Onderwerp: Zo maar een kort verhaaltje tussendoor.

HAHAHAHAHAHA

FOTOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

Heerlijk, dank!

Vette grinnik!

Twee kratten bier als je dat tijdens de zomermeet nog een keer herhaalt, ok jongens?

ilCigno schreef :
Erm.... ik weet niet zeker of ik dat wel wil

ilCigno schreef :


Deal!

Sloe Gin schreef :
Nou, ik zie het zo al voor me hoor!

Zoiets als dit?

albert hij is weer fijn

Faran schreef : Als ik het goed begrijp, wil Arjan dat bier zelf verdienen.
Oké, ik sta mijn plaats, grootmoedig, af aan Arjan.

Droom maar lekker verder.

schitterend die verhalen ! moet je bundelen ...

Voorspoelen.

We naderen Casablanca en weten al dat we niet meteen voor de kant kunnen, dus dat wordt het ankeren.
Ik kom om kwart voor twaalf boven om die ouwe af te lossen, zodat hij nog snel even de warme hap naar binnen kan werken voor we de spijker er in pleuren.
Die ouwe staat al in de startblokken, 'Geen bijzonderheden stuur.' en weg is ie.
Ik kijk waar we zitten, nog een mijltje of vier naar de ankerplaats.
Met de kijker tuur ik even naar het ankerspil, om te zien of dat al klaar gemaakt is voor "lekko anker".
Ik wend me tot de lichtmatroos, die zijn eerste reis maakt: 'Karelje, is het ankerspil al gereed gemaakt?'
'Ja stuur, dat heeft Manuel al gedaan en' vervolgt hij trots 'ik heb hem geholpen'.
'Goed zo jongen daar leer je van, ga zo door en voor je het weet ben je een echte zeeman.'
Hij trek zo'n stoer gezicht, dat je meteen ziet, híer staat een Michiel de Ruyter in spé!
'Mooi Kareltje dan heb ik nog een heel belangrijk karweitje voor je, luister!'

Volgens de radar is het nog iets minder dan een mijl varen en de motor heb ik al een stuk afgeslackt wanneer die ouwe weer boven komt.
Hij laat, terwijl hij naar zijn plekje bij de radar loopt, een vette boer en zegt 'Zo, dat zit er weer in.'
Dan valt zijn blik op de bak, waar Kareltje hard aan het werk is met een puts.
Hij slaat de ene puts water na de andere op en giet ze, via de ankerkluis over het SB anker.
Die ouwe zijn muil valt open van verbazing.
'Wat is die idioot daar aan het doen?'
'Voorspoelen Kap, voorspoelen, je kan de spijker toch zeker niet droog in de majem pleuren?'



Albert

Nachtzweet, harde buiken, jeuk aan m'n neus... Ontwenningsverschijnselen! Ze zijn in één klap over! Bedankt Albert!
Groeten, Peper.

, meer meer...

Albert heeft zijn typemachine weer terug gevonden! Mooi!

Albert is weer terug van vakantie!!! Feest!!!

GAlbert 45 schreef : Op deze grap heeft elke beroepsgroep wel zijn eigen variatie.
Ooit stuurde iemand in het bedrijf waar ik werkte een pas van school zijnde collega om één of ander onbestaand stuk gereedschap.
"Doe ik", riep hij op zijn fiets springend.
"En als ze het daar niet hebben, de volgende straat links is er ook winkel in dat soort spul", werd hem nog nageroepen.
De rest van de middag werd hij niet meer op het werk gezien.
De andere morgen werd uiteraard naar de reden van zijn afwezigheid gevraagd.
Grinnikend vertelde hij dat hij overal was geweest en het artikel nergens had gevonden, er aan toevoegend dat hij een volgende soortgelijke opdracht weer met plezier zou uitvoeren.

ilCigno: quote ingekort

Mooie grap weer Albert

Ik zal er vast nog wel aan moeten denken als ik me met de moderne 'jachies' variant hiervan bezig hou: het náspoelen van het anker om de modder er van af te krijgen...

Maar ilCigno, je snapt toch wel dat als je voorspeld, dat het naspoelen dan niet meer nodig is!

Ik zal deze tip de volgende keer 'ns proberen, nog wel een lichtmatroos vinden daarvoor want de schipper van de il Cigno gaat dat niet zelf doen natuurlijk

Happydart schreef : en vraag Wilweg dan om te illustreren. Het is weer een gaaf verhaal, Albert.

Oei,is dat de leeftijd Albert?
Geeft op zich niet hoor, maar toch evenin de gaten houden of je niet vaker in herhaling valt.
www.zeilersforum.nl/index.php/...poelen&childforums=1

In mijn archief zitten onderhand al een kleine honderd verhalen en zoals ik hier al eerder schreef, ik weet niet exact meer welke ik wel of niet hier gepost heb.
Maar laten we het maar op ouderdomsverschijnselen houden, dan heb ik een goed excuus voor meerdere stommiteiten foutjes .

Brrrr. Koud hé?

We doen tussendoor een reisje Oostzee
Het is hartje winter en het vriest dat het kraakt.
Het is, ondanks dat het al na elven is, iets van dik 30 ° onder nul.
We zijn daarnet, met een grote ijsbreker voor ons uit om de geul open te breken, in Gävle voor de kant gekomen om hout te laden.
Meteen, nog voor we de luiken hebben open gegooid, komen de bootwerkers aan boord die, zoals het echte Zweden betaamt, vragen of we drank hebben.
Dat klinkt ongeveer zo, “ha du sprit?”.
Ja natuurlijk hebben we sprit, 52 % schnaps, speciaal voor de handel taxfree in geslagen in Rendsburg, dus we kunnen zaken doen.
Op dat moment arriveert er nog een bootwerker die, net als de anderen, zijn fiets tegen de loods plaats en de gangway op stiefelt.
Meteen zijn de bootwerkers niet meer geïnteresseerd in drank of sigaretten.
De voorman geeft me een knipoog, knikt even richting nieuwkomer en schud kalm van nee.
Ik weet genoeg.
‘Jongens, hou je drank en sigaretten nog even uit het zicht, we hebben er een van de zwarte bende aanboord, het is die met die dubbele kwastjes aan zijn muts.’

In de meeste landen komt de zwarte bende - visitatie ploeg van de douane – als ze al komen, altijd met openvizier, gekleed in een donkere overall en met een pet op, zich netjes melden voor ze beginnen te zoeken.
Hier in Zweden doen ze het vaak wat achterbakser en komt er, zoals nu, maar ééntje vermomd als bootwerker.

Het eerste dat de kerel doet, is vragen naar sigaretten en “sprit”.
Dat zou smokkelen zijn en daar doen wij, leden van de Oprechte Nederlandse Ghrrristelijke Koopvaardij, niet aan.
Het idéé alleen al!
Natuurlijk vertrouwt hij onze onschuld uitstralend engelen smoeltjes niet maar ondanks dat hij best snapt dat we hem doorhebben, blijft hij in zijn rol, draait zich om en loopt naar het voorschip.
Wanneer hij op de bak “heel onopvallend” rond het ankerspil is gelopen en heeft gecheckt of er tussen de fundatie balken of in de kettingkluizen geen interessante dingen schuilgaan, daalt hij, via het stalen luik, af in het kabelgat.
Nu heeft hij daar, als “bootwerker”, geen ene malle moer te zoeken.
Op mijn klokje is het al bijna halftwaalf, ik roep naar de matrozen: ‘Jongens het loont niet meer om voor de schaft nog aan een nieuw karweitje te beginnen, ga je klauwen maar wassen en kom om één uur maar weer met je kloten aandek.’
Dat hoef ik niet nog eens te zeggen, vooral die twee Kaapverdianen, die niet meer zwart zijn maar grauw zien van de kou, zijn in een oogwenk vertrokken.
Kalm wandel ik naar het voorschip en ga zonder te stampen de trap naar de bak op.
Ik sluip naar het luik, maak voorzichtig de borg los en laat het zakken.
Van beneden klinkt er een gedempt roepen, dat ik natuurlijk, echt eerlijk waar, niet hoor.
Meteen draai ik de knevels vast en loop naar de voorman.
Achter mijn rug klink het slaan van ijzer op ijzer.
‘Voorman, ik zie die namaak bootwerker nergens meer, hij is zeker weer weggegaan.’
We kijken allebei naar het voorschip waar het geluid vandaan komt en dan naar de loods waar nog steeds de fiets van die kerel staat.
‘Ja, dat denk ik ook.’
‘Mooi, dan kunnen we nu zaken doen.’

Na dat de nodige flessen schnaps en sloffen sigaretten van eigenaar zijn gewisseld, ga ik ook naar achter om bij het fornuis van de kanenbraaiër bij te komen van de bijtende kou.

Na enen gaan we weer aan dek.
‘Jongens, ga de bak maar sneeuwvrij maken.
Wanneer ze het luik opentrekken en afdalen om scheppen en bezems te halen, treffen ze daar een totaal verkleumde “bootwerker” , die zo’n anderhalf uur heeft zitten vernikkelen in de vrieskou.
Al klappertandend komt hij, ondersteund door een matroos, het kabelgat uit.
Ik schrik wanneer hij aan dek staat, tering wat ziet die vent er beroerd uit, hij had daar niet veel langer moeten zitten.
Omdat ik me toch wel een tikkie schuldig voel, neem ik hem mee naar de messroom en geef hem een grote mok hete koffie met een flinke scheut Jamaica rum.
Ik zie hem ,met grote ogen naar het etiket kijken.
‘Nee man, dit is alleen maar een hoestdrankje, zoals ik daarstraks al zei, we hebben geen sprit aan boord.
Nog een extra scheutje?’
Hij houdt met twee handen zijn mok omhoog en knikt dankbaar.



Albert