Onderwerp: Vijfig tinten blauw.. een zeilcruise op de Med..

Hoi, ZF ers.
Vorig jaar september heb ik in Turkije een zeilcruise gemaakt. Het was een geheel verzorgde cruise, dus we hebben niet zelf een boot rond gezeild. Het was wel een zeil-gerelateerde vakantie. Daarom leek het me leuk om verslag hiervan te doen op ZF. Bij deze dus.

De derde week van september. Iedereen zit weer in het 9 tot 5 ritme. Iedereen behalve ik, want ik heb nog een vakantie te goed... Samen met mijn moeder, schoonzus, tante en nichtje ga ik een geheel verzorgde zeilcruise maken. We zullen met een gulet (een traditionele tweemaster) diverse haventjes en baaitjes in Griekenland en Turkije verkennen. De week voor we gaan is het druilerig en regenachtig in Nederland, dus de stemming zit er goed in.

Na en lange reis is het dan zover: We komen aan in het Turkse Datca en stappen aan boord van de GanGan, waar we een heerlijk maal voorgeschoteld krijgen. We zullen een week lag met zijn tienen in hetzelfde schuitje zitten: Scheepskok Cӓner, kapitein Eren, drie medereizigers, Ron, Ronald en Annemarie, en natuurlijk onze 'club'.

De volgende ochtend staan we heerlijk ontspannen op. Al is het vroeg, de zon zorgt al voor een aangename temperatuur. De kapitein maakt nog geen haast om weg te gaan. Algauw zien we waarom. Op de andere boten is er een hele hoop drukte. Met allerlei gebaren (en opgewonden Turks en Engels) zijn de schippers van de andere boten met elkaar aan het overleggen. Er is wat aan de hand. Maar wat?

'Anchor spaghetti'. Zo vat onze kok het kort en bondig samen. Er zijn geen boxen hier, dus liggen alle schepen vast met twee landvasten en een anker. En waar een boel boten zijn, zijn een hoop ankerlijnen. Het lijkt erop dat één schipper er genoeg van heeft. Hij besluit gewoon zijn anker los te trekken, en te zien waar het schip strandt. Dat schip strandt sneller dan verwacht, want kort daarna zien we een enorme rookwolk aan de achterkant van het schip. Motor opgeblazen.

Als alle drukte over is varen we weg. Na een uurtje motoren besluit de kapitein dat we kunnen zeilen. In een vloek en een zucht staan er drie zeilen, en kan de motor uit. Heerlijk ontspannen dobberen we voort over een kristalheldere zee. Dit is pas vakantie! Na twee uurtjes zeilen gaan we voor anker in een rustig baaitje. Tijd om te zwemmen en te snorkelen. Het water is helder. En blauw. De folders hebben werkelijk geen druppel blauwe inkt teveel gebuikt, prachtig.. Van onder lijkt de GanGan te 'zweven' aan haar ankerketting. Ik ben bijziend, en heb een duikbril op sterkte. Hoewel het een lelijk ding is, blijkt het de beste investering van deze vakantie. Alles wat ik normaal op discovery HD zie, zie ik nu in het echt. Zee-egels, geepjes, gewone vissen, kwallen, en zelfs een soort feloranje onderwaterduizendpoot. Prachtig!

Helaas hebben we het baaitje niet lang voor ons alleen. Een rondvaartboot meert ook aan, en al gauw duiken er meer mensen in het water. En kennelijk hoort daar een leuk muziekje bij... Keiharde jaren 90 house schalt uit de speakers van onze buren. Gelukkig lichten onze buren na een uurtje het anker. In alle rust kunnen we van onze lunch genieten. Daarna vertrekt ook onze boot. De nacht brengen we door in een ander prachtig baaitje.

De volgende dag verloopt volgens hetzelfde schema. In de ochtend rustig opstaan, heerlijk eten (mogen we de kok meenemen als we terug gaan?) en daarna rustig vertrekken. Na twee uurtjes varen lunchen en zwemmen in een stil baaitje, en daarna weer een uurtje of twee lekker varen.

Wordt vervolgd..

In het vliegtuig, mooi uitzicht op het Noordzeekanaal met miniatuurtankertjes..


Uitzicht vanuit de haven van Datca.


Vissen in de haven van Datca


Relaxen op het voordek


Rustige zonsondergang


Huurbootje

Meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer

Toxiq schreef :
Hou ik dan geen mensen van hun werk..

Ah, het begint terug te kriebelen om te vertrekken!!
Van de "gezellige" drukdoeners hebben wij buiten het seizoen gelukkig totaal geen last gehad.

Ik kijk uit naar het vervolg!

wilweg schreef :
Toch wel een paar...

Ilex schreef :
Je krijgt dus nooit genoeg van de Med....

Mooi verhaal en foto's hier willen wij natuurlijk meer van horen en zien.

En dan dit jaar nog op eigen kiel weg staan ons hier nog mooie verhalen te wachten

Revolution1 schreef : Zeker!

Als je je topic titel begint met vijftig tinten, dan verwacht ik nog wel een erotische kwinkslag in je verhaal...

Waarom trouwens altijd/vaak die kolere herrie op het water nodig is!? Kunnen sommige mensen niet gewoon genieten van de natuur en het heel subtiel houden?

Ik ben benieuwd naar deel 2!

Ed

en die titel suggereert ook nog heel wat in het vat..

edlonnee schreef : Er waren echt 50 tinten blauw, wat heeft dat met erotiek te maken?

zal hier iets mee te maken hebben

www.bol.com/nl/p/vijftig-tinte...js/9200000002310823/

Dan neem ik aan dat je het boek vijftig tinten grijs, wat nu zo 'HOT' is niet kent? Je had er in ieder geval voldoende lijnen voor aan boord...

edlonnee schreef : Oh la la..

Nee, ik ben natuurlijk niet bekend met dit soort lectuur, en de Story en de privé lees ik alleen maar bij de tandarts..

Aan het einde van dag twee leggen we aan in een stadje: Selimiye. Het ligt helemaal verstopt in een rustig baaitje. Alhoewel de armoe er af en toe tussendoor piept, is het een prachtig stadje om te zien. Witte huisjes, bloementuintjes en schattige terrasjes overkapt met bougainvillea. En gezellig ook. De terrasjes zijn druk bezet door toeristen en locals.

De opdringerigheid die ik ken van andere Turkse badplaatsen is hier totaal afwezig. Iedereen is hier relaxed, de mensen en de dieren. Er zijn hier tientallen zwerfhonden en zwerfkatten, maar ze komen niet uitgehongerd over. Ze doen gewoon hun eigen ding en krijgen af en toe een aai over de bol van de lokale bevolking.

Langzaam wordt het donker en gaan de lichtjes aan. Overal hoor je geanimeerde stemmen. De hele stad zit nog lekker buiten, aan het terras. In Selimiye heb je kennelijk nog ver tot in september warme, mooie zomeravonden.

De volgende dag varen we weer verder. De Middellandse zee laat zich van zijn rustigste kant zien. Kalm weer, en bijna geen andere jachten. Ook geen sluizen, bruggen, vaargeulen of kardinale tonnen. Geen binnenvaart, af en toe komt er een ferry voorbij. Hoe anders dan het zeilen dat ik gewend ben, 'thuis', op en rondom het IJsselmeer. Daar kan het flink spoken, en is het vaak een heksenketel rondom de kruispunten.

Misschien is het hier in de zomer wel drukker, misschien staat hier af en toe ook een dikke wind.. . Gelukkig dus niet in de week dat wij er zijn.

Tegelijkertijd besef ik dat dat dat voor mij ook de 'charme' van het IJsselmeer is. Daar zeilen voelt al snel spannend en stoer. De Middellandse zee voelt deze week aan als een kalm bergmeertje. Relaxed dus.

Relaxed en niet veel wind, dat betekent ook dat de motor vaak aan staat. Een cruise als deze moet je eigenlijk ook niet als 'puur' zeilen zien. De kapitein zoekt altijd naar een balans tussen zeilen en comfort, en het tweede weegt duidelijk zwaarder. Dus als de wind pal van achter komt, wordt er niet gezeild, want dat kan voor sommigen een oncomfortabele koers zijn. Ook wordt er nauwelijks aan de wind gezeild, om scheef gaan te voorkomen. Er wordt ook op een 'rustige' manier overstag gegaan. Eerst wordt de genua compleet ingerold, dan wordt er gedraaid en gaat de genua weer uit. Als de boot op een gewone manier overstag zou gaan, worden er een of twee zonnebadende passagiers van het voordek geveegd, vandaar.

Wordt vervolgd..

Vissersbootje in de haven van Selimiye.


Twee zwerfhonden


Het lokale haventje.


Restaurantje

wilweg schreef :
Misschien een goed stukkie lectuur voor de grote reis, zal je partner ook leuk vinden

Leuk vervolg van je verslag !

Toxiq schreef : Dank je!

De volgende dag liggen we weer in een privébaaitje, ditmaal versierd met palmen. De dag erop zullen we een uitstapje naar Griekenland maken, want we doen het eilandje Simi aan. Maar het blijkt dat we tijdens de lunch al in Griekenland zitten. We meren aan op een zonovergoten, piepklein eilandje dat bij Griekenland hoort. We worden al opgewacht door nieuwsgierige berggeiten. Verder alleen een vervallen steiger, en een leegstaand huisje, dat volgens Cӓner ooit een restaurant was. Wellicht iemands droom om op deze paradijselijke plek een restaurantje te beginnen, genekt door de crisis? Het restaurant komt in ieder geval nu niet meer door de keuring, want er ligt een karkas van een berggeit in het gebouwtje.

Simi blijkt minstens zo idyllisch als Selimiye, maar het is wel een tikje chaotischer. En vol met mensen die ons heel graag willen laten zien dat ze heel veel geld hebben. Sommige jachten grenzen aan het lachwekkende, zo protserig. Maar er ligt ook heel mooi spul tussen! Hier eten we tussen de locals op een dakterras aan de haven, en genieten van de mooie warme zomeravond. Heerlijk, nog lekker laat buiten zitten terwijl thuis duidelijk de 'R' al in de maand is.

De volgende dag zoeken we weer een baaitje op voor de lunch. We komen tussen de hoge rotsen terecht. Tussen die rotsen is een strandje met een piepklein kerkje. We vragen ons af wie hier nu een kerkje bouwt, want het is alleen per boot te bereiken.

Voor de avond zoeken we een ander baaitje. Nog voor we het anker uit gaat vliegt de eerste wesp ons tegemoet. Al gauw zijn het er drie. Dan vijf. Vervolgens een stuk of 15. Nieuwsgierigheid, denken we nog. Zodra we eenmaal liggen is het nieuwe er wel af, en gaan ze ergens anders heen. Niet dus. De wespen hebben door dat er eten op de boot is, en roepen enthousiast hun vrienden erbij. Voor hen gezellig, maar voor ons niet. Dus wordt besloten door te varen naar een andere baai.

Wordt vervolgd..

Baaitje met palmen


Het avondeten


Sommigen slapen buiten, op het voordek, en zien dit als ze wakker worden..


Onze bijboot

Uitzicht vanaf het 'terras' van het verlaten restaurantje


En het restaurantje zelf.


Restaurantje in Simi, dat duidelijk betere zaken doet.


Schilderachtig trappetje.


Superjacht met bijboot..


Andere bijboot...


Natuurlijk de noodzakelijke waterscooters aan boord (je zal maar zonder zitten!)


En, onmisbaar voor elk zeegaand jacht, de basis tuinset voor op de kade..


Simi bij nacht

Gaaf hoor, doet me meteen weer terug verlangen naar zeilen op de Med!

Ik denk wel dat mijn handen zouden kriebelen om meer te zeilen en alles zelf te doen

Groet Erik

Mijn handen jeukten ook wel, maar meer om met mijn eigen bootje los te gaan. Ik ben nou eenmaal gek op kleine bootjes, denk ik.

Simi hebben wij uiteindelijk links laten liggen om dat protserige en overroepene. Hele ferry's vol worden meerdere keren per dag daar gedropt voor een paar uur en dan terug naar Rhodos...
Niet voor ons

Ilex schreef : Toen wij er waren was het er niet zo druk.. En toch wel gezellig. Maar dat was dan ook in de avond/namiddag.

wilookweg

Vanwege de wespen gaan we dus nog maar een baaitje verder. Dat pakt helemaal niet zo slecht uit, want het het tweede-keus baaitje is veel mooier dan het eerste. Aan het begin van het baaitje ligt weer een kerkje op een verlaten rots in de zee. Wat een locatie, dat daar nog niet een film is opgenomen! In de baai zelf liggen wat vissersboten en oude netten. Rommelig, maar ook erg authentiek in onze toeristen-ogen. Omdat dit baaitje vaak lagerwal ligt, en de nachten hier onrustig kunnen zijn, gaat de crew hier liever niet heen. Vandaag wordt er een uitzondering gemaakt, en waait het ook niet zo erg, dus we hebben geluk. De laatste nacht dat we in een baaitje overnachten staat er een prachtige volle maan. Heel sfeervol.

De volgende dag brengt Cӓner mij, mijn tante en mijn schoonzus in het bijbootje naar de kant, zodat we twee kerkjes in de buurt kunnen bezoeken. Wie bouwt hier toch al die kerkjes, in the middle of nowhere? We zijn brave toeristen en hebben de reisboekjes goed gelezen. We weten dat al te bloot vaak niet op prijs wordt gesteld in een kerk. Dus we hebben onze schouders bedekt en een halflange broek aan. Wie schetst onze verbazing als de pastoor ons in T-shirt en zwembroek tegemoet komt lopen? De pastoor, van oorsprong een Italiaan, vertelt ons iets over de historie van dit soort kerkjes.Vaak zijn ze neer gezet door rijke families, waarschijnlijk om aan Onze Lieve Heer te laten zien hoe goed ze bezig waren. Van binnen zijn deze kerkjes prachtig versierd met allerhande fresco's.

Dan verlaten we ook dit baaitje en varen langzaam richting Datca. Onderweg komt een klein windje op zetten, en kapitein Eren besluit dat dit genoeg is voor een laatste stukje zeilen. De motor gaat uit, en even later glijden we heerlijk ontspannen over een strakblauwe zee. Mijn metgezellen hebben geen tot weinig zeilervaring, maar unaniem besluiten ze dat zeilen de meest relaxte manier is om de Middellandse zee over te komen. Ik mag zelfs even achter het roer! De GanGan is 25 meter lang. Zo'n joekel stuurt minder direct als mijn eigen kleine boot, maar al snel krijg ik de smaak te pakken. Zo dobberen we ontspannen richting Datca.

In Datca aangekomen is er nog tijd om Datca zelf te verkennen, en lekker uit eten te gaan. We eten van die typisch Turkse suikertoetjes, waarvan het glazuur subiet van je tanden af springt. Heerlijk! De volgende dag is het alweer tijd om te vertrekken. Helaas.. We hebben een mooie en ontspannen week gehad. Veel zon, en een ongelooflijk blauwe Middellandse zee. Hier kom ik de winter wel mee door...

Kerkje op de rots


De GanGan, gezien vanaf de kade.


Drie zee-egeltjes


Nog een keer de GanGan, nu vanaf een iets hogere positie


Datca in de avond


Huilende zigeunerzwerfhond


Uitzicht vanuit de boot, in de haven van Datca


De juiste plek voor een dutje


Musje

Erg leuk verhaal met mooie foto's
Goed geschreven en zeer fraai vastgelegd, ik zou bijna zeggen 'sodemieter gauw op dan kunnen we van nog veel meer moois genieten'