Ahoy,
Naar aanleiding van die fraaie verhalen, van degenen die het wel gehaald hebben hierbij het relaas van Mischief, "ter leeringh ende vermaeck", vooral voor de onfortuinlijke bemanning.
Op woensdagavond hadden we reeds verzameld te Stellendam. Met liferaft en de boodschapjes netjes gestouwd gingen we om 23:30 door de sluis. Eén pilsje en dan plat om volgende ochtend bijtijds te kunnen vertrekken (plan was 09:00).
Om 07:30 opgestaan en stevig ontbeten, om eventuele zeeziekte voor te zijn. 08:45 lagen we net buiten de haven de zeilen te hijsen.
De uitvaart van Slijkgat ging lekker, twee reven, maar de wind was wat westelijker dan gedacht dus we moesten opkruisen, maar 14 knopen wind dus geen vuiltje aan de lucht. Mischief is zoals jullie misschien weten een 30 ft Roxane Logger, ophaalbare kiel, laag op het water en met een loggertuigage waarmee we niet de hoogte halen van een scherp jacht halen. Met drie man bemanning kun je er kusttripjes mee maken, met vier zit je te dicht op elkaar. De luxe van een buiskap kennen we niet; wie mooi wil zijn....
Voor mij als schipper was het de eerste keer dat ik in een nacht zou oversteken, voor mijn broertje die mee was eveneens. Onze Mister Navigator-man (een amerikaan, waar ik veel mee heb gezeild) was echter wel ervaren zowel met offshore tochten als met de aanloop van Lowestoft.
We wilden met zo min mogelijk slagen buiten komen, om z.s.m. de slag Noordwaards te maken om de TSS / Deltageul te kruisen.
Het was een knobbelig zeetje met korte steile golfjes, die me meer aan het IJsselmeer deden denken.
We liepen tegen de vijf knopen. Nabij de SG12 dook ik ff naar beneden om op de kaart te kijken of we niet over een ondiepte aan stuurboord konden steken(foutje2), dat had ik niet moeten doen! Meteen voelde ik dat het misging: zeeziekte. Nu ben ik wel vaker zeeziek geweest maar op deze boot nog nooit en hoewel ik half-half ingecalculeerde dat het zou kunnen gebeuren, had ik geen pilletjes genomen (foutje1).
Weer boven gekomen ging ik meteen sturen en tegen heug een biscuitje kanen, maar dat mocht niet meer baten. Vissies voeren! Dat luchtte wel wat op, dus vlot doorgekauwd op wat lichtverteerbaar spul en met een scheut water die vieze smaak weggespoeld, de katterigheid bleef. Inmiddels was de wind wat aangetrokken. Het bootje liep Noordwaards een keurige 6+ kn met een knik in de schoot. Als we zo door zouden gaan zouden we net na middernacht al in Lowestoft zijn! Het kruisen van de shippinglanes ging zonder noemenswaardige stress en slechts af en toe kregen we een paar spatten over. Net genoeg om vochtig/klam te worden net te weinig om meteen vol oliegoed aan te doen (foutje3).
Ook Mr. Nav. was inmiddels wat katterig, iets waar hij meestal geen last van had. Alleen broerlief had nergens last van.
Omdat het zo'n mooie start was waren we 's morgens vergeten brood etc. te smeren voor gedurende de dag (foutje4). Echter de golven maakten een verblijf onderdeks bepaald geen pretje dus niemand die echt behoefte had alsnog eten te bereiden. De kant en klaar koeken en het fruit moesten het dus doen.
Vanaf de MNW1 wilden we in een rechte lijn op Lowestoft aan (290 gr.) Was hoog aan de wind maar zo goed als bezeild. De golfslag bleef kort en steil, toch liepen we gemiddeld tegen de 6 knopen. Lang niet slecht, maar inmiddels had ik wel nog een paar keer extra de viskies te eten gegeven en ik hield echt niks meer binnen.
De golfslag nam verder toe en het buiswater en af en toe een kammetje spoelde over dek. Toen ik mijn zeilpak uiteindelijk aandeed was helaas de kleding daaronder te vochtig om goed te isoleren (foutje5).
Op 30 mijl uit de kust maakte Mischief ineens een zwieper terwijl de Mr. Navigator op het punt stond naar buiten te klauteren, hij slipte op het trapje en verdween met een benauwd gezicht weer naar beneden. Toen we vroegen wat er was bleek hij zijn knie fors te hebben verdraaid en kon eigenlijk niet meer fatsoenlijk uit de voeten.
We zetten nog even door westwaards, maar hebben toch even palaver gehouden. Als we doorgaan zitten we met een geblesseerde Mr. Navman aan de overkant die de volgende dag misschien wel helemaal niets meer kan. Als we teruggaan kunnen we in elk geval meer kanten op. Dat feit gecombineerd met mijn zeeziekte en het het gevoel dat ik duidelijk ook steeds minder energie had om mezelf warm te houden (zat af en toe te rillen) heeft ons doen besluiten om om plm. 16:00 met nog 57 mijl te gaan, de steven oost te richten en terug te gaan.
Met een bakstagwindje liepen we ineens een dikke 6,5-7 knopen en werd de beweging wat rustiger, dat voelde beter, maar bij het sturen merkte ik dat ik af en toe twee horizons zag, hetgeen mij bevestigde dat het een goed besluit was geweest om om te draaien. Immers met slechts één inzetbaar bemanningslid (broertje) op een voor hem relatief onbekend schip de nacht in, wordt alles wel dunnetjes.
Rond 23:00 liepen we de Nieuwe Waterweg binnen. We moeten Lunique dus zijn tegengekomen.
Toen we eenmaal in de Maasmond lagen, ongeveer een mijltje van de paddestoelen, werd de beweging ineens een stuk rustiger. Langere golven en ineens voelde ik mij een stuk prettiger. Weer wat gegeten en gedronken en het bleef zelfs binnen. Eenmaal op de Nieuwe Waterweg had ik het ook niet meer koud en kon ik weer adequaat sturen, marifoneren etc. Op het zeil, met een klein motortje bij (we hadden de stroom tegen) hebben we tot aan de Botlekhaven gevaren. Waar we werden ingelopen door een gigantische Bulk Carier die aan vier slepers hing. De ondersteuning van traffic control was vriendelijk en duidelijk, ik had er ineens weer lol in.
Aangelegd in Vlaardingen om 01:00. Lowestoft helaas niet gehaald, maar wel veel geleerd. Onze Navigator bleek, behalve een verdraaide knie ook nog twee ribben te hebben gebroken/of zwaar gekneusd in zijn val. Goed dus dat we terug gegaan zijn. Volgend jaar een nieuwe poging?
Cees
PS: Laatste leerpunt: na ongeveer 12 uur begon het scherm van de computer (PC=plotter) te flitsen. Dit bleek te komen door de uitzendingen van de AIS. Het was een duidelijke indicatie dat de spanning van de boordaccu begon terug te lopen. We hebben even 1/2 uurtje stroom gedraaid. Maar dit is nog wel een puntje om te checken. We hadden de navigatieverlichting nog niet eens aanstaan, dus of we gebruiken te veel stroom voor de huidige accucapaciteit door die electronics of de accu is aan zijn eind.
