Onderwerp: Drie maanden zeilen in zuid Alaska

beetje ver weg, maar wat een mooie wereld!

Wat een belevenis! Dank voor je bijdrage.

Ongelooflijk mooi daar!

Door jouw verhalen en foto's zijn we er allemaal een beetje bij, maar ik heb toch het idee dat het er in het echt nog veel mooier is.

Erik, het is prachtig, dank voor het delen.

Schitterend!

La Mavare schreef : Alhoewel ik het eens ben met je dat dergelijke zaken inderdaad een moreel dillema zijn, ben ik zelf van mening dat je zeer zeker een ecologisch verantwoorde toerist kan zijn.

De voetafdruk test die je plaatst is erg rudimentair en laat niet veel ruimte over voor stapen die mensen zelf al gedaan hebben.
Ik eet bijvoorbeeld vlees, maar dat komt letterlijk uit de bergen om het dorp heen, daar zit geen industrie achter en heeft dus geen 'footprint'. Het verwarmen van ons huis (alle energie) komt uit een lokale waterkracht centrale, daar zit ook geen vervuilende of ruimte vretende industrie achter. Net zo met het drinkwater. Er valt hier ruim 3300mm regen per jaar. Drinkwater komt dus letterlijk van de berg afrollen en gaat onbehandeld zo de keuken en de douche in, daar zit geen industrie achter. Er is meer drinkwater dan er opgemaakt kan worden. Of ik de kraan dus aan laat staan maakt geen verschil in ecologische voetafdruk.
Er zit dan wel weer een nadeel aan. Veel spullen (bijna alles) wat we hier gebruiken moet geimporteerd worden, doch wat je in Nederland koopt is ook maar zelden uit Nederland afkomstig dus praktisch is daar geen verschil.
Mijn eten koop ik via een voedsel cooperatie in de hoeveelheden die ik wil, er word dus maar heel erg weinig weggegooid in tegenstelling tot wat supermarkten doen. Het voedsel komt in grote kartonnen dozen in bulk zonder andere verpakkingen er bij in. De hoeveelheid vuilnis die we hebben is dus ook minimaal.

Op de boot leef ik vergelijkbaar, ik neem alles zelf mee vanuit de 'bewoonde wereld' en heb dus heel erg weinig transport behoefte en ik heb ook maar weinig afval. Dat afval neem ik overigens weer mee terug naar waar ik het vandaan heb en het meeste word gerecycled of zelfs hergebruikt waar mogelijk.

Hier bovenop haal ik dan ook nog eens een hoop afval uit de natuur welke ik meenmeen naar de bewoonde wereld om gerecycled te worden. Als je dat nog eens af gaat zetten dan heeft de planeet er mogelijk zelfs voordeel van dat ik deze reizen maak. Meer details over de 'plastic schoonmaak' schrijf ik later over in dit draadje, want ook deze zomer hebben we weer honderden kilo's plastic uit het water gevist en verantwoord afgevoerd.

Reizen op die manier is dus feitelijk 'schoner' dan thuisblijven tijdens je 'normale' leven. Ik heb ooit eens enkele dagen zitten rekenen, en als ik de voetafdruk, zowel ecologisch als carbon, van de gemiddelde Europeaan afzet tegen de voetafdruk die er bij mij aanboord is, dan is het verschil zo groot dat 4 weken aanboord afgezet kan worden tegen een vlucht in een commerciele jet van 10.000km. Dus half de wereld over vliegen en door de manier van leven heb je geen verschil gemaakt ten opzichte van de afdruk van de gemiddelde Westerling.

Erik, ik geniet van je reisverhaal, maar doe nu niet of je zo eco bezig bent. Hoeveel liter diesel heb je eigenlijk verstookt op de dagen dat er geen wind was? Je reizen zijn vaak ook commercieel, terwijl je gasten komen ingevlogen voor een paar mooie foto's. Reken die footprint ook maar mee. Voor mij hoeft het overigens allemaal niet zo verantwoord te zijn hoor. Ik deel wel de opvatting van LaMavare.

@Jerry, ik denk dat wij hier in Nederland heel wat meer fossiele brandstoffen verstoken dam Erik aan boord. Wij hebben zelf ruim een jaar aan boord geleefd gedurende onze Atlantische ronde. Ik heb nog nooit zo efficient gedaan met fossiele brandstof, water en stroom als gedurende dat jaar. Wij waren als gezin wel gewend om efficient vakanties te doen (aan boord, wandelen/kamperen in de bergen) maar gedurende dit jaar zeilen hebben we echt zeer efficient geleefd.

ALs je hier op je boot zit is dat wellicht lastig voor te stellen, varen in Nederland en west-Europa is volledig "on the grid". We liggen overal aan de walstroom, kopen gekoelde/in plastic verpakte producten en produceren bakken afval.

Als je, zoals Erik ofwel zoals wij gedurende onze Atlantische ronde, niet maar van haven naar haven inc walstroom en douche/supermarkt vaart maar een grote mate van zelfvoorzienendheid hebt dan ben je daadwerkelijk "off the grid".

Geen walstroom, geen supermarkt, ankeren, eten kopen op de manier zoals de lokale bevolking dat doet levert een heel andere footprint op. Ik heb niet het totale overzicht, maar ook het feit dat je geen nieuwe consumptiegoederen aanschaft zal ongetwijfeld een stevig effect hebben.

Ik vermoed dat voor deze vorm van leven geen sluitend model aanwezig is. Ik denk dat het reizen op deze manier een compleet andere footprint olevert als de gewone "toeristische" footprint.

jerry schreef : Dat van het invliegen heb ik al uitgelegd.
Wat betreft de hoeveelheid brandstof die ik afgelopen zomer heb gebruikt: met een super zuinige auto kun je daar net aan 20.000 km mee rijden. Dat is meerminder dan de gemiddelde Nederlander aflegd aan woon-werkverkeer op jaarbasis. Dit is mijn werk, mijn diesel verbruik zorgt daarbij ook voor verwarming van mijn 'huis', douche water etc. De warmte van een auto gaat allemaal verloren. Het feiltelijke netto verlies van energie is in mijn geval dus kleiner dan die 20.000 km.

Ik durf te wedden dat mijn carbon footprint en mijn ecologische footprint aanzienlijk kleiner zijn dan die van de gemiddelde Nederlander.
Maar zoals ik al zei: het kan altijd beter.

Sailingcamelot schreef : Veel boot eigenaren compenseren dat 'geen walstroom' met een diesel generatortje. De stroom uit een stopcontact is in veel gevallen 'schoner' dan wat je uit een diesel generator kunt krijgen. Zelf krijg ik het voor elkaar om de boot levend te houden door weinig te verbruiken (ik heb geen koelkast etc.) en het beetje gebruik te compenseren met een windgenerator en een accubank waar ik een week mee toe kan.
Dat is inderdaad wat ik probeerde uit te leggen. Als je van afstand naar de manier van leven gaat kijken en je gaat het indelen in de standaard hokjes dan zijn wij de grootste verspillers op de planeet. Als je feitelijk gaat kijken wat voor infrastructuur, afval stromen en fossiele stromen er nodig zijn om deze manier van leven vol te houden, dan is het een van de schoonste manieren van leven.

plusfast schreef : Dat is het zeer zeker. Veel van de schoonheid is niet in foto's vast te leggen.

Dat is genieten zeg....
Van alle mooie foto's en fijn leesbare verhalen

Dank (en nog veel meer van dit moois graag )

Ik zal van de week nog een stukje schrijven. Leuk dat jullie er van genieten, bedankt.

Het is hier wat drukker geweest dan van te voren ingeschat, dus dat 'van de week' was even uitgelopen We hebben super mooi weer hier, dus ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om 3 jaar achterstallig werk buitenom de boot aan te pakken.

Nadat we de Prince William Sound achter ons laten word het weer ook minder. Best wel wat regen, continue behoorlijk stevige wind en vaak wat minder goed zicht. We bezoeken eerst een paar afgelegen ankerplekken die volgens de pilots eigenlijk onbruikbaar zijn. Volgens de kaart zijn er echter wel hoekjes waar we terecht kunnen om het anker te laten vallen, dus we gaan in ieder geval kijken. Het landschap is ruig, onherbergzaam en zelfs onvriendelijk door de motregen. We krijgen het echter wel voor elkaar om te ankeren op deze speciale plekjes, ook mede door de enorm lange ankerketting die we hebben.







Er zijn maar weinig mogelijkheden tot wandelen langs dit stuk van de kust, het beperkt zich tot het strekken van de benen op het strand. Eenmaal van het strand af zijn de bosjes veel te dicht op elkaar om je er zelfs maar doorheen te kunnen worstelen, niet iets wat je voor de lol doet.

Met enkele dagtochtjes waarbij we erg mooi kunnen zeilen, ondanks het grauwe weer, komen we in Sewerd terecht. Een stadje wat per weg in verbinding staat met Anchorage, en waar dus alles te krijgen is. We maken van de gelegenheid gebruik om vele boodschappen te doen, er zijn hier veel dingen te krijgen die er in Sitka (onze thuisplaats) niet zijn. In Sewerd komt Heather ook aan boord. Zij is een vriendin van ons welke in Sitka woont en ze is een biologe gespecialiseerd in vogels, ze zal de laatste twee maanden van onze tocht aanboord blijven.

We verlaten Sewerd zo snel als we kunnen, boodschappen zijn gedaan, wat boot onderdelen zijn gekocht, internet toegang is weer verkregen. We zijn klaar om weer voor en maandje de wildernis in te trekken!

Het eerste bezoek is aan North Western fjord, daar zijn 3 gletsjers die ooit mijlen lang waren, maar welke nu het water niet eens meer raken. Bij de Noordwestern Glacier blijven we een nachtje ankeren. Het fjord is erg diep met steile wanden, maar we vinden een kleine richel onderwater van 15m diep, en we laten het anker er tegenaan liggen terwijl de lichte stroming van het gletsjer water ons de juiste kant op geduwd houd.



Doordat de Gletsjers erg recent zijn gekrompen is het nog niet zo dicht begroeid als de meeste andere plekken langs deze kuststrook. We blijven dus met plezier enkele dagen hangen om lange wandelingen te maken. Regelmatig zien we verse sporen van beren, maar de beren zelf laten zich niet zien. Wel komen we op een ochtend oog in oog te staan met een jonge veelvraat, deze zeer aggresieve dieren betekenen meestal niet veel goeds, maar ditmaal betrof het een redelijk jong dier wat bang wegrende de bosjes in.

Op een ochend, als we ten anker liggen op en beschutplekje op de Pye Islands zie ik een donkerbruine roofvogel die het probeerd uit te vechten met de windgenerator. Het was vrij duidelijk dat het een valk achtige betrof, maar het was pas toen Heather begon te dansen en te springen dat ik uitvond dat het een zeldzame Peregrin Falcon betrof. Gelukkig had ik mijn camera met een knappe lens klaar liggen en kon ik er wat plaatjes van schieten.



Via een gids vinden we uit dat er een kolonie Stellar zeeleeuwen aan de zuidkant van de eilanden groep ligt waar je redelijk dichtbij kunt komen als we met de boot naar een andere baai verhuizen. Vanaf daar is het een wandeling van een half uurtje om op een klif te komen waarbij we de zeeleeuwen kunnen fotograferen zonder ze te verstoren. Het strand is een keien strand welke lastig begaanbaar is. De stenen zijn allemaal afgerond en zijn behoorlijk glad door de algen. Voorzichtig lopend banen we ons een weg naar het hoger gelegen gedeelte waar het wat zanderiger is. In mijn ooghoek zie ik een leeg plastic flesje liggen, zonder er bij na te denken raap ik het op, schroef de deksel eraf, giet het restant eruit, kreukel de fles op, doe de dop terug en ik stop het in mijn jaszak. 10m later ligt er nog een, 3 meter verder ligt er nog een tussen de keien, en nog een. Wat hoger op bij de vloedlijn ligt het helemaal vol met plastic. Er ligt ook een flinke viskrat bij welke gebarsten is. Met ons allen pikken we al het plastic op en gooien het in de viskrat. Die krat loop ik terug naar de bijboot voor we weer verder op pad gaan. Het strand is nu in ieder geval weer een stuk schoner.



De regen begint echter meer door te zetten en van foto's maken zal er niet veel meer terecht komen. We wandelen nog wel door naar de klif omdat we er nu toch bijna zijn. Tot onze grote schrik ligt het daar helemaal stampvol met plastic, vele duizenden kilo's liggen er opgestapeld. Even denk ik na. De bergingen voor en achterin de boot zijn nu bijna leeg, en in Kodiak is een bedrijf welke plastic recycled, ook liggen er een hoop visboeien welke nog goed lijken te zijn en dus weer hergebruikt kunnen worden.





We gaan aan de slag. We kunnen niet alles mee nemen, maar we besluiten om de dingen eruit te vissen die direct bruikbaar zijn, daarna welke gerecycled kunnen worden. Om nu afval uit de natuur te halen en het dan op de vuilnisbelt te gooien heeft ook weinig zin, het moet dus een direct effect hebben anders is er maar weinig resultaat. We halen uiteindelijk 5 volle bijboot ladingen van het strand af en alles ontdoen we van zeewier, met hulp van de inmiddels stromende regen, zodat het niet zal stinken, en dan gaat het in het voor en achter onder. In twee weken zullen we in Kodiak zijn en daar komen we wel weer verantwoord van de spullen af. Alles met elkaar toch zo'n 200 kg schatten we in.

Enkele dagen later varen we ook weer langs een lang strand waar we stoppen voor de nacht. Ook hier vinden we weer vele tientallen waterflesjes en kapotte jerrycans. Die gaan ook allemaal plat en gaan mee in een tas. Op een gegeven moment helpt zelfs de hond mee met het verzamelen van de flesjes, ze denkt duidelijk dat het een spelletje is en heeft er nog lol in ook.



Elke dag schuiven we een stukje meer op naar het westen, het zodanig uitkienend dat we lekker kunnen zeilen en op de dagen dat er tegenwind is of geen wind, dan gaan we lekker te wandelen.
Tussen Sewerd en Kodiak heb ik geen gasten aanboord, dus het is even heerlijk vakantie houden en zo nu en dan wat bootklusjes doen doe nog waren blijven liggen. We hebben nog 10 dagen voor we in Kodiak moeten zijn en er liggen nog wat interessante eilanden onderweg. We moeten nu dus eens naar een weergaatje voor knap zeilbaarweer kijken voor de 24 uur durende oversteek van de Cook Inlet.

Ga door Erik, dank voor het delen.

tjeezus al dat plastic........tranentrekkend

Het is inderdaad heel triest, helaas is het ovral hetzelfde. We nemen mee wat we kunnen. Ik zit er zelfs aan te denken om een versnipperaar mee te nemen de volgende keer. Dan kan ik aanzienlijk meer plastic meenemen. De meeste recycling bedrijven versnipperen het eerst voor ze er wat mee doen. Dat werk kan ik ze dan al uit handen nemen.

Het neemt overigens niet weg dat we intens blijven genieten van het varen in de afgelegen gebieden!

Ik heb het met veel plezier gelezen en zal dit zeker blijven volgen.
Goed geschreven met een mooie mix van foto's.