Onderwerp: een dagje zeilen

De 26e was mijn oom jarig, en het enige wat hij kreeg was de opdracht om zijn agenda voor de volgende zaterdag vrij te houden.niemand wist wat hij zou krijgen en iedereen vroeg ernaar. Iedereen behalve hij wist dat mijn tante een dag een boot had gehuurd.

2 november gingen mijn vader, mijn
broertje en ik vroeg op weg naar elburg omdat daar de hele dag een centaur voor ons zou liggen. Mijn tante had ons verteld dat, aangekomen bij de haven van elburg moesten zoeken naar een rood hyundai busje ergens rond het gegeven steigernummer. Aangekomen bij de haven staat er alleen een rood mercedes busje, en tot onze verrassing begint iedere stijger opnieuw met nummeren. Na enige tijd zoeken vinden we dan toch een centaur aan het goede nummer liggen. De boot ziet er niet erg goed onderhouden uit, en we zijn al blij met onze zeilpakken vanwege het water in de boot.

Nadat onze oom zonder iets te vermoeden ons te zijn voorbij zijn gereden en via het fietspad naar ons toe lopen snapt mijn oom pas was we gaan doen. Als de verhuurder komt opdagen ten minste. Om kwart over negen bellen we de verhuurder, om te vragen waarom hij een kwartier te laat is. Hij vertelt dat hij er bijna is. Om kwart voor 10 bellen we nog maar een keer en rond 10 uur rijdt er een rood hyundai busje het fietspad op.

De verhuurder vraagt ons of we rustig of snel willen gaan. Kijkend naar de redelijke wind (3/4bf) gaan we toch voor snel en we krijgen een spanker aangewezen. Wij stappen aan boord, kijken of alles erbij zit, er miste een benzine pompje, de motor was wel gevuld, dus we konden gaan. Bij het wegvaren van de stijger komen we erachter dat de motor stuk is. De verhuurder test de motor van de centaur en wisselt ze om.

Wegvaren poging 2. Deze motor doet het, al is er iets mis met de choke waardoor die niet open/dicht kan (heb geen verstand van motors) als de motor dus de een keertje uitvalt proberen we het gewoon opnieuw. Na nog een paar keer afslaan en een paar gefrustreerde vissers, omdat we richting hun lijnen dobberen komen we erachter: de benzinekraan stond dicht.
Benzinekraan staat nu open en we gaan weg varen, of toch niet. De motor wil nog steeds niet starten. Na een tijdje te hebben gepaddeld komen 2 geërgerde vissers ons vertellen dat we de motor verzopen hebben en dat dat ze op da kant de benzinelucht ruiken. Benzinekraan dus maar weer dicht. Als we bijna bij de brug van het veluwemeer zijn en dus bijna het zeil kunnen hijsen bedenkt mijn vader dat we nooit hebben gekeken of er wel benzine in deze motor zat...
Na de motor(die dus ook nooit kon stinken) te hebben bijgevuld waren we eindelijk rond half elf klaar om te gaan zeilen.

Direct na de brug ging het al bijna mis. Ik was de fok (die niet bij deze boot hoorde) aan het aanhaken als we opeens bijna om gaan. Ik weet niet zeker wat er precies gebeurde, maar nat werd ik wel.
Op het rak erna vind mijn oom aan het roer het zo zwaar sturen, en de helmstok blijkt niet goed in het roer past, en dus veer speling heeft. Nog meer problemen met het roer als hij de helmstok uit het roer trekt, deze was niet met een penning, of touw vast gemaakt en kon er gewoon uit.

Met mijn oom aan het roer, mijn broertje aan het grootzeil, ik regelde de fok en mijn vader deed de logistiek (eten en het filmen met de gopro. De fok was te groot voor de boot en kwam bij het overstag gaan vast achter de mast. Ook deed de klem aan bakboord het niet waardoor je zonder handschoentjes het vel van je vingers trok. Vooral mijn vader en oom waren niet helemaal meer gewend aan het bewegen in een kleine boot wat leidde tot erg soepele en grappige manoeuvres.

na een steiger gevonden te hebben en aan de lunch zitten komt er een verbaasde duitser naar ons toe om te vragen hoe wij in hemelsnaam kunnen zeilen. Hij liep overal buiten de vaargeul vast met zijn catamaran. Dit hadden wij ook al meerdere keren gemerkt, maar gelukkig lag het zwaard los in de zwaardkas en konden we dus altijd wel weer los komen.

Toen we onze lunch op hadden was het mijn beurt om aan het roer te zitten. Nu konden we echt meters maken, op het eerste stuk dan. Na een tijde kom ik iets verder buiten de vaargeul omdat het vrij diep lijkt. Mijn broertje vraagt of we niet overstag moeten en ik begin af te tellen tot we overstag gaan. Overstag in 3...2...1 en toen stonden we stil, en flink ook met de romp op de bodem. Nog maar wat drinken dan, daar kwamen we onder het zeilen nauwelijks aan toe. Terwijl wij van onze cola genieten komt er een kielbootje aan die probeert een heroïsche redding op te zetten. Hij vraagt of we hulp nodig hebben, en we zeggen dat het wel lukt, dat we lekker aan het rusten zijn. We krijgen te horen dat we 2 opties hebben: 1. Hij komt naar ons toe en probeert ons weg te slepen, of 2. Hij roept de reddingsbrigade op om ons te komen helpen. Wij bedanken hem maar zeggen dat we het wel redden als we weer willen zeilen. Hij herhaalt zijn verhaal, maar wij vragen hem of hij met zijn kiel wel bij ons kan komen. Hier heeft hij geen antwoord op, en vaart verder. Uiteindelijk zijn we klaar en gaan weer zeilen, echter mijn broertje moet uitstappen (tot zijn enkels in het water) om ons af te duwen.

Daarna zijn we binnen de vaargeul gebleven en rond drie uur zijn we voor de wind terug naar de haven gegaan omdat we nat en koud waren.

Dit is de video die ik van d. Gopro beelden heb gemaakt:

Ps. Geloof het of niet, maar alle 4 hadden we ruime zeilervaring

Het was vast een hele leuke zeildag.

Maar wat een wanvertoning van de verhuurder zeg. Niet op tijd, boot niet in orde, motor niet in orde, fok past totaal niet, grootzeil heeft betere tijden gekend... Een waarschuwing met naam erbij op dit forum zou wat mij betreft passen.

Edit: ik zie geen zwemvesten. Niet bijgeleverd door de verhuurder?

het was zeker leuk, enorm gelachen.
tja de verhuurder was inderdaad niet top. en dan heb ik nog niet eens verteld over de bodem van de boot die vol zat met water tussen het hout, en dat de zwaardkas kon bewegen toen het zwaard vast kwam te zitten. en een niet af te sluiten, nauwelijks werkende, zelflozer waardoor de boot vol liep.
om de naam van de verhuurder te noemen lijkt me niet heel netjes, omdat het via een landelijke vereniging van vrijwilligers ging, dus misschien was alleen deze slecht.

Ik wil niet belerend klinken maar wil het volgende toch kwijt.
Ik kan niet begrijpen waarom je met zeilpakken aan, in een zwaardboot gaat zeilen, begin november met toch een redelijk windje, ZONDER zwemvesten.

Als je daarbij optelt dat de zeilen niet deugden en de motor niet in orde was, lijkt me dat een recept voor een drama.
Je bent in deze tijd, in no time onderkoeld en met een zeilpak vol water nauwelijks nog te hanteren.

Open boot zeilen -> zwemvest aan.
Uitzonderingen uiteraard mogelijk (mooi weer+weinig wind)

@koezt je hebt wel gelijk. wij dachten in een redelijk trage kielboot rustig te gaan varen met redelijke wind. hierbij hebben wij wel aan de zeilpakken gedacht, maar zijn de zwemvesten vergeten. ook hebben wij van de verhuurder geen zwemvesten gekregen, of iets van gehoord. nu is het wel zo dat je eerder op de boden licht dan dat je onder water komt op het veluwemeer en waren we met zijn vieren, zodat er altijd een iemand niets deed en in geval van nood kon helpen.
verder heb ik altijd als ik ga zeilen, bij welke wind of boot (oke niet op het veerpondje) dan ook altijd een zwemvest aan.

vic schreef :
Flexibiliteit is soms deel van het ontwerp om afbreken te voorkomen, maar dit klinkt meer als (hout)rot.

Verstandig dat je normaal altijd (ook op niet open boten) een zwemvest aan hebt!

De verhuurder mag in z'n handjes knijpen dat jullie veilig terug zijn gekomen en hij niet aansprakelijk wordt gesteld na een serieus incident.

Leuk verhaal Vic, al riep het net als bij ilCigno en Koezt bij mij wel vragen op over het (gebrek aan) verantwoordelijkheidsgevoel van de verhuurder.

't is dat het niet op 1 april is gepost
ton/mitz

tcdehoog schreef :
lol