Sloe Gin schreef :
Zelf lees ik lange stukken tekst nauwelijks, maar schrijf ze denk ik des te makkelijker. Ondanks dat schat ik mijn bevattings vermogen toch nog wel in op "average".
Ervaringen omtrent het bloggen zelf, van bekende en onbekende bloggers stel ik daarom erg op prijs.
Om met het eerste te beginnen: ik heb een blog. Ik krijg zelden of nooit reacties, maar het het gaat dan ook maar zelden over zeilen. Maar ook ons aller Joke, die op haar blog over niets anders schrijft dan zeilen, krijgt nauwelijks reacties op haar blog. Van die reacties moet je jezelf dus niet teveel voorstellen.
De verklaring voor de weinige reacties geef je eigenlijk zelf al. De gemiddelde mens van tegenwoordig (zeker zij die de vijftig nog niet gepasseerd zijn) heeft een attention span van slechts enkele seconden. Letters, die niet bewegen en kunstjes doen, houden de aandacht niet vast. Het moet bewegen, piepen en knorren, anders boeit het niet.
Als je eraan begint doe je het vooral voor jezelf. Je maakt je hoofd leeg en je zet wat je weet en hebt geleerd neer in tekst. Daarmee zet je het en passant op een rijtje. Kun je altijd nog weer eens teruglezen. En er komt ruimte voor andere dingen in je kop.
Als anderen het lezen en er iets van opsteken dan is dat mooi meegenomen, maar verwacht geen erkentelijkheid. Men consumeert en dat is dat.
Vooral doen dus, als je er zin in hebt, maar aanzien of landelijke bekendheid verwerf je er niet mee.
Als je dat laatste wilt, moet je YouTubefilmpjes gaan maken waarop je steeds in beweging blijft en ondertussen vertelt over je eigen onbenullige leven en de existensieële vragen die het oproept, zoals moet ik nou deze of déze broek aantrekken. Daar kunnen sommige mensen wel ùren naar kijken. Je kan er zelfs geld mee verdienen.
Ja, truth is stranger than fiction..