Onderwerp: Op stap met Bruce (dag 1)

Mijn nieuwe boot heet 'Pieternel' naar de vrouw van de vorige eigenaar. Ik ben er nog niet aan toe gekomen om de naam te veranderen, maar aangezien het een Bruce Roberts 34 is, is de naam in mijn gedachten nu 'Bruce'.

Bruce is in de jaren 90 door de vorige eigenaar gebouwd en zaterdag heb ik haar opgehaald uit Mepppel. Een maand of 2 geleden is de boot naar mij overgegaan. Van zeilen is de laatste jaren niets meer gekomen en de boot stond al een jaar in een hal. Ik ben er regelmatig wezen klussen maar gezien de afstand en de mogelijkheden toch beperkt.

De motor (Bukh 20) heeft op de kant nog een beurt gehad. Toch zie ik aardig op tegen de maiden voyage. Zal de motor lopen? Zal er nergens water naar binnen komen? Red ik het alleen (mijn maatje moest afhaken) in een weekend van Meppel naar Muiderzand?

Op zaterdagochtend om kwart voor 6 gaat de wekker. Douchen, hond uitlaten, laatste spullen pakken. De gisteren nog vlug gekochte handmatige lenspomp met 3 meter slang over de linker schouder. Een volle rugzak op de rug. Een reddingsvest om de rechterschouder. Dan de skates aan en op weg naar het station, zo vroeg rijden er op zaterdag geen bussen. Vervolgens een uur ontspannen in de trein. In Meppel er uit en skaten naar de jachthaven aan de zomerdijk. Op de werf zitten ze net koffie te drinken en zien met verbazing hoe ik met de skates aan kom, half 9 ben ik er. Het zorgt er wel voor dat ze daadwerkelijk mijn boot als eerste in het water zullen zetten.

Met de hydraulische kar achter de trekker pakken ze de boot op, met steunen en al en parkeren deze voor de lift. De banden gaan er om en even later ligt de boot in het water. Als eerste wordt de motor getest. Deze slaat verrassend snel aan, ik moet erg wennen aan het slaande geluid maar volgens de werf is dat normaal. Wel lekt de waterpomp flink.

De motor gaat weer uit en vervolgens wordt de mast geplaatst. Dat valt nog niet mee en het is een heel gepuzzel, zeker omdat de oude eigenaar er niet is. Geen vertrouwen dat het zo vlug zou lukken, of toch te emotioneel? Zodra de mast enigszins staat mag ik het verder zelf afhandelen. Ik puzzel alles uit en het begint er aardig op te lijken. Ook de genua en het grootzeil bevestig ik.

Na een tijdje hoor ik van buiten 'Meneer?!' roepen. Buiten staat de tweeling van de werfeigenaar, een jaar of 7 en bijna identiek in blauwe overalls. "Mijn papa zeg dat u weg moet gaan met de boot". Natuurlijk, de volgende moet er in. De schrik slaat me om het hart, de waterpomp, nog nooit gevaren met deze boot, etc. Maar het starten lukt, de waterpomp lijkt niet meer te lekken en zelfs het achteruitvaren lukt. Ik leg aan. Pas later zie ik dat ik wel erg dicht tegen een boom aan lig. Gelukkig zitten de takken onder het niveau van mijn gloednieuwe windgever...

Ik ploeter verder, ruim op, richt in, sla aan. Er hoort nog een oerlelijk plastic bijbootje bij, ik haal het op en leg het aan boord. Dan start ik de motor, ik ben klaar om te gaan. Maar helaas, na 2 keer starten is de accu nu leeg. Ik probeer de slinger maar dat gaat echt niet. Het jongste maatje helpt me met een startaccu en de motor loopt. Wel lawaaig, de kist staat er nog niet om en vanwege de rode sleutels lukt dat nu ook niet meer. Nog een keer uitzetten doe ik niet.

Het is inmiddels half twee, en ik besluit dat het tijd is om te gaan. Ik duw af en kan zonder schade aan boom of boot vertrekken. Aarzelend zet ik de motor in de vooruit en wen ik aan het dieselgeluid. En onderweg ben ik!

Als extra zekerheid heb ik een chartplotter provisorisch aangesloten. Behalve het log (nieuw geplaatst door oude eigenaar, dus staat nog op 0) is het het enige instrument. Ik mis ineens de dieptemeter, ging er vanuit dat die gecombineerd was met het log maar dat is niet zo. Snel eens uitzoeken of je een dieptemeter ook tijdelijk aan de binnenkant van een houten huid kunt plaatsen!

Ik ben onderweg en volg de Zomerdijk richting Zwartsluis. Het is halve wind, dus ik rol de genua, met de ene aan boord gevonden schoot uit. De snelheid pikt snel op tot 5 a 6 knopen. Plotseling zie ik voor me iemand zwaaien. Langs het kanaal staat iemand geparkeerd. Het is de oude eigenaar die afscheid komt nemen van zijn boot. Ik minder snelheid en wissel een paar woorden. "Ben je alleen?" vraagt hij. Ik antwoord bevestigend. "Sterkte!" roept hij.

Bij Zwartsluis de eerste brug, die gaat gelukkig snel open. Ook de Ramspolbrug bij het Ketelmeer draait snel. Vervolgens nog een heel stuk over het Ketelmeer, langs het eiland in het midden. Voor de brug in de A6 liggen al twee boten te wachten. Als ik op een paar honder meter afstand ben gaat hij open. Helaas ben ik net te laat, de brug gaat voor mijn neus dicht.

Ik maak van de nood en deugd en probeer de manouvreereigenschappen van de boot te leren kennen. Vooruit, achteruit, langzaam, stationair, haaks de bocht om etc. Ik moet vooral wennen aan het traagheidsmoment van een veel zwaardere boot. Na een 20 minuten springt het licht weer op rood-groen.

Op naar Lelystad! Ik motorzeil (durf de motor nog niet uit te doen). Ondertussen ben ik aardig gewend en ik heb de autopilot (TP30) aangesloten op de stroom. Het werkt goed en zo kan ik binnen even wat dingen pakken. Er is sowieso geen kip op het water.

Binnen zie ik de bekisting van de motor los liggen. Ik plaats deze opnieuw en zie dat de twee rode stroom 'sleutels' niet meer in de goede stand staan. Een valt er zelf uit. Snel steek ik ze terug. Wat betekent dit voor dynastart en dynamo? Het verklaart wel waarom ik het voltage op de dieptemeter maar niet op zag lopen. Nu wel. Is er iets beschadigd? Als het nodig is dat deze aangesloten zijn, waarom zitter dan sleutels die er uit kunnen vallen? het vliegt allemaal door mijn kop. Maar gelukkig zie ik direct de spanning oplopen.

Bij Flevo Marina tuf ik langzaam naar binnen. Ik volg de borden 'meldsteiger'. Wat een eind moet je nog doorvaren. Ik zie een beetje op tegen het aanleggen maar gelukkig is de meldsteiger lang & vrij. Wel ligt deze direct aan het druk bezette buitenterras...

Ik vaar naar rechts, maak een bocht van 180 graden en vaar zo langzaam mogelijk langs de steiger. Achteruit en stilliggen, dat ging niet slecht. Ik stap van boord en leg vast.

De havenmeester is niet meer te bekennen, er hangt een briefje dat bezoekers aan de meldsteiger kunnen blijven liggen. Dat doe ik en even later (het is nu een uur of 8) legt er ook nog een 45 voeter aan met veel volk.

Ik besluit in mijn eigen kuip te genieten van een biertje en mijn overgebleven broodjes, todat het donker wordt en ik me met een boek en de batterijlamp binnen terugtrek. Ik geniet voldaan.

Volgende dag door naar Muiderzand!

Arthur

Wat een prachtig schip, klasse!

Mooi verhaal.

Albert krijgt ondersteuning

Mooie boot en mooi verhaal, nu veel zeilen en veel mooie verhalen

Mooi verhaal, doet me denken aan mijn eerste kajuitboot, ook opgehaald niet wetend oftie drijft en zeilt...

Veel succes met opknappen en plezier met zeilen,

Erik

Mooi schip man ! leuk opgeschreven ook.
Hoop meer van bootje te zien en lezen!

Ik sluit me bij (al) het bovenstaande aan. Veel plezier met Bruce!

ey dat is die Woodcore Burce Roberts, die heb ik wle hier en daar gespot toen ie nog te koop stond. Mooie boot! Ik werd bijna jaloers toen ik de prijs zag, denkend aan wat ik inmiddels aan mij eigen bootje verspijkerd heb

Zondagochtend vroeg word ik wakker van het licht in de boot. Helaas is het geen zonlicht, buiten is alles vochtig, grauw & mistig. Ik blijf nog lekker een uurtje liggen, de havenmeester is er toch pas om 8:30h.

Ik kleed me aan en ga douchen, het is hier lekker luxe op de Marina. Niks geen muntjes, gewoon lekker opwarmen. Vervolgens naar de havenmeester. Hij begint meteen over de boot, zag me gisteren binnenkomen en vond de lijnen mooi en verdenkt de boot ervan om lekker snel te zijn. "Ik zat lekker op het terras en zag dat het allemaal wel goed ging!".

Ik maak een praatje en vraag hoe het nu gaat als ik na sluitingstijd binnenkom en weer vroeg weg wil. Voor dat doel is er een brievenbus waar je wat in kunt stoppen, maar de 45-voeter van vannacht heeft dat niet gedaan. "Hoe groter de boot, hoe slechter ze betalen", zegt de havenmeester. Hij doet er in principe niets aan, tenzij ze zo'n beetje losgooien terwijl hij er aan komt. In dat geval belt hij de sluiswachter bij de Houtribsluizen... en pakt hij de fiets om het alsnog te regelen. Met een opslag, dat spreekt.

Ik lig nog steed aan de meldsteiger dus kan makkelijk doorschuiven naar de dieselpomp. Ik tank 10 liter want ik weet niet wat er gebeurt als ik de tank helemaal vul en daar ga ik het vandaag wel mee redden.

Na een kop koffie ben ik om 9 uur op weg. De motor start zonder problemen. Na gisteren staat het log op 28, hij geeft ten opzichte van de GPS ca 10-15% te weinig aan, nog even ijken. Mijn eerste barriere zijn de Houtribsluizen. Het is flink mistig en ik volg gewoon de kust. Een lege binnenvaarder uit Belgie loopt me op, ik laat hem ruim passeren en dankzij hem gaat het licht bij de sluis snel op groen. Hij doet er alleen een eeuwigheid over om in de sluiskolk te varen. Met veel schroefgeweld vaart hij naar binnen. Maar ook daar legt hij niet aan en zet zijn schroef telkens in het werk, terwijl ik links achter (en alleen) moet aanleggen. Het lukt gelukkig goed en hij vaart eerst uit, waarna voor mij de brug opengaat.

Het waait niet of nauwelijks en ik zet de stuurautomaat aan en op de motor tuf ik richting Pampus. Wat een saai en lang eind zo. Ik lees ondertussen een boek en hou regelmatig het vaarwater in de gaten. Ik kom bijna niemand tegen.

Bij Pampus ga ik de vaargeul in. Goed aan denken om niet uit gewoonte onder de brug door te varen naar mijn oude haven (dat past niet meer..).
Bij Muiderzand vaar ik langzaam de haven in. Het is windstil en met weinig vaart lukt het me in 1 keer de boot in de box stil te krijgen zonder een paal te schampen. Een opluchtig, daar zag ik nog tegenop.

Ondertussen schijnt de zon, het zeilpak kan uit. Na het opruimen zie ik mijn vriendin met onze kids aankomen. Mijn dochter (3) vindt de voetpomp voor het water prachtig, mijn zoontje (1) kruipt overal in en zet een keel op als hij niet de kajuit uit mag klimmen.

Tevreden rijden we naar huis.

Arthur

Heel veel plezier met jullie nieuwe boot, inderdaad mooie lijnen! (en daar houden scheepsbouwers van )
Mooie verhalen zijn er ook nooit genoeg, dus ik zie het vervolg graag tegemoet!

Reinie

mooi schip en leuk verhaal om lezen!

Er komt toch wel een vervolg mag ik hopen?