Zomer 2008 : we zeilden met onze bijna nieuwe Grand Soleil 40 tijdens de zomervakantie naar Noord Spanje als voorbereiding op de geplande 5 jaren rondreis in de Middellandse Zee die moest starten in 2009.
We wilden immers eens de maat nemen van de fameuze Golf van Biskaje, kwestie van niet teveel verrassingen tegen te komen, je weet wel.
Enfin, alle begin is moeilijk en gezien de meteo in Brest niet veel goeds voorspelde en dat tegelijk de meteo in het oosten van de Golf een constante Noord-Ooster aangaf repten we ons met spoed naar Ile d'Oleron om van daaruit de oversteek te wagen naar Santander, zo een 185 mijl zuidwaarts gelegen aan de Costa Verde.
De oversteek verliep zeer rustig en 36 uur later voeren we de rivier op om 3 mijl landinwaarts aan te meren bij de REAL CLUB MARITIMO.
Volgens de zeilgids niets dan lof over deze club en de havengelden werden voorgespiegeld als "moderate".
De koude douche die wij verwacht hadden in de Golf kwam onverwacht even na het aanmeren tijdens het bezoek aan het clubsecretariaat,- of moet ik zeggen : de vijf-sterren receptie van de club,- over ons hoofd.
Havengeld voor één nacht : € 37,52 + € 53,10 " Tassa señalizacion maritima ", of totaal dus € 90,63 voor één nacht.
Volgens de uitleg van de havenmeester in sjiek maritiem uniform én witte kepi was deze taks verplicht te betalen voor elke buitenlandse bezoeker, die blijkbaar moest in de gaten gehouden worden door de maritieme diensten van Spanje.
Nu ja, we hadden geen keus en dus maar betalen en maken dat we de volgende dag weg waren. We hadden immers gepland om gedurende drie weken de Costa Verde aan te doen tot La Coruña en aan dit tarief zou onze geldbeurs een beetje te kort kunnen geschoten hebben.
Onze volgende halte was Gijon, waar we bij het ochtendgloren twee dagen later binnenvoeren.
Vermits wij geen zin hadden om in elke haven de fameuze taks te betalen namen wij ons betalingsbewijs mee naar het havenkantoor.
Aan het gegniffel te horen en aan de meewarige blik van de receptiejuffrouw vermoedden we onmiddellijk dat er iets niet klopte met ons betalingsbewijs. Ons vermoeden werd bevestigd door de vraag :
"Coming from Santander ?"
Uiteindelijk werd ons dan toch gezegd dat de door ons betaalde taks
niet officieel bestond en dat deze enkel geheven wordt in Santander en soms ook in Bilbao.
Wat er ook van weze : wij werden dik bij de neus genomen.
Een goede raad is dus : weigeren te betalen of onmiddellijk de biezen nemen en wat verderop ankeren : daar wordt je door iedereen met rust gelaten.
En nu het vervolg van de Golf.
Na werkelijk zeer mooie zeildagen, zeer gemoedelijke havens en ankerplaatsen en na opnieuw een slechte meteo aan de westkant van de Golf werden we bijna verplicht om opnieuw via Santander te passeren.
Na enkele dagen op de ankerplaats te hebben vertoefd waren de weersomstandigheden gunstig voor de oversteek van de terugweg.
Het was zaterdag 09 augustus en sedert de middag was de wind volledig weggevallen, zodat we op motor verder voeren op een nagenoeg totaal vlakke Golf.
Rond 17 uur passeerden we de scheidingslijn tussen de Spaanse en Franse wateren.
Zoals gebruikelijk in het oosten van de Golf zie je zelden iets van scheepvaart en vermits we op de stuurautomaat verder tuften was ik half ingedommeld.
Ik moet iets gehoord hebben want plots schoot ik recht en zag op korte afstand van ons schip in Noord-westelijke richting een enorme zuil van waterdamp en vuur.
Ik dacht eerst dat ik droomde maar onmiddellijk herinnerde ik mij de waarschuwingen voor exocet raketten die bij wijze van oefening kunnen afgevuurd worden vanaf de franse kust.
Maar dat leek mij onwaarschijnlijk want we waren ver buiten de gevarenzone en voor ons vertrek in Santander had ik nog eens alle berichten gelezen en van enige militaire oefeningen had ik niets gemerkt.
En terwijl ik de zone waar ik de rook en vuurkolom had gezien fixeerde
deed zich opnieuw hetzelde fenomeen voor en ditmaal veel dichter bij ons schip.
Ik verstijfde werkelijk van de schrik en van de machteloosheid en besefte dat we helemaal niets konden ondernemen.
Gelukkig bleef het bij deze twee fenomenen en was er geen derde herhaling, maar het bleef de ganse overtocht door mijn hoofd spoken.
Toen we een goede dertig uur later aankwamen in St. Denis d'Oleron
hebben we navraag gedaan in het havenkantoor en zelfs tot bij de militairen in de semafoor, maar we kregen geen verklaring of uitleg.
Integendeel, men bekeek ons alsof we kwamen vertellen dat er marsmannetjes ons pad hadden gekruist.
Aanvankelijk dacht ik dat het misschien toch militaire oefeningen konden geweest zijn waarbij duikboten soms raketten van onder water afvuren, maar dat klopte niet want een raket zou ik moeten gezien hebben.
Nu, verschillende jaren verder, denk ik dat wij brokstukken van satelieten naast ons gekregen hebben. Dat zou het beeld kunnen verklaren van de enorme stoomzuil tesamen met een vuurkolom.
Wat er ook van zij : het blijft ons bezighouden.
Wie enig idee heeft mag ons gerust contacteren.
De feiten deden zich voor op zaterdag 09.08.2008 op volgende positie :
44°17'19" Noord en 03°01'64" Oost.
Zoals je ziet : de Golf geeft altijd stof voor avonturein petto en deze wijsheid hebben we later nog verschillende malen kunnen ervaren.
cramvangent
ze verzinnen het waar je bij staat. het toverwoord is tegenwoordig, voorschrift van brussel 
