Onderwerp: Over het Oostfriese Wad (2)

vervolg op draadje 1

Nergens zien we zo veel groepen wadlopers als op Baltrum. Het wad ziet er bij laagwater zwart van. Men loopt op blote voeten en sokken, volgens advies. De gidsen dragen overigens zelf schoentjes; lijkt me een stuk verstandiger.




Foto 9. Wadlopers bij Baltrum

Onze buren, vormen een geweldig mooi en erudiet stel. Ze lopen naar de 80 en hielden al bijna 30 jaar lang vakantie op de boot. Voor de vakantie kwam de boot éénmaal per jaar uit de loods en na een week of 5, 6, ging hij er weer in; daarna reden ze in een uur of 6 naar huis. Lang hadden ze in Nederland gevaren, het laatst op het wad. Schier was volgens hen het mooiste waddeneiland wat er was, maar na de komst van het nieuwe havengebouw en veranderende communicatie–omgangs-vormen bekoelde de liefde; het ontbreken van een goede dieselmonteur was de druppel om de Nederlandse, overigens prima werf, te verruilen voor een Duitse. Nu hadden ze weer vertrouwen in hun Bukh en bevoeren het wad tussen Ems en Jade. In de bibliotheek sprak de schipper me aan. Hij had een vraag. Hij wilde die prachtige jaren nu waardig afsluiten. De markt voor zeilboten was zo slecht, dat ze hem wel bijna moesten ’verschenken’; maar zij zouden de zeilboot graag over doen aan iemand met weinig geld, die er wel lol aan had de boel weer wat op te poetsen en er plezier aan te beleven. Of ik iemand wist….. De richtprijs was €10.000, maar ik kreeg mee dat het om het geld niet over zou gaan. We wilden na vier dagen verder westwaarts en het afscheid was daar. Even dacht ik aan het volgende citaat van Fred in ‘Solo’ van Tani Aebi: ‘Wat een fijne ontmoeting. Dit is wat ik haat bij onze manier van reizen. ’Hallo”… ”Tot ziens”…”Vaarwel”…

Na Norderney deden we Juist aan. We wilden er eigenlijk aan voorbij richting Borkum, maar dat bleek, afgezien van veel motorgeweld, niet haalbaar. Veel schiet je met een tussenstop op Juist overigens ook niet op, want het is een omweg van een mijl of vier en de haven valt gigantisch droog, zodat je pas laat weer weg komt.










Foto 10 tm 13 Haven Juist

Juist is het eiland der gegoeden, voorzover ze hun bolide even kunnen missen; zoniet dan moeten ze naar het Noordfriese Sylt. In het dorp was veel luidsprekerherrie vanwege de ’Insellauf’; hardlopende mannen en vrouwen. De wandeling over de waddendijk bracht ons oostwaarts. De slipophopingen achter de haven kwamen daar niet uit, maar waren als voorraad aangelegd voor aanstaande dijkverzwaringen, aldus de havenmeester. Aan de oostkant in het dorp hielden we stil; we werden verrast door hoogstaande, zo niet, hemelse live – koormuziek. Een streling voor m’n ziel, voorzover ik die heb. Die streling bleek te komen uit het hospice dat een kerk van het vasteland op Juist heeft. Ju(i)st a moment. Het leven vieren terwijl het naar z’n eind loopt. Terug op de boot streek de schipper, oud-marinier uit Appingedam, achter ons voor zonsondergang de vlag, zoals het betaamt. ’Heb je al gehoord dat er boven Oekraïne een burgervliegtuig is neergeschoten met 300 mensen en dat daar 200 Nederlanders bij zijn? Nee, dat had ik nog niet gehoord. Waar was jij toen dat vliegtuig …….? Juist. Requiem aeternam et lux perpetua luceat eis. Eeuwige rust en het eeuwige licht verlichte hen.

Ook hier op de Osterems één waypoint op scherp om het Borkumer Wattfahrwasser aan te zeilen. Een prachtige, flinke lap water.




Foto 14. Osterems – Een flinke lap water

Borkum verlieten we de dag daarop ook later dan we wilden: vanwege de stevige oostenwind hadden we onze primeur om de diepe, maar deinende Burkana-haven aan te lopen, uitgesteld. Desalniettemin moesten we op het Eemswadje een poosje wachten op water, maar waren toch nog ruim een uur voor hoogwater-ter-plekke om Noordpolderzijl te bezoeken. Maar wat wil je met Laatste Kwartier en 30 cm verlaging door oostenwind? Bij de derde ton na de scheidingsboei was het al ho; een platbodem en een midzwaard lagen veel verder in de geul afgestopt en kwamen ons later achterop de Zuid Oost Lauwers af, de zuidooster op de spiegel. De haven was uitgediept, maar niet de geul er naar toe. Druk zal het de negentiende in Noordpolderzijl niet geweest zijn. Thuis bekijken we de foto’s uit 2009.



Foto 15 Noordpolderzijl. De kleinste mast staat op onze Snadragon 24




Foto 16 Noordpolderzijl. Rechts in de hoek van de kade ligt de viskotter, ja die met het steunzeil, van waddenschilder en -strijder Geurt Busser uit Warffum.
Zijn atelierschip was in 1928 de grootste kotter van Zoutkamp, van de opbrengst leefden 3 gezinnen.