Dat doet mij aan een dergelijk voorval denken, lang geleden. Ik was machinist op het bergingsvaartuig Onrust, een omgebouwde veerboot, ooit Veerdienst 13 tussen Dordrecht en Papendrecht. Scheepje was voorzien van een 20 tons kraan Priestman Bison en 4 flinke lieren.
We waren weer eens aan het ankervissen in het Nauw van Calais naar een verloren anker van een supertanker en bingo we visten het op. Het was voor ons een supergroot anker van 20 ton en met de volledige lengte ankerketting veel te zwaar voor ons om aan dek te nemen. We hadden zo ongeveer 100 ton ketting aan dek. Er werd besloten om de rest van de ketting op een ander scheepje te laden nl de Jacomina, ook van de firma.
Na een uurtje snijbranden had ik de ketting doorgebrand, 14cm diameter,kettingschalm van 70x40cm, en werd de resterende ketting met anker overgegeven. Na een dag hard werken gingen we voor anker om te rusten en de volgende dag het spul weer aan de betreffende eigenaar terug te leveren. Na een uurtje slaap werd ik gepord door de stuurman, Jan kom eens luisteren, ik hoor water klotsen naast mijn hut in het beun en dat hoort niet. We schoten in een ketelpak en gingen op inspectie in het ruim. Ik kon hem nog net weerhouden van het openen van de waterdichte deur van BB beun, waar het water al een beetje door sijpelde. Wacht ik zal eerst de lenspomp eens starten op het beun, was mijn reaktie. Na een 3 kwartiertjes pompen nam de straal overboord wat af en hebben we de beun open gemaakt en alles was nat, hier had duidelijk zeewater in gestaan, het droop nog na. Na wat zoek werk ontdekten we diverse afloop pijpjes van het dek die gewoon waren afgesneden maar nog open waren aan de bovenzijde, hier was door onze grote diepgang water in geklotst op de zeegang. Dit scheepje had ooit een houten dek als veerboot wat bij de verbouwing tot Bergingsvaartuig was vervangen door een stalen werkdek maar die loospijpjes waren afgesneden en verder vergeten, tot die datum in 1974.
Stegman, het kan dus de beste overkomen!