Onderwerp: Winters tochtje naar Helsingør

Of ik zin had een Dufour 38 weg te brengen naar Helsingør, dat had ik wel. Het weerbericht was goed. Opstappen in Bruinisse, waar twee Engelsen -schipper Martyn en bemanningslid Guy- op me wachtten. Een mooi schip, maar er mistte van alles. De vorige eigenaar had bijna alles er uit gehaald wat er wel in hoort. Niets essentieels gelukkig en we hadden een reddingsvlot. Na een korte introductie gelijk zondagmiddag op weg. In de namiddag passeerden we de Roompotsluis en toen was de wind op. Dus motorzeilend door de nacht naar het noorden. Bij Scheveningen trok de wind weer aan en met een bakstagwindje vervolgden we onze route. 't Viel mee met de kou, geen regen gelukkig. Op maandagmorgen waren we Den Helder al voorbij en volgde de lange en saaie route buitenom de Waddeneilanden naar de monding van de Elbe. Dinsdagmiddag arriveerden we in Brunsbüttel, de toegang tot het Kieler kanaal. De jachthaven was helaas gesloten dus meerden we af langs een steiger. Ieder schip dat langs kwam bezorgde ons een onrustige nacht.
De woensdag gingen we door het kanaal. We hadden geen kegel, dus konden we geen zeil er bij zetten, de Wasserschützpolizei is nogal streng. Bij Rendsburg zagen we een heel bijzondere veerboot! Net na donker passeerden we de sluis van Holtenau en kwamen op Kieler Fjord. Even later meerden we af in de marina van Laboe, ook alles dicht. Het weerbericht voorspelde inmiddels weinig goeds voor de komende dagen. We bleven er 2 dagen verwaaid liggen. In Laboe is verder weinig te doen in deze tijd van het jaar. Het U-boot museum trok niet echt, gelukkig was er een zwembad om te douchen. We hadden dringend diesel nodig, maar de schipper vond het te hard waaien om naar de pomp te gaan. Dus zaterdags met weinig diesel weer verder richting Denemarken. Een prachtige zonnig dag, wel koud, maar we konden heerlijk zeilen. In Nakskov op Lolland zouden we kunnen tanken, niet dus. Gelukkig kwam er een aardige Deen met een paar jerrycans langs.
Zondags in alle vroegte vertrokken voor het laatste traject, rondom het eiland Seeland, naar Helsingor. De schipper belde met de nieuwe eigenaar om onze komst te melden en kreeg een tip voor een veel snellere route, dat bleek het niet te zijn, wel korter. Na de Storstrombrug werd het donker en heel ondiep, soms net 2 meter. Alle tonnen van de kronkelige vaargeultjes bleken onverlicht. Met Martyn in de kajuit met de verouderde plotter, Guy op de boeg met een minilampje om uitkijk te houden en ik achter het roer, zo wisten we alle tonnen te vinden. De route is een echte 'aanrader' volgens de boeken, maar niet in het donker! Na bijna 20 mijl en 6 uur kruipdoor, sluipdoor bereikten we open water, de Oresund, tussen Denemarken en Zweden. Tijd om om de beurt even te slapen. Het is een druk vaarwater en we moesten regelmatig uitwijken voor de grote schepen. De volgende ochtend kwamen we net na het ochtendgloren in Helsingør aan. De nieuwe eigenaar stond ons op te wachten met verse koffie en een Deense lekkernij. Snel alles opruimen, even douchen en met de trein naar Kalstrup-Airport. Een mooie reis, 530 mijl in ruim 7 dagen.

La Mavare schreef : Dat U-boot museum had je toch even mee moeten pikken. Ik ben er ruim twintig jaar geleden eens geweest en ik vond het toen zeer indrukwekkend.
Verder moet me van het hart dat de conclusie: "een mooie reis" niet tegenvalt, want de rest van het verhaal wekt vooral de indruk van een lange saaie reis met gesloten jachthavens en een nummertje kruip-door-sluip-door dat je niet graag nog graag nog eens overdoet, geloof ik.

--
stegman

Leuke tocht...

lodewijk stegman schreef :
Helemaal mee eens. Een mooi en indrukwekkend museum. Ook die U-995 is het zeker waard om eens goed te bekijken. Jammer dat alle reparaties en aanpassingen zo duidelijk te zien zijn in de beplating (laswerk / geklonken).

Tsja, ik heb niet zoveel op met oorlogsspul, dus niet voor mij de moeite waard dat U-boot-museum.
Wat de reis de moeite waard maakte, zijn verschillende aspecten:
- vanaf Duitse wad nieuw gebied voor me
- samenwerken met 2 wildvreemden, Engelsen
- de slechte reisplanning van de schipper leidde natuurlijk wel tot extra uitdagingen
- het weer was buiten die 2 dagen erg aangenaam voor de tijd van het jaar.
De belangrijkste les was dat een goede voorbereiding het een stuk makkelijker had gemaakt en daar doe ik een volgende keer mijn voordeel mee.

Je schrijft een " slechte reisplanning" maar wat was het slechte aan de planning ? Misschien kun je wat leermomenten delen hier .

La Mavare schreef : Met respect hoor,maar je bent blijkbaaar yachtmaster offshore instructor.
Dan is het toch geen nieuws meer dat je goed moet voorbereiden??

La Mavare schreef : Je hoeft niks met oorlogsspul te hebben om een bezoek aan het museum toch de moeite waard te vinden. Wat vooral indruk maakte waren niet de spullen die er tentoongesteld werden, maar het verhaal dat er verteld werd. Als je cijfers ziet, wordt duidelijk wat en enorm verlies aan mensen en materiaal die duikbootoorlog heeft veroorzaakt. En dan was 2e wereldoorlog er nog één die uiteindelijk 'winst' opleverde. De prijs de betaald werd was daarentegen wel èrg hoog.
Dat maakt het één en ander duidelijk. Wat die planning betreft: die moet je dan ook wel kunnen maken. Als je niet zelf de schipper bent en iemand anders doet dat voor je, dan lijkt me dat ook wel frustrerend als het verkeerd uitpakt. Was er vooraf overleg en waren de problemen in de Deense Archipel te voorzien?

--
stegman

We hadden slechts een paar overzeilers en de schipper had een laptop met openCPN en verouderde kaarten. Maar goed, je gaat er van uit dat als iemand zegt al 5 keer een boot naar die omgeving te hebben gebracht, dat hij weet waar hij het over heeft.
Zo ging ik er blind vanuit dat toen we opeens door de archipel gingen, hij dat goed had doordacht. Niet helemaal dus en dat was een goed leerpunt en tegelijkertijd een onverwachte uitdaging.
Normaliter ben ik zelf schipper en mijn insteek was om het me nu als crew een beetje te laten overkomen. Het was mijn 1e trip voor die organisatie en dan wil je ook niet gelijk als 'lastig' te boek staan toch?

La Mavare schreef : oh op die fiets.. Volgens mij is het helemaal niet erg om lastig over te komen, lijkt me, als je maar komt met goede argumenten.
Je gaat niet iemand zijn boot afzeiken natuurlijk, maar als er geen acceptabele kaarten zijn, moet je daar volgens mij wel wat van zeggen.
Denk dat je daardoor juist wordt gewaardeerd.

Ik ken die doorgang, die heb ik ook eens met (veel) tegenwind genomen - loopt langs Kalvehave als ik me niet vergis. Een wonder dat jullie daar in donker doorheen zijn gekomen, er zitten een paar lastige bochten in. Toen ik hem nam stond er een behoorlijke dwarsstroom en had ik - overdag met goed zicht - al moeite de volgende staak te vinden. Overigens was mijn OpenCPN/CM 93 kaart (die is wel redelijk recent) daar toch wel nauwkeurig.
Chris

La Mavare schreef : Dat is voor mij ook al een paar keer een gevaarlijke aanname gebleken. Mensen "met ervaring" vragen even een extra handje, behalve wat kleding wat eenvoudig gereedschap en een rol ducktape neem je niets mee, de "schipper" heeft het namelijk allemaal al geregeld.

Tot 3x toe een boot naar spanje gebracht voor verschillende makelaars, alle drie de keren voor andere bedrijven die zelf een schipper regelden. De schipper bleek niets voorbereid te hebben en lag 10 mijl buiten de pieren van Ijmuiden zeeziek op bed en beweegt zich de hele toch niet meer. Twee keer ben ik solo op mijn geheugen doorgevaren naar Cherbourgh omdat er helemaal geen zeekaarten aanboord waren (alleen een overzichtskaart), daar binnen gelopen, de makelaar opgebeld, de schipper naar huis laten gaan, kaarten gekocht en alleen doorgevaren.
vergelijkbare situaties op andere deliveries.

Een jaar of 3 geleden bracht ik een 31.7 naar Finland in Juni, tneminste dat was het plan. De boot had drie jaar in een verkoop haven gelegen en niemand had er ooit naar omgekeken. De boot was gekeurd door een expert en goed bevonden, toen we aan boord stapten bleken alle lieren vast te zitten, blokken draaiden nauwelijks en sommig touwwerk was verrot door de algen. Met een mooi rustig westen windje van een knoop of 10-12 varen we van het Ijsselmeer het wad op en gaan bij terschelling de zee op om non-stop naar de ingang van het kielerkanaal te varen. Bij de uitterton gaat de spinnaker omhoog en mooi rustig met een knoopje of 4,5-5 op de stuurautomaat lopen we richting het oosten. Na een mijl of 10 een harde knal en komt de mast naar beneden. De achterstag bleek ook doorgerot te zijn, dyneema en algen gaan niet goed samen.

Ik vertrouw nooit meer op iemand en controleer zelf de voorbereiding. Ook kijk ik naar de algemene staat van de boot voordat ik het zeegat verlaat, dit ongeacht de ervaring of reputatie van de "wederpartij".

en voel je vooral niet " lullig" om te zeggen " dat je er zo niet mee weg gaat of aan boord wilt stappen als opstapper. Als ik als opstapper op en schip mee ga met een voor mij onbekende schipper wil ik tenminste bij de tocht voorbereiding betrokken zijn geweest of nauwkeurig de voorbereiding bestudeerd hebben en als ik maar even de gedachte krijg en denk " dit is met de franse slag gebeurd" dan stap ik weer lekker af.

Evengoed natuurlijk een mooie tocht. Die archipel vond ik persoonlijk heel mooi, maar ik was er overdag, en op de fiets .

Maar die voorbereiding, ik ken het... Ik ben laatst eens mee geweest om een boot over te varen van (niet lachen..) Ketelhaven naar Lelystad, met mooi weer en 3 Bft. Zelfs daarbij ging het faliekant mis omdat de eigenaar dacht dat alles goed voorbereid was op zijn pas aangeschafte en onlangs gerefitte 40-voeter. Ik hoefde alleen maar op te stappen en een handje uit te steken met aan/afmeren en tijdens het zeilen.
Niet dus. Uiteindelijk ben ik van 's ochtends 10 tot 's avonds 7 uur zoet geweest voor dat rotstukkie... Lege accu's, rolgenua die niet op wilde rollen, motor die steeds afsloeg, te korte genuaschoten, geen water aan boord, amper voldoende diesel, ga zo maar door. Achteraf bleek zijn kompas ook nog een graad of tig af te wijken omdat een grapjas er een omvormer vlak bij had geplaatst, en dat hij niet eens kaart bij zich had... Het leukste was zijn vrouw, die ons op zou komen halen met de dikke SUV. Mevrouw had iets te veel roseetjes op in Batavia-Stad... Ze had dus alle jachthavens van Lelystad geprobeerd voor ze de goede had gevonden, en het lampje van haar tank stond onbedaarlijk te knipperen. Ja, ze kon niet tanken, want ze had haar creditcard die dag iets te veel gebruikt.... Inderdaad, de kofferbak was nok- en nokvol.

Dit verhaal doet me denken aan het avontuur van vanguard: bewust opstappen(2008). Vader en zoon die in goed vertrouwen meegaan om een delivery te doen met een cwo instructeur en door een helicopter van boord zijn gehaald. Als ik het me allemaal goed herinner.

Link

Weet iemand misschien nog een link naar het originele verhaal?

Jaap, ik kende dat verhaal niet, maar zelfs het forumdraadje alleen is al griezelig. Heb me suf geGoogled, maar niet gevonden.

Ik kan me dat nog wel herinneren... alleen de letterlijke inhoud niet zozeer meer. Dat het een verbijsterend verhaal was blijkt uit het draadje al wel.

Het originele verhaal is destijds door TS zelf weer verwijderd. De link naar de noorse krant die er staat doet het nog.

Hier is een link naar een ander forum, alleen de reakties van de reageerders zijn al de moeite waard om te lezen.

link