Wat een gave ervaring zo’n Pinkstertrip. Nog nooit heb ik op zee gezeild. Vandaar mijn aanmonstering bij mijn naamgenoot op de Il Cigno.
Donderdag middag vertrekken we uit Noordschans ploegend door flinke golven. En dan op eens een raar geluid onder de boot. We besluiten de Marina Numansdorp in te gaan voor inspectie. Timo G. trekt zijn duikpak aan en springt te water. Niets te zien, alles ok. We vertrekken weer en het probleem komt nog een keer op maar dan is het voor de hele trip weer weg. ’s Avonds hebben we een heerlijke ovenschotel, Ja het beloofde niet alleen een zeil trip te worden maar ook een culinaire.
Zoals reeds vermeld koos de Il Cigno vrijdag ochtendvroeg rond half 4 uur het ruime sop. Buitengaans waren de golven gelukkig geen 2 meter meer, maar het merendeel van de bemanning was toch wat bleekjes rond de neus. Met een scopolamine pleister achter mijn oor bleef mijn maag gelukkig rustig.
We hebben af en toe motor/gezeild om de golven wat makkelijker door te komen. Na mijn slaapblok bleek de wind te zijn weggevallen en draaiden we alleen maar op de motor. In de middag trok de wind weer aan en konden we een mooie snelheid behalen op de genaker, en later met de spiboom op de genua lekker voor de wind. Helaas waren de golven goed aanwezig en surften we van links naar rechts. We hebben een heerlijke biefstuk met gebakken aardappeltjes als dinner.
Tegen de schemering staken we dwars door het Engelse windmolen park. Indrukwekkend hoor, zeker samen meteen prachtige zonsondergang. ‘s Ochtends rond half 5 steken we de Orwel op, in de verte voor ons de Spiriwiri, die we onderweg ook al hadden gespot.
Eenmaal in de box in Ipswich, verrast de crew, Timo G. met hun eigen versie van de ZF versierselen. Namelijk een polo met het logo van de Il Cigno, groot achterop. Als dank stookt Timo G. de koekepan op en eten we een heerlijke uitsmijter met bacon. Dan doen we nog 2 uurtjes slaap en trekken Ipswich in. We lunchen tijdens een stortbui, maar na regen komt zonneschijn en dat blijkt, want het is bloedheet.
‘s Avonds eten we een heerlijke huisgemaakte lasagne, een mooie basis een gezellige avond. Het bestuderen van de Girbfiles als toetje beloofd niet veel goeds voor de terugtocht. Wachten op wind, wordt unaniem afgewezen. We zullen morgenochtend rond 7 uur vetrekken.
Die avond voegen we ons bij de ZF-flottielje bij Isaacs on the Quay. Hier is het een weerzien en ontmoeting van ZF leden. Erg gezellig en wat is het toch leuk om die engelse vrijgezellenfeestjes van een afstand te bekijken.
We gooien zondagochtend de trossen los en varen we met de Mara de Orwel uit, en dan is het motoren op een zeer vlakke zee. We varen zelfs nog even langs het zelf uitgeroepen landje Sealand op een oud marine Fort. Daar het bloedheet is besluiten we de boot op een stopanker te leggen en de zee in te springen. Wij, de bemanning van de Il Cigno kunnen zeggen dat we MIDDEN in de Noordzee hebben gezwommen. Opgewarmd door een warme warme douch en een zonnetje gaan we weer verder.
De dames vinden dat het tijd is voor wat meer actie. Als een oorlogsbodem gelijk met ons opvaart besluiten het verhaal te testen dat als je een saluut aan ze brengt met de nederlandse vlag, dan is een oorlogsbodem verplicht een saluut te brengen met de hele bamanning aan dek. Het verhaal rammelt aan alle kanten maar het lukt ze de vlag in de top te hijsen. Helaas is de oorlogsbodem al aan de horizon verdwenen.
Daarna ben ik de pineut omdat ik vertelde, ooit op de zijkant van een Randmeer te hebben gestaan in de trapeze bij een dikke kracht 5. Dat moet op een kajuit jacht ook lukken en dus gaan de dames aan de slag. Ik ook met mijn grote mond. Een kwartier later hang ik met hun knoopwerk en reddingsgordel aan de mast. Kapitein Timo ondergaat het geheel met gemengde (veiligheids) gevoelens. Zeker nu ook beide dames het ook willen proberen. Maar het knoopwerk is onbetwist goed, en we zijn weer een ervaring rijker.
De wind steekt op en we varen regelrecht naar Stellendam. Natuurlijk niet zonder hindernissen zoals bijvoorbeeld een midden in de nacht een ankerplaats voor containerschepen. Tijdens de dames wacht, is een containerschip met het verkeerde been uit bed gestapt en geeft ons 3 luide stoten op de hoorn. Timo G zie ik vanuit zijn bed tegen het plafond springen, hij gaat gauw polshoogte nemen maar vind alles onder controle in de kuip. Stoere meiden zijn het.
Minder leuk (voor ons) is het bericht dat de Mara dolfijnen rond de boot heeft gehad. Stik jaloers zijn we, de foto is er een uit duizenden!
Afijn, na de sluizen van Stellendam zeilen we door naar Noordschans waar de culinaire trip eindigt in een lunch met heerlijke rode linzensoep die onwijs lekker is.
Na het uitruimen van de boot, een schoonmaakbeurt is het tijd om afscheid te nemen van Kapitein Giling. We hebben genoten en ervaringen opgedaan voor het leven. Meer dan ik in dit verhaal kwijt kan. Thanx kappie!
Timo Rijnbeek (TimoDino)
Bijlage DSC01809.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01848.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01851.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01858.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01861.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01863.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01868.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01893.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01898.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01907.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01912.JPG niet gevonden
Bijlage DSC01936a.jpg niet gevonden
Bijlage DSC01939.JPG niet gevonden