Ik ben altijd bang geweest nog eens in een kartonnen doos te wonen. Met een AH-tas waarin m'n bezittingen, slapen onder een brug. Als het dan koud is en mistig en alles nat lijkt me dat niet fijn.
Zo begon het vanmorgen: m'n doos is van plastic, maar het is koud, dikke kletsnatte mist waait door de haven. En toch: best fijn! Kachel aan, lang uitslapen, beetje lezen en Irish coffee met koek.
Later op de dag droogde het wat op, tijd om het museum nog maar keer te bezoeken, hou van platen en artefacten van oude boten. Hou ook van geologische verhalen met mooie kaarten erbij. Hou niet van watervogels, behalve van papagaaienduikers en Jan van Genten. Museum van Lerwick is prachtig!
Daarna naar een late steentijd fort gewandeld:
Op terugweg naar de boot een winkel aangedaan, vers fruit gekocht, verse yoghurt, èn een fles Glenfidich die ik niet kende: 14jaar oud met veel eik:
***
Ondertussen dubben met veel dilemma over vervolg van de reis. Faroy zit er niet in, te harde wind, teveel tegenwind (voor mij...). Noorwegen wel, liefst verder naar noord. Zie een mooi traject van 260 met koers ONO naar Floro: morgenavond weg en bijna halve wind vrijdagavond daar aankomen. Beschaafde wind, nèt niet half, maar goed te doen. Nadeel is dat ik dan ver terug moet varen naar zuid-Noorwegen om vanaf weer naar huis te komen. Met de verwachtingen die ik nu zie is er dan veel Z en ZW wind, waardoor ik misschien niet op tijd ben.
Alternatief is lager naar Noorwegen, pal Oost richting Bergen, of meer ZO richting Stavanger. van Stavanger kom ik helemaal lekker rustig uit: kan daar een beetje door fjorden scharrelen en vervolgens bij gunstige wind de mooie zuidkust opzoeken voor vertrek terug naar NL.
Kortom: morgen nog wat kniezen, morgenavond weg, NO, O of ZO..
***
Over pleepapier en mijn habbit dat te jatten.
Eind jaren 70 fietste ik met vriendin door Europa: alle bagage op de fiets. In tegenstelling tot bij een plastic doos is daar geen mogelijkheid om 6 pleerollen mee te nemen. Dus altijd overal met een speciaal ontwikkelde techniek papier gejat. De techniek gaat als volgt: li en re hand ongeveer 30cm uit elkaar waarbij met de wijsvingers een wielbeweging wordt gemaakt. Na zo'n 15 omwentelingen heb je bijna 5 meter.
Sinds die tijd duiken er bij mij in broekzakken, jaszakken en rugzakken altijd plukken papier op. Soms tot een mooi papier-maché object vergaan, soms kruimelig maar goed bruikbaar en soms als nieuw.
***
Paul was bij mij aan boord. Paul woont afwisselend in Parijs en Stavanger en is geofysicus die olie kan herkennen op de plaatjes die de boten maken die in de nacht mij de weg versperren met 8 stuks kabel achter zich aan van 5000m lengte.
Paul heeft een Grote Boot gekocht, een Hanse 46. Hij vaart daar nu voor de eerste keer mee met de verkoper -vorige eigenaar- als schipper en 4 betalende gasten. Hij heeft geen geluk: de rail van de keerfok is uit het dek gerukt, de radar werkt niet, het grootzeil is gescheurd, een lenspomp werkt niet. Hij wil wèl naar Faroy, daar betalen zijn gasten voor. Eigenlijk is hij boos op de verkoper die de defecten zou moeten erkennen, maar dat werkt natuurlijk niet zo aan boord. Morgen maar eens een bakkie gaan doen daar.
***
De kleine spayhood bevalt super! Hele reis droge stahoogte gehad, ongekende luxe. Geen drup binnen gekregen. Spannen gaat met twee touwtjes in klemmetjes, bij reven even naar benee en vlug weer omhoog.
***
Nu ga ik lekker een film kijken op mijn multimediale iPad pro consumenten electronica.