Onderwerp: Zomervakantie

Heb me net geinstalleerd in mijn kantoortje voor nog een verhaal van afgelopen zomer. Dit alles in een poging wat te consuminderen. Vooral de iPhone 6 loopt me, sinds ik 'm in Chicago in mijn handen heb gehad, te roepen. Fluisterzacht heel lief stemmetje: "koop me, koop me". Heb me daarom maar weer even ingekocht bij de Starbucks en ga zo maar lekker even een uurtje tikken..

Waar zouden we nu terechtkomen en vooral: hebben we voldoende diesel??

Deel 1

Net terug van de Pinkstertrip en het eerste wat ik bedenk als ik weer voet aan land zet is: wanneer kunnen we weer? Nou ja allereerste? Ben net vrij hard met de achterkant tegen de kade geklapt, de sluis was toch meer een hindernis dan mij lief was en de havenmeester komt al aanlopen dat ik toch ergens anders moet gaan liggen want deze plek is nu vergeven. Goed er zijn inmiddels diverse mentale blauwe schermen gereset en eenmaal thuis roep ik dat ik graag binnenkort weer een paar dagen weg wil.

De veranda was net een soort af, dat was namelijk het smeermiddel om de Jouet te kunnen kopen. Een soort handjeklap van jij een boot, dan ik een veranda. Ik zal direct toegeven dat het een waardevolle aanvulling voor ons huis is. In tegenstelling tot wat ik verwacht had zit ik er veel, ook met wat minder weer. Typisch gevalletje van de missus heeft zoals altijd gelijk. Brr, leer ik het dan nooit?

Maar goed de veranda was een soort klaar, de boot lag afgemeerd en deels getankt in de haven én ik had nog steeds vakantie. Altijd leuk vakantie in juni! Mijn eerste werkdag zou mooi samenvallen met het begin van de zomervakantie van de kinders. Heerlijk, weer niet samen weg dit jaar. Wat is het (gezins-)leven toch mooi! Gelukkig had mijn vrouw ook een weekje vrij van haar werk dus het idee om samen een paar dagen weg te gaan kon toch vorm gaan krijgen. Omdat ik nog steeds niet op eigen kiel naar Vlieland was geweest was dít daar een goed moment voor.

Na een paar dagen Noordzee kon ik de hele wereld aan. Even nuanceren.. De hele wereld, behalve de Waddenzee en dan met name de drempel waar het Scheurrak-Omdraai met een haakse bocht overgaat in het Inschot. Met een kapotte dieptemeter leek me dat iets minder verstandig, zeker omdat ik niet zo’n zin had op precies uit te gaan rekenen of het wel of niet zou kunnen. Met de kievit met een diepgang van 1.4m was het geen probleem, maar nu met een diepgang van 2m én met mijn vrouw aan boord ging ik geen risico nemen. Dus gewoon buitenom. Goed plan Peter!

Nadat we thuis alles hadden geregeld, voldoende voer voor de beesten, voldoende eten voor de achterblijvers en meer van dat soort dingen. Gooiden we begin van de middag de trossen los om aan onze zeereis te gaan beginnen. Redelijk soepeltjes schoven we door de Zeedoksluis om daarna door de zeehaven van Den Helder naar buiten te schuiven. Het blijft toch een imposant gezicht, die enorme bevoorradingsschepen die daar afgemeerd liggen en dan nog iets verder de zo mogelijk nog imposantere marineschepen!

Eenmaal buiten de havenhoofden konden we naar het westen draaien om richting het Molengat op te varen. De weersvoorspelling was voor heerlijk rustig weer, tenminste zo had ik de voorspelling gelezen. Eenmaal in het Molengat zag alles er toch behoorlijk anders uit. Een dikke vijf op de kop en golven van zeker een meter of twee, als het niet meer was. Nu was ons vertrek vorige week vanuit Roompot ook gepaard gegaan met flink wat golven en wind, dus ik was daar nu iets minder van onder de indruk. Wat ik voor mijn gemak even vergeten was was dat ik niet alleen aan boord zat. Zij is relatief weinig gewend maar kan veel hebben. Een mooie combinatie, alleen daar ging ik het deze keer niet mee redden. Bij de derde boei was het genoeg. We hebben zonder kapseizen de boot om weten te draaien en zijn vervolgens met de wind in de rug, wat een verademing zo ineens, terug gevaren richting Marsdiep. Dát was duidelijk geen goed idee om in deze condities buitenom te gaan. Over het Wad naar Vlie zat er ook niet meer in. Daarom maar voor the next best thing gekozen in de vorm van Oudeschild. We waren daar afgelopen weekend al even langs geweest om even te terrassen en de boot aan het gezin te presenteren. Nu zouden we er gewoon een nachtje blijven slapen en dan de volgende dag wel weer verder kijken.

Het aanleggen bleek toch ook wel een interessante gebeurtenis. Er stond flink wat wind, maar zag niet echt een noodzaak om mijn normale aanlegplan te wijzigen. Mijn normale plan is achteruit de ‘box’ in, achter vast en dan met beetje gas vooruit de boot recht trekken en dan de lijnen vast maken. Nu blijkt deze Jouet een draak te zijn met achteruit varen. We hadden, nee eerlijker: ik had, een steiger uitgezocht met veel lege plaatsen en zoals vaker zat mijn vrouw achter het roer te sturen en zo goed als mogelijk mijn instructies op te volgen. Waar ik later achter kwam was dat al die plaatsten niet zonder reden leeg waren. Iets met lagerwal ofzo, fuut fuut. We zaten bijna tussen de vingersteigers toen we langzaam maar zeer resoluut weg werden geblazen, tegen vingersteiger aan. Dat gaat niet goed, dus hup gas er op en overnieuw. Dat gas erop ging nog, maar het sturen erna, nou ja laat ik zeggen dat het ook voor mijn vrouw een flinke stap is van een 8m zeilbootje naar eentje van 11m. Daar had ik dus te makkelijk over gedacht. Ik heb de lijnen die ik klaar had maar op het dek gegooid en ben snel naar het roer gerend om te proberen deze situatie ten goede te keren. Inmiddels hadden we vol gas erop, lagen we half op de volgende vingersteiger en gingen we recht op een schip af met een iets ingewikkeldere Engelse maritieme vlag. De Engels ‘heer’ zat in de kuip en zag mijn gestuntel met lede ogen aan. Toen wij volgas op zijn schip afstuiterden vond hij het toch ook tijd om zich er mee te gaan bemoeien. Een hoop geroep en gezwaai en terwijl ik rakelings lang zijn schip schoof, miraculeus zonder enige schade te veroorzaken, hoorde ik nog iets van “seamanship”. Tja, net weer een flinke dosis ervan gekregen én opgebruikt, of was dat misschien toch wat geluk dat voor wijsheid ingeruild was?

De tweede keer ging het beter. Op advies van de stuurlui op de wal, luister er niet altijd naar maar in dit geval hadden ze zinnige tips, toen maar vooruit ingevaren, achter vast, voor vast en voor vast. Stroom aangesloten en eerste maar even uitpuffen met een bakkie.. Leuk hoor een nieuw schip!

Morgen zouden we wel veer verder kijken, eerst maar even langs het havenkantoor onze aankomst doorgeven, alsof iemand die gemist had!

Lekker stukje, met humor en zelfspot, dat vreten de lezertjes (waaronder ik), dankjewel.

Dank je!

Een piloot die vaart. Dat doet me denken aan een kapitein die ik ken. Deze placht te zeggen. "Varen is net zoiets als vliegen, wanneer de grond dichterbij komt moet je gaan oppassen."

Klinkt heel verstandig!

Deel 2 - laatste van deze trip. Heb nog een retourtje Vlieland en de Pinkstertrip waar ik nog wat van wil schrijven. Misschien vannacht...

Morgen zouden we wel veer verder kijken, eerst maar even langs het havenkantoor onze aankomst doorgeven, alsof iemand die gemist had!

Dat verder kijken gebeurde natuurlijk diezelfde avond nog! Zo zonder televisie, maar mét radio, internet en een paar leuke boeken kom je de avond wel door. Ook even de kaarten erbij gepakt en wat bleek, met een vertrek halverwege de ochtend zouden we zonder problemen over voornoemde drempel kunnen varen. Zo kwam het schijnbaar voor mij onbereikbare Vlieland toch weer binnen bereik.

De volgende ochtend zijn we tot de conclusie gekomen dat 3m meer ruimte aan boord toch een wereld van verschil maakt. Een heuse achterkajuit met een tweepersoonsbed, heerlijk! Dat tweepersoons moet je dan wel met een paar kilo zeezout nemen. Je kan er met z’n tweeën naast elkaar liggen, maar dan wel heel stilletjes anders valt er eentje uit. ’s Nachts even omdraaien blijkt toch een hele opgave. Aandachtspuntje voor de grote boot dus, weer wat opgestoken van deze boot!

Nadat we de boot losgegooid hadden zijn we vanuit de haven de Texelstroom opgevaren en daarna het Scheurrak-Omdraai in. De betonning kwam op een gegeven moment toch wel spannend dicht bij elkaar, maar gelukkig was het zicht goed en ondanks de nog altijd vrij stevige noordenwind was er niet al te veel golfslag, dus met zeilen had dit alles niet zo heel veel meer te maken. We zaten strak in de geul en niemand zou ons daar nog uit krijgen. Met de kaart aan dek, zonnebril op en verrekijker in de aanslag, wat te drinken en te knabbelen zaten we heerlijk te genieten van weer een prachtige dag op het water. Zijn er eigenlijk wel eens niet-mooie dagen op het water?

Het productieplatfom kwam in zicht en verdween ook weer uit zicht, de geul werd langzaam breder. Blijft leuk om de eilanden langzaam groter te zien worden. Met een beetje goede wil is mijn vrouw ook een soort afgeleide eilander. Haar opa is op Terschelling geboren en weliswaar vanwege de armoede naar Amsterdam vertrokken, maar ondertussen is ze er heel erg veel geweest. Zelf ben ik vooral in mijn jeugd heel veel op Vlieland geweest Het beeld van de langzaam groter wordende eilanden ken ik dan ook goed. Dat dan eindelijk weer eens vanaf je eigen schip zien maakt dat nog weer veel mooier.

Nu het zeker was dat we naar Vlieland zouden gaan heb ik een rustig moment gezocht om de gastenvlag van Vlieland te hijsen. Deze had ik voor de Helgoland trip van het jaar ervoor gekocht, maar nog altijd niet kunnen gebruiken. Nu kon het dan eindelijk!

Het zeegat blijft een obstakel van formaat, zeker met noord vijf, maar het bootje en vooral mijn vrouw doorstonden dat ongemak zonder enig morren. Eenmaal vlak onder het strand was er weer tijd voor wat lichte paniek. Hoe zat het ook alweer met aanvaren van de haven? Moest ik nou mikken op het groene of het rode havenhoofd? Maakt niet uit, zolang de aanloop maar lang genoeg is heb je meer dan voldoende tijd om te zien wat de stroming met je schip doet. Net een cross-wind landing op Schiphol tijdens een herfststorm op de baan met maximale dwarswind. Altijd hulpvaardig, die verkeersleiding. We zijn nog net niet terug naar de Afsluitdijk gevaren, maar inderdaad, door van ver aan te lopen kun je heel goed inschatten wat de stroming doet en kun je die prima corrigeren. Een klein beetje krabbend schoven we zo tussen de havenhoofden door, kleine correctie nu er geen dwarsstroom meer is en op zoek naar een aanlegplaats. Uit vrees voor een herhaling van het debacle van gisteren maar gewoon met de punt naar binnen gevaren en niet heel veel later lagen we. Het is gelukt!!!

Hoewel de zomer formeel nog moest beginnen was het bijzonder aangenaam in de haven. De zomerdrukte schitterde door afwezigheid dus volop ruimte. Volgens mij hebben we deze keer niet heel van het eiland gezien, we zijn niet eens naar het dorp gelopen. Gewoon lekker bij de Deining op het terras gezeten, later bij de ADHD-patatbakker beneden wat lekkers gehaald en vooral heerlijk veel niets gedaan.

Tussen al het niets doen door toch nog even naar het weer gekeken. Mijn idee om buitenom terug te gaan sneuvelde bij voorbaat al in een voorspelling van NNW 4-6 en zelfs terug over het Wad was nog verre van zeker. Nou ja, ik had nog even vakantie en thuis red zich wel. Desnoods kan de boot altijd nog blijven liggen en gaan we met de veerboot naar huis.

Voor de volgende dag had ik een soort drie-traps-raket bedacht. De eerste trap werd het vrijwel zeker niet, namelijk over de Noordzee, maar de volgende stap, namelijk kijken hoe het voorbij het zeegat is was wel bespreekbaar. Met de afspraak dat we gelijk om zouden draaien als wind of golven vervelend zouden blijken gingen we op pad. Zo vlak onder Vlieland zou je vergeten dat je op zee zit, maar gelijk om de hoek komt de Noordzee, of eigenlijk het Stortemelk, met vol enthousiasme op je af beuken. Mijn vrouw hield zich goed en eenmaal om de Richel heen bleek de Waddenzee met wind in de rug rustig genoeg om stap drie te nemen en door te varen naar Den Helder.

Over de tocht terug is eigenlijk verder niet zo heel veel meer te schrijven. Flink wat wind uit verschillende hoeken, door het gedraai in de geulen. Om het niet ingewikkelder te maken dan nodig is het grootzeil op de giek gebleven en ook de genua is niet omhoog geweest. Tonnetjes zoeken achter een grote witte lap is toch lastiger dan me lief is. Daar moet dus een oplossing voor komen. Daarom -tot volle tevredenheid van mijn skatzy- de hele weg terug rustig tuffend op de motor afgelegd.

Eenmaal in Den Helder was er na een zeer geslaagde sluispassage weer voldoende vertrouwen om ‘ouderwets’ met de kont tegen de steiger te gaan liggen, een manoeuvre die zonder problemen werd uitgevoerd. Er is nog hoop

De Boontjes zijn vorig jaar gebaggerd, dus Den-Helder -> Vlieland / Terschelling kan met 2 meter diepgang zelfs bij laag-water weer. Alleen iets meer mijltjes en minder mooi dan via de Paardenhoek.

Ja dat geeft inderdaad meer mogelijkheden, maar is ook in mijn optiek een minder mooie route..

Mooi geschreven maar lees ik nu dat je met NW wind van Vlie naar Den Helder bent gemotord?

Tja, na het verhaal van Jenny de hutbewoonster hadden jullie maar een saaie reis

Mooie eerlijke en levendige schrijfstijl. Waarom niet een of twee rifjes in het grootzeil en motortje evt bij. Ach dat kan een volgende keer ook nog en onze diesels worden in de regel toch te weinig gebruikt.

Ja inderdaad, komt geen drank aan te pas bij ons...

En inderdaad met NW-wind geen zeil omhoog gehad. Ik wil graag vaker op stap met mijn vrouw om dan met een nog vrij onbekend schip in relatief smal vaarwater met -voor ons- vrij veel wind te gaan zeilen leek me niet verstandig. Mijn vrouw kan heel veel hebben, maar het moet wel langzaam opgebouwd worden. Ik zeil dan wel vrij lang, zij nog niet en heb liever dat ze mee blijft gaan dan dat er gezeild wordt..

Beetje vergelijkbaar met iemand meenemen in een klein vliegtuigje. Gewoon rechtop vliegen en flauwe bochten maken is al spannend genoeg. Bij zo'n kennismakingsvlucht ga je geen aerobatics doen ook al is dat misschien wel veel leuker. Heb het te vaak gezien dat een kennis vol trots zijn nieuwe oude vliegtuig aan vrouwlief showt en dat ze bij terugkomst laat weten nooit meer in zo'n klein ding te stappen en in het vervolg wel een lijndienst neemt.

Ik heb grootste plannen voor wat betreft het zeilen. Bedoeling is dat tegen die tijd mijn vrouw een vergelijkbaar 'confidence level' -kan er geen nl-woord voor bedenken- heeft. Nu investeren in wat diesel heb ik daar dan graag voor over.

diesel hoor ik daar iemand diesel zeggen??

een rifje daar moet je dan wel aan denken

diesel, diesel?
nee, ik zou eerder investeren in een werkende niveaumeter

die zit!

Ben je er al achter waarom je beter met de punt naar voren tussen de vingerstijgers kunt varen als ze aan de lagerwal (aan straffe wind) liggen dan andersom?
(En dat omdat dat in die situatie beter ging, het geen enkele reden is om het volgende keer weer zo te doen, want hangt volledig van de situatie af?)

Andere optie is inderdaad met veel vaart achteruit de box in, en dan maar hopen dat de keerkoppeling het doet! (zo ken ik een waargebeurd verhaal....)

Enfin, zolang je geen schade vaart, en de boot uiteindelijk is afgemeerd is alles in principe goed!

Ja, daar ben ik achter

Met dit schip heb je wat ruimte nodig om, achteruit varend, op gang te komen en zo fatsoenlijk te kunnen sturen. Omdat ook de punt de neiging heeft om naar lij weggedrukt te worden maakt dat samen het makkelijker om vooruit in te varen. Dáár zat het probleem. Omdat op Vlieland ook niet zoveel ruimte is om achteruit op gang te komen hebben we ook daar voor vooruit gekozen. Het invaren van de box gaat dan eenvoudiger omdat er makkelijker te sturen is.

Of ik het nu weer zo zou doen kan ik je niet vertellen. Dat hangt helemaal van de hoeveelheid ruimte af. Mijn voorkeur is nog steeds achteruit de box in. Dan is alles beter te overzien en gaat de communicatie met de stuurvrouw beter. Als ik alleen ben zou ik ongeveer hetzelfde doen...

En de keerkoppeling, tja die is ook bijna een eigen verhaaltje waard! Die is bij een keer is z'n achteruit losgegaan. Mooi achteruit binnen varen, niet te hard en goed op koers is het tijd voor een tikkie gas vooruit om even af te stoppen. Gelukkig stond er nauwelijks wind.. Dat tikkie gas resulteerde in een 'kloenk' waarna de boot kaarsrecht in de box lag. Mooi zo, iets te hard aangetikt maar verder oké. Ik ga verder bezig met de lijnen en merk dat ik de boot niet naar voren kan trekken. Hmm?? Begin wat te mopperen op de stuurvrouw over gashendels enzo. Ze schuift driftig heen en weer met de gashendel, er wordt ook gas gegeven maar de boot beweegt niet. Ik ga na een paar minuten toch zelf maar kijken. Wat blijkt? De keerkoppeling is losgeschoten en we liggen strak met de poten van de zwemtrap tegen de steiger en worden daar door het stationair draaiende motortje keurig gehouden... Gelukkig is de motor goed bereikbaar en zo ook de keerkoppeling. Die met de hand in neutraal gezet en ineens was alles weer zoals het hoorde... Ben blij dat ie op het moment losschoot waar ie dat deed. Iets eerder had toch hele vreemde effecten gehad!

En inderdaad Airgead, zolang je goed ligt en geen schade vaart is alles in principe goed!

Stadjer: ik vaar ook als het kan de boot achteruit in de box: je hebt meer keuze in zijn vooruit dan in zijn achteruit, dus als je in de problemen komt kun je je er gemakkelijker uitredden dan andersom.
Verder stap je makkelijker op de wal.
In principe houdt ik altijd aan: niet meer vaart dan nodig. Veel wind en of stroming kan het nodig zijn om met meer vaart te manouvreren, maar als het niet nodig is dan zo rustig mogelijk: is er ook zo weinig mogelijk kans op (ernstige) schade.
Als je een schip zijn gang laat gaan, gaat hij altijd met de kont in de wind liggen, of anders gesteld, als je de wind van voren krijgt zal boeg graag willen wegwaaien. Als er veel wind staat kan het lastig tot onmogelijk zijn de om de boot in de box te manouveren in zijn achteruit met de wind op de kop.

stadjer schreef : Toen we dit voorjaar voor onderhoud even op de kant stonden zagen we bij de werf een 40+ voets jacht waarvan de voorste meter ontbrak. De eigenaar was een vrij kleine sluis ingevaren, wilde afremmen, gaf wat gas in z'n achteruit...gebeurt niets...nog wat extra gas bij want de sluisdeur komt snel dichterbij...gaan nog steeds veel te hard...vol gas bij nu...met 5 knopen snelheid en een oorverdovende klap crasht zeker 12 meter polyester tegen de sluisdeur... Daar kan het (fors dikke) laminaat van de boeg niet tegen en scheurt (boven de waterlijn). De eigenaar was volgens de werfbaas bepaald geen doetje, maar stond te trillen op z'n benen. Ook de sluismeester was not amused.

Wat bleek? De keerkoppeling was niet in z'n achteruit gegaan maar in z'n vooruit blijven hangen. Tegen de tijd dat de schipper doorhad dat hij alleen maar méér vaart maakte door extra gas te geven zat hij bovenop de sluisdeur. De (afgeslepen) boeg lag zwaar gehavend naast het schip. Met een noodreparatie werd de vakantie van het gezin veiliggesteld...