Donderdag 27/9/12
18:45 Vertrekken we uit Leeuwarden met de trein richting Rotterdam, gevolgd door de Sprinter richting Roosendaal. We stappenuit in Zevenbergen waar een taxibusje op ons staat te wachten voor de laatste kilometers richting Noordschans alwaar we om ca. 23:00uur inschepen.
Een paar dagen eerder hadden we de overdracht van de boot gehad en had ik alvast een groot deel van de bagage / voorraden en benodigdheden aan boord achter gelaten.
Een half uurtje na aankomst heeft alles een plekje gekregen in liggen de jongens in hun nest.Wij zelf kort daarna
Vrijdag 28/9/12
Wekker ca. 06:00
Trossen los 07:30
Met nogal wat zenuwen gooien we om 7:30 los. Voor het eerst zelfstandig varen op een schip van deze lengte. De boot stuurt echter of rijdt deze op rails. Zeer soepel en “professioneel” schuiven we achteruit de box uit en draaien met een bochtje naar bakboord de boeg in de juiste richting.
Gashendel in de vooruit en we zijn onderweg.
Direct nadat we jachthaven uitdraaien, draaien we het Hollands Diep op. Groot vaarwater waarvoor we vanaf verschillende kanten gewaarschuwd zijn. We houden uiterst stuurboordswal en kijken regelmatig achterom om oplopende vrachtschepen in de gaten te houden.
Tegen 8:45 draaien we in een leeg stuk tussen de bijna eindeloze stroom vrachtschepen, bakboord uit, de Dordtse Kil in. Hier is het ongeveer even druk maar een stuk smaller. De kop erbij dus. Alles verloopt echter voorspoedig
en tegen 9:00 hebben we de hefbrug bij Dordrecht in zicht. Hier draaien nog 2 andere jachtjes (de Fyra (een Adler 36?) en de Il Sogno (een Bavaria 32) hun rondjes, wachtend op de brugopening.
We hoeven maar krap aan 10 minuten te wachten voordat de brug geopend wordt, snel het thuisfront bellen; hier staat een webcam op het water gericht. Bij de aansluiting van de Beneden-Merwede op De Noordt, steken de andere jachten over naar bakboordswal. We besluiten ze te volgen, wetende dat hier de invaart naar de Rietbaan straks ook komt. Deze volgen we tot we bij Alblasserdam weer terug op De Noordt komen. Veel maritieme droefnis daar gezien…
Bij Alblasserdam draaien we weer een minuutje of 10 voor de brug maar mogen ook hier vlot door.
Dat gaat soepel. Zou dit zo doorgaan?
We vervolgen onze weg over de Noord, langs Kinderdijk en steken de Lek over. Niet lang daarna zien we Van Brienenoordbrug liggen en draaien de Hollandse IJssel op. Hier ligt mogelijk onze eerste sluis ooit… De waterkering staat echter open. De sluisdeuren zitten echter dicht. Krapaan 5 minuten later
staan de sluitdeuren ook open en hebben we groen licht. We kijken dwars door de sluis heen de Hollandse IJssel in. Hierna volgt een lang stuk slingeren tot we bij Gouda zijn.
Bij Gouda verwachten we lang te moeten wachten. Er ligt een vrachtschip in de sluis. Op het moment dat die er uit komt, gaan voor ons de lichten al op groen. Weer binnen 10 minuten door…
Maar dan volgt onze eerste sluis. Vooraf hebben we de te volgen procedure duidelijk doorgesproken. We hebben een rechtse schroef, dus probeer ik aan de bakboordszijde van de sluis aan te leggen; zo ver mogelijk naar voren. We schutten met 4 jachten en een vrachtschip.
Alles verloopt zoals gehoopt en vlot daarna gaan de lichten alweer op groen; gas erop en de sluis uitgevaren schuiven we direct naar stuurboordswal om de vrachtvaarder ruimte te geven.
Eerstvolgende obstakel zijn de spoorbruggen. Hiervan zijn me de bedieningstijden niet duidelijk. Ons boek over de Staande Mast Route en het boekje van Varen Doe Je Samen zijn eenduidig: 16:13uur.
Vlak voor vertrek heb ik echter op Vaarweginformatie.nl nog een wijziging in de bedieningstijden
gevonden. Die rept van een bediening om 14:30. Het is 14:00 uur als we aan het remmingswerk voor de brug liggen…
De boot achter ons weet het zeker. Die brug draait pas over 2,5 uur. Met man en macht gaan ze aan het werk om de mast te strijken. 14:20 gooien ze los en varen triomfantelijk verder. DAT is het voordeel van een kleinere boot… 10 minuten later staat de brug echter wijd open en kan ook bij ons het gas er weer op.
We liggen inmiddels ruim voor op schema. Er volgt een scheepsberaad. Waddinxveen en Boskoop liggen vlak voor ons. Ons schema voor de SMR was ingericht op 4 dagen varen; 2 dagen tot Amsterdam, 2 dagen tot Sneek. Makkelijk haalbaar met veel ruimte voor tegenslagen. Dag 1 zouden we overnachten net na Boskoop. Daar zouden we tegen 18:00 zijn. We zijn er echter al om 15:00. Na Boskoop zijn geen geschikte overnachtingsplaatsen meer tot de Braasemermeer. Wat te doen.
We besluiten door te zetten en te kijken wat de andere 2 schepen in het konvooi doen. Die hebben het overduidelijk al veel vaker gedaan. De anderen varen door. Wij volgen. In het ergste geval liggen we een dag over op de Westeinderplassen.
Al snel bereiken we Alphen aan den Rijn. Hier treffen we een rondvaartboot aan die voor de brug ligt.
Als deze opengaat (weer een minuutje of 3 wachten) blijken we deze bij te kunnen houden. Hierdoor draaien alle bruggen direct voor ons. Totale wachttijd voor bruggen in Alphen: 0 minuten.
We bereiken de Braassemermeer; onze collega konvooiers vegen lekker door; wij volgen. Bij de Leimuiderbrug krijgen we te maken met een voor ons met een forse wachttijd van wel een half uur. We liggen langszij 1 van de andere konvooiers. Het blijkt dat zij, net als wij, net hun schip gekocht
hebben. Zij hebben het nu 2 dagen, wij nog niet eens 1 dag. Zij moeten door naar Groningen, wij hoeven "slechts" naar Friesland.
Het halfuurtje rust geeft ons tijd om even snel een pan macaroni in elkaar te draaien. De hongerige meute kan gevoerd worden. Maar dan staan de lichten op rood-groen en gaan de bomen dicht; snel losgooien en door!
Nu volgen de Westeinderplassen. In de verte zien we reeds de verkeerstoren van Schiphol. Ook de Aalsmeerderbrug passeren we vlotjes. Na een stukje waarop veel te zien is, kleine tuintjes, mooie schepen, lelijke schepen, een doorgezaagd vrachtschip aan de ene kant, een reusachtige DC10 aan de andere kant bereiken we de Bosrandbrug. Deze blijkt geheel niet meer te bestaan en uiteindelijk maken we om 19:30 vast aan het remmingswerk voor de Schipholbrug. Het is inmiddels donker.
Klokslag 20:00 gaat de Schipholbrug op rood-groen en zien we het verkeer op de A9 tot stilstand komen. We hebben het gehaald!
Voorbij is de dag echter nog niet. Na de oversteek van de Nieuwe Meer arriveren we aan het remmingswerk voor de Nieuwe Meer sluizen. We melden ons via de intercom en krijgen te horen dat we vanaf 23:30 moeten uitluisteren.
De verkoper had me gewaarschuwd voor de bijnaam van het gebied erachter (Rue de Vaseline) en inderdaad, we zien vrij veel autos voorbij komen met maar 1 inzittende...
Inmiddels is het 23:30. Onervaren als we zijn hebben we gemeend dat we ieder moment Amsterdam in geleid kunnen worden. We zitten dus in de stromende regen klaar in de kuip. Regenpak aan,kapuchon op, red bull onder de buiskap, koffie achter de kiezen. Klaar om te gaan.
24:00 is alles nog stil. Maar eens kijken. Zuid – Noord gaat toch eerst?
00:30 lopen we maar eens naar de buurboten. Ook daar is men klaar om te gaan. Ook zij hebben nog niets gehoord.
01:00 het regent nog steeds fors. De sfeer zakt in. De buurman ligt in de kajuit, bij het licht van een campinggazlampje te rommelen aan zijn motor, verder is het donker bij ze. Navraag leert dat ze problemen met de accu's hebben. Deze laden onvoldoende op.
01:30 de regen neemt af. Buienradar laat zien dat voorlopig ook zo blijft.
01:50 De marifoon klinkt, klaarmaken voor vertrek; de brug opent over 10 minuten.
We maken de kinderen wakker, die willen het graag meemaken door Amsterdam. Jort, de oudste is gelijk klaar wakker, schiet zijn kleren aan, zijn skibroek en zijn winterjas en is vlot buiten. Ronan komt maar moeilijk op gang en Brent is bijna niet wakker te krijgen. Brent blijkt misselijk van moeheid. Die
stoppen we maar gelijk weer in zijn kooi. Ronan is er ook beroerd van. Hij wil het graag meemaken, maar red het niet. Ook hij duikt er weer in.
Intussen heb ik losgegooid en liggen we met draaiende motor te wachten op het openen van de brug.
Het schutten gaat vlot en langzaam varen we Amsterdam in. We genieten, ondanks de regen die toch nog gestaag uit de lucht op ons neerdaalt, van de doorvaart. Het wachten voor de bruggen duurt soms lang, maar er is voldoende te zien. Extra lang liggen we voor de brug in de Kostverlorenstraat.
Uiteindelijk blijkt waarom, als het Noord-Zuid konvooi verschijnt aan de andere kant van deze brug.Als dan eindelijk de brug draait gaat het verder
vlot en belanden we langs de Houtmankade. Hier varen de andere konvooiers door het IJ op. We besluiten te volgen.
Na enige aanlegpogingen aan de buitenkant van de Houthaven, die allen stranden ivm waterdiepte, besluiten we weer naar binnen te gaan en leggen uiteindelijk rond 04:00 aan langs de Houtmankade. Hier draaien we een heerlijke
(maar korte nacht).
Zaterdag 29/9/12
’s Ochtends wordt er kort gefourageerd voordat we om 11:00 losgooien en alsnog het IJ opvaren. We kijken onze ogen uit. Wat is hier veel te zien.
Er staat een flinke westelijke woei en we hebben houden en keren aan de boot bij het invaren van de Oranjesluizen en bij het wachten voor de Schellingwouderbrug, maar na het nemen van dat laatste obstakel, varen we het Markermeer op. We gaan al snel bakboord uit en passeren het Paard van
Marken. Vervolgens pal noord aanhouden.
Omdat we de boot nog niet kennen en er een flink stuk wind staat, besluiten we alles te motoren.
Lekker vaart het niet, zeker niet als kort na elkaar de kinderen besluiten dat het plastijd is. Met een enigszins katterig gevoel kom ik weer de kuip in. Een dik stuk ontbijtkoek wordt me in handen gedrukt. Daarmee knap ik snel op.
Na een aantal uurtjes rollen en hobbelen bereiken we het Naviduct waar we alweer direct in kunnen varen. Bij uitvaren van het Naviduct zien we dat Enkhuizen vrij vol ligt. We bellen even met de Marina en krijgen een box toegewezen.
Na een korte verkenning van de haven en de stijgers duiken we om 18:30 vlot box O35 in. Boot aan de walstroom en watertank afvullen. Met toilettasjes en handdoeken onder de arm verdwijnt de hele familie richting douches. Als de kinderen schoon en droog zijn, gaat 1 van de andere douchecabines open en is het al gelijk “Hee, hallo!”.
De eigenaar van de Fyra blijkt meer beleeft te hebben als wij. De boot heeft jaren op het droge gelegen doordat de eigenaar te oud was geworden. De v-snaren waren daarbij zo uitgedroogd dat deze tijdens het varen in sneltreinvaart versleten. Lag hij voor Amsterdam al voor zijn motor
te sleutelen, na Amsterdam blijkt van de v-snaar richting dynamo weinig meer over dan de wapening. Accus worden dus niet meer geladen. Om de motor te sparen besluiten ze na de Schellingwouderbrug verder te zeilen. Na de zeilen gehesen te hebben, houdt de motor ermee op en is niet meer te starten. Nabij Enkhuizen roepen ze een forse kruiser aan, die bereid blijkt hen Enkhuizen in te slepen. Een monteur lost het probleem vlot op, het contactslot is kapot. De V-Snaren worden vervangen en de Fyra is er weer klaar voor…
Tijd voor een welverdiende nachtrust. Op Koezt is het al vroeg donker en rustig.
Zondag 30/9/12
Zondag morgen verkennen we Enkhuizen. Uiteraard hoort daar een ijsje bij. Als we over de kademuur heen kijken lonkt echter het IJsselmeer. We zien vele zeiltjes bij staan; meer dan de dag ervoor, kijken elkaar aan en besluiten het erop te wagen. We gaan zeilen!
De boot wordt zeilklaar gemaakt; hoes van de Genua af, schoten inscheren, walstroom los, motor aan, trossen los en we gaan. Op naar Friesland!
Na Enkhuizen houden we pal noord aan en rollen als we enigszins vrij gevaren zijn van de andere boten onze genua uit. Grootzeil pakken we er niet bij. Er staat behoorlijk wind, en ik weet van de bezichtingen dat de smeerrepen / reefinstallatie nog niet kloppen. Het grootzeil zullen we testen bij minder wind. Met gemak lopen we even hard als op de motor, alleen zonder de herrie.
Als we eenmaal door hebben hoe eea loopt, gaat alles op rolletjes. We lopen uit op veel schepen op dezelfde koers, een enkele verdwijnt zelf geheel uit beeld. Dit is wat we zochten; echt een vlotte boot, één die ook echt zeilt.
Door pal Noord aan te houden blijven we vrij van Vrouwenzand en na een enerverende oversteek van krap aan 3 uur, belanden we voor de havenmond van de werkhaven van Stavoren. Ruim plaats is beschikbaar dus we leggen de boot pal naast de walstroom aan de kant.
Maandag 1/10/12
Maandagochtend 1 oktober arriveren mijn ouders per trein in Stavoren. Zij zullen het laatste stuk van de reis meevaren; van Stavoren naar Sneek. Na koffie met gebak, vele verhalen en uiteraard een rondleiding door de boot, komt het vertrek uit Stavoren nabij.
We overleggen. Amanda geeft aan graag weer te zeilen. Ik heb echter kort daarvoor een boot naar buiten zien zeilen. Deze had dermate veel helling dat ik dit niet verantwoord acht. We moeten uiteraard buitenom, om via de Frisosluizen Friesland in te kunnen.
De motor wordt gestart, reddingsvesten strak aangetrokken en we gooien los. De tocht naar buiten blijkt een ware rodeo. We halen met moeite 3 knopen. We aren de pier ruimschoots vrij en draaien dan praktisch voor de wind de havenkom in waar we, in de beschutting van een grote klipper die
daar ligt, de stootwillen buiten hangen.
Het remmingswerk voor de sluis ligt precies in de wind. Dit levert zodanig veel golfslag op dat ik besluit de boot gaande te houden tegen de wind in. De sluis gaat al snel open en na dat we geschut zijn, varen we voor ons gevoel pas echt Friesland binnen.
Wat een verschil met buiten op het IJsselmeer. Daar was het ronduit stormachtig, hier “binnen” kan de jas haast uit. Tot Warns doen we op de motor. Na de brug rollen we de genua uit en kan de slagroomklopper uit.
Vlotjes blaast de wind ons richting Galamadammen, de Fluessen, het Heegermeer en via de Jeltesloot belanden we op het Prinses Margrietkanaal. Vlak voor we het PM opdraaien rollen we de genua in en doen de rest op de motor.
De brug bij Uitwellingerga draait ook weer vlot en zo rollen de laatste kilometers onder ons door.
Beneden wordt reeds een begin gemaakt met het inpakken. We overleggen hoe we straks thuis komen; pakken we de taxi naar het station, de trein naar Leeuwarden en dan de taxi naar huis, of pakken we een taxibusje en doen we dat allemaal in 1 keer. Het wordt het laatste.
Als we de jachthaven indraaien is het nog even kijken, waar is onze box ook maar weer en dan, na een laatste draai worden de landvasten om de palen gegooid en stappen de voordekkers af om voor vast te maken.
Job done!
