Vandaag ben ik op tijd aan boord en maak de laptop in orde om een log te trekken van de mux. Ondertussen zeikt het van de regen en laat ik alles nog even voor wat het is. Er trekt wat onweer voorbij en als dat zo blijft hebben we vorige week onze laatste wedstrijd gevaren. Dat zou een prachtige afsluiting zijn met de nr 1, maar eigenlijk ga ik liever gewoon de strijd aan.
Als het toch droog wordt en we compleet zijn vertrekken we in windstilte richting strijdtoneel. Het is een drukte van belang, iedereen is druk met starten, maar ja. Die wind.........welke wind, waar????
We twijfelen over het hijsen van de spi. Het is een reachrak en om ons heen zien we de ballonfokken vol schieten en in een poep en een scheet zich weer ontluchten.
Als we op 10 mtr van de startlijn liggen is er nog een minuut over. We moeten even plaats maken voor een laatstarter, maar trekken dan de genua aan, gaan aan lij zitten en gaan tergend langzaam op 3sec over de lijn. Onze grote uitdager ligt aan de andere kant en worstelt met zijn spi. Uitgeblust hangt dat ding voor zout niks te doen.
Ik hou de genua schoothoek in de hand en dirigeer de bemanning naar lij. Dan zit er nog iets van bolling in het zeil. Dan voel ik een klein rukje aan het zeil. "Wind, WIND" hoor ik blij om me heen en met gestrekte armen en opgetrokken voeten trim ik de genua. Gotcha komt van d'r plek, maar ook de Avanti heeft wind. Hij loopt iets uit met zijn spi.....
Even later hangt de blauw roze ballon ook bij ons in het want en we zetten de achtervolging alsnog in. We zitten aan de lage kant in het veld, wat ons geen windeieren legt. Wij houden de spi vol en knallen over de Splendida heen. Die dwingt ons wel wat omhoog, waardoor we niet meer onder de Avanti door kunnen. Net genoeg vuile wind om gelijke tred te houden. We laten ons vallen, krijgen wat ruimte, wind en speed en komen nu echt op stoom. Om er voorbij te kunnen zitten we aan de verkeerde kant. Patrick ziet een klein gaatje en loeft op. Met het uiterst haalbare uit de spi duiken we strak achter de Avanti langs.........Shit. Waar kennen we deze situatie ook al weer van........juist ja. Van die inhaalmanoeuvre die we niet haalden en de boei voorbij schoten. Overlap? Nee. Halen we dat nog voor de 3 bootlengtes? Nee!
Dus sturen we maar op zijn spiegel en ronden de ton aan de goeie kant. Dan is het tijd voor de spidrop en alles wat mis kan gaan gaat mis. De boomzit tegen de stag waardoor de leuvers van de genua er niet langs gaan, de val blijft hangen op een knuppie en de spi komt maar niet naar binnen. Als we dat eindelijk gefixt hebben is het een slagveld in de kuip. We zijn verder doorgeschoten, maar op dit kruisrak is dat niet eens zo gek. We blijken niet de enige met gedonder op het vooronder en de schade blijft beperkt. We kiezen voor vrije wind en pakken toch een paar schepen. Op de terugweg gaan om ons heen de spinakers weer de lucht in, maar ten koste van hoogte. Wij zetten de boom in de genua en vlinderen recht op ons doel af.
Ondertussen pak ik de tweede spi er bij. Nog niet eerder hesen we dit paarse joekel, maar nu is het de uitgelezen kans. Ik trap alle rotzooi de kajuit in, breng ons verse wapen in gereedheid en bij de boei gaat de boom er in, de spi up en de genua down. Weer passeren we een paar schepen. We bespreken een gijp voor de volgende ronding, maar voor onze neus slagen ze niet met die opzet dus droppen we de spi. Opnieuw gaat het niet vlekkeloos, maar allez. Het is inmiddels donker. Aan de wind gaat het nu. Ik vouw de verse spi weer in de tas terwijl Lisa en Patrick de boel in de kuip ontwarren. Met een klein piepstemmetje hoor ik een boot vragen wie wij zijn. Het blijkt de overall nr 1 te zijn die nog moet knokken op de laatste dag om die plek vast te houden. Als blijkt dat wij de Avanti niet zijn klinkt er een zucht van verlichting. Vlak voor de boei zien we achter ons hoe de gedroomde nr 1 alsnog verschalkt wordt, maar dat is niet genoeg. Avanti heeft het nu op ons voorzien en wij twijfelen......spi d'r op of niet. Nog 6 minuten......houden we dat? We nemen geen risico en hijsen nog 1 maal de spi. Met desastreuze gevolgen. Het hijsen van de spi gaat te zwaar voor Lisa en hij blijft ook nog steken achter de genua. Patrick stuurt, maar springt nu bij en verliest de koers uit het oog. Als hij eindelijk staat is er geen ruimte meer om de boei aan zijn goede zijde te passeren. Een gedecideerd "protest" klinkt. Gloeiende gloeiende gloeiende......
Ik trek de shackle van de loefschoot los, gil dat de pitcrew de genua moet hijsen en sleur de spi de kajuit in. "Terug, Terug, en draai een rondje! Neem de straf!" Het mag niet baten......het is half negen en ik hoor het gejuich op de Avanti. "Zijn ze eerste? Zijn ze eerste? Lagen we op 1? Lagen we echt op 1 en dan dit? NEEEEEEE roepen we in koor. Neeeeeeh, nieeeet!
Als geslagen hondjes zeilen we richting haven. Als we aanleggen komt ook Lourens aan varen. Hij juigt ons toe dat hij eerste is vandaag en kan het zelf bijna niet geloven. Hij weet niks van boeipassages, protesten en Avanti's of Lady A's. Wij feliciteren Lourens natuurlijk van harte en ik ben stiekum een klein beetje opgelucht. We hebben niet de eerste, maar de tweede plek verspeeld. Voelt toch anders. En de Avanti krijgt het nog zwaar. Die hadden die nr 1 plek vandaag hard nodig voor het kampioenschap. Wij worden alsnog 4e. Nog niet gek voor zo'n idiote maar leerzame race. Het kan verkeren, het kan verkeren.......
