opzoek bent. Als aluminium ook binnen de staalsoorten valt, dan zou ik dat nog wel willen overwegen.

Andreaquila schreef :
Bij polyester boten valt de ballast met kiel en al er meestal af toch? (als ik de afvallende kielen draadjes een beetje volg lijkt dat er tenminste wel op) Geef mij maar een eraan gelaste kiel...

Ik heb een jonge polyester 37 voeter ingeruild voor een oudere stalen 35 voeter. Heerlijk, het voelt voor mij als thuiskomen. Polyester is mij te fragiel, te plastic, te doorzichtig, je kunt er niet veel (stagen, scepters, bolders, blokken) aan bevestigen zonder krachten te spreiden en gaten te boren (lees: boot integriteit aan te tasten). Ik vond polyester kortom maar niks. Ik geef gelijk toe dat dit gevoel nogal subjectief is.

Met staal, mits vanaf het begin goed geconserveerd, is niks mis. Bij de bouw stralen en in de epoxy levert een behoorlijk onderhoudsvrije boot op. Het onderhoud van de afgelopen 25 jaar bestond hoofdzakelijk uit het repareren/bijhouden van beschadigingen.

het grote pluspunt van staal is naar mijn opvatting de structurele sterkte van de constructie. Geen zorgen over de kiel bij een grondberoering, het roer, lekkage bij puttingen enz.

Ook worden we in sluizen en ligplaatsen met het nodige respect bejegend en met de nodige fenders ontvangen

een roestvrije stalen boot is top, ik heb jaren spul gebruikt, roestomvomer, dat werd zwart en kon je overschilderen, top spul, geen roest.

ben nu wel plastic vaarder, bijna geen onderhoud, alleen poetsen en niet lullen

Met mijn solid Dutch stalen schip lag ik op Menorca, er kwam een man met jaloerse blik naar mij toe. Mijneer zei hij, ik heb ook zon mooi stalen schip gehad, ik heb spijt als haren op mijn hoofd dat ik haar heb weggedaan.
Nu vaar ik rond in plastic, welis waar klasiek, maar het blijft een klomp snot.
Ik glimlachte begrijpend.

Paul.

@Erik: polyester als materiaal voor seriebouw wordt uitgebreid toegepast vanaf het begin van de jaren zestig.
Ik heb zelf een paar zestiger jaren classics gehad. Een absolute voorvechter op dat gebied is onze eigen
Ricus vd Stadt: Excalibur, Invicta, Pionier, Rebel, Gallant etc. Alles uit de zestiger jaren in volglas oversterk gebouwd.
Er staat nu een Rebel 41 te koop uit die tijd. Prachtige droom van een boot. Zou ik veel liever doen dan een
kleine stalen boot.
Overigens weegt mijn 36 voeter 4900 kg. Daarom zeilt ie ook zo goed....
Gewicht helpt nooit mee als het over zeileigenschappen gaat.
Kan wel comfy aanvoelen maar uiteindelijk zeil je trager dan ieder ander op het www (wereldwijdewater).

H

Noorderzon schreef :
Draadjes genoeg over afvallende kielen, maar hoe vaak gebeurt het nou echt? bijna nooit bij een standaard productie cruiser. Dat je polyester te fragiel vindt, is inderdaad subjectief. Ondanks alle stagen, scepters en bolders blijft het gewoon heel. Ook na 50 jaar.

elixer schreef :
over subjectieve argumenten gesproken

Het zal niet vaak gebeuren, maar de keren dat het is gebeurd, waren er bijna altijd doden te betreuren.

Zeilzin schreef :
dit heeft toch veel meer te maken met extreme constructies op wedstrijdboten, dan met het bouwmateriaal polyester?

Andreaquila schreef :
Er zijn volgens mij maar weinig wedstrijdboten die de kiel verliezen.. zeker niet de recent gebouwde 'extreme' carbon boten. Althans, ik ken ze niet. Jij wel?

Met staal hoeft op zich niks mis te zijn, als er maar ooit goed begonnen is en bijgehouden. Laat je het verslonzen kan het heel hard van je af gaan.
Soms ook heel stiekem.


Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Sneaker schreef :
laatst nog een maxfun 35, maar volgens mij dwalen we af....