Onderwerp: Onze Nieuwe boot (Gebr. Serry Yrres 540)

Zo,

Eindelijk bijgekomen van een enerverende dag, dus nu maar eens de tijd nemen om ons avontuur met jullie te delen.

Na nu een aantal malen met ons tweeën gezeild in de Middelandse zee-jol te hebben op het zwarte water en op het Veluwemeer waren we er wel over uit, Dit willen we vaker doen en graag ook gewoon als weekendje weg of zelfs als vakantie. Maar de MZ Jol is voor een weekendje of een vakantie echt te klein en ook enigszins onpraktisch. Dus de zoektocht begon naar een andere boot en daarbij het volgende eisenpakket.

- De boot moet in onze garage (lengte 6m) passen (droge en schone opslag).
- Boot moet een kielmidzwaard hebben in verband met de hoogte van de garage.
- Hij moet trailerbaar zijn (We willen geen jaar of seizoen aan liggeld betalen)
- De kajuit moet minimaal 2 slaapplaatsen hebben (ik wil niet elke avond een tent op hoeven zetten.)
- Bij voorkeur een boot compleet met trailer.
- Een polyester boot. in verband met gewicht, en de eenvoud van het onderhoud.

Met die informatie ben ik aan de slag gegaan. Veel op marktplaats kijken, zoeken, specificaties in overweging nemen etc etc. Daarbij wilde ik de boot voor de winter kopen. Dan kan ik de winter in alle rust en vrede gebruiken voor eventuele klussen aan de nieuwe boot. Daarbij in het voorjaar gaan de prijzen vaak weer omhoog omdat het seizoen dan weer begint.

Na een tijdje bleven er nog een tweetal advertenties over en die heb ik ook uitgekozen om te gaan bezichtingen. De eerste bezichtiging was een leuke boot maar de kajuit was aan de krappe kant, we hadden er met ons tweetjes in gekund, maar dan blijft er zeer weinig ruimte over voor andere dingen die zeker mee moeten als we een weekje op pad zouden willen. En daarbij mankeerde er wat dingetjes aan een deel van het polyesterwerk in de boot. Dat had ik allemaal wel kunnen repareren dus daardoor laat ik me niet tegenhouden.

De tweede boot die ik aan had getroffen stond in Berkel-Enschot. Er stond geen prijs bij vermeld en de biedingen die erop gedaan werden waren typische jodenboden. Ook maar een Jodenbod uitgebracht en maandag maar eens gebeld om te vragen wat de beste man er nu echt voor wilde hebben. Voor 1000Eur was het voor hem in principe helemaal rond. Dus de vrijdag daarop maar afgesproken om de boot te bekijken.


De boot zoals hij erbij stond.





Het mooie is dat vanaf het moment dat ik bij de beste man het terrein op liep, het eigenlijk al een boot met een verhaal begon te worden. En dat is iets waar ik van houd, dingen met een verhaal.

De beste man heeft een garagebedrijf wat zich toespitst op klassieke Volvo's en laat het nu zo zijn dat ik ook een liefhebber van volvo ben. Toen ik binnenkwam keek ik dus ook mijn ogen uit. Een man die in de werkplaats bezig was ving mij op en vertelde mij dat de eigenaar onderweg was.
Na een minuut of vijf arriveerde een piekfijne donkerblauwe Volvo Amazone. En kwam mij een kleine wat oudere man, ietwat moeilijk ter been tegemoet lopen. Het leuke is dat als je als mensen een bepaalde liefde (zoals in dit geval oudere auto's) deelt, er vrijwel automatisch een leuk gesprek ontstaat.

Uiteindelijk hebben we bij een bakkie koffie een uur over auto's zitten praten en de rally's die hij vroeger had gereden etc. etc.
Op een gegeven moment kwam het gesprek op de boot. Cees vertelde me dat hij de complete combi ooit gekocht had om op het meer bij zijn huis in Frankrijk te kunnen gaan zeilen. dit heeft hij uiteindelijk maar één jaar kunnen doen omdat daarna door omstandigheden hij niet meer de mogelijkheid had om hiermee door te gaan. Toentertijd had hij de boot binnen opgeslagen met de gedachte om in de verdere toekomst toch nog weer met zijn kinderen te kunnen gaan zeilen. Helaas door verdere omstandigheden is hij inmiddels niet meer in staat om ooit nog weer te zeilen en had hij recent toch besloten om het geheel te koop te zetten.

Vervolgens maar eens naar buiten gelopen om e.e.a. te bekijken. Hij vertelde me onderwijl dat hij de hele combinatie helemaal compleet heeft gekocht bij de werf van Serry, dus Boot, Trailer en een 7 PK buitenboordmotor. De boot maar eens goed bekeken, door de regeval stond er in de kajuit wat water maar al met al zag het er binnen netjes uit. Ook de mast met tuigage was netjes compleet, niks verbogen of verrampokt. Ja er zat een redelijke laag alg op en de rode laklaag was vaal geworden omdat hij de afgelopen 2 jaren buiten had gestaan. Maar dat zijn dingen waarvan ik altijd zeg dat je er doorheen moet kijken. Hier en daar zit er wat craquelee op de gellaag maar ook dusdanig weinig dat het geen naam mag hebben.
Ook de trailer (een Nautilus kanteltrailer) was in goede staat alleen een bandje was ietwat zacht.





Vervolgens weer naar binnen gelopen en de zeilen bekeken, Alles helemaal compleet en in zeer goede staat. De buitenboormotor lag weer in een andere hoek maar zag er ook netjes uit niet afgeragd of wat dan ook, de enige opmerking die hij er bij had was dat de motor na starten ongeveer minuten goed loopt en daarna afslaat dan na een seconde of tien wachten start hij wel weer, maar: "Jij lijkt me wel een handige jongen dus dat los je wel op".

Verder had hij de kussens nog even opgesnord en als klap op de vuurpijl kon hij me nog even de originele folder van Serry overhandigen. Die had hij al die jaren ook nog bewaard.
Goed op dat moment een lang verhaal kort. Aangegeven dat ik akkoord ben met het hele verhaal en dat ik de boot wilde kopen. Dus afgesproken dat ik even een aanbetaling doe en dat het weekend daarop (afgelopen weekend dus) de boot zou komen ophalen.



De orriginele Serry folder.

Morgen verder met het daadwerkelijk ophalen van de boot.

feli! leuk hoor

Een cliffhanger, dus.

Welkom op het forum, leuk dat je jullie verhaal deelt én gefeliciteerd met jullie boot. Veel klus– en zeilplezier.

Wat een leuxk verhaal! Veel plezier er mee.

Mooi verhaal! Ik zeil ook een Yrres. Hoor t' wel hier als je vragen hebt.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Mooi verhaal, gefeliciteerd. Veel zeilplezier toegewenst!

leuk bootje!

Mooi begin van een nieuw leven, we lezen graag hoe het verder gaat!

Bedankt om te delen! Ik zeilde vroeger (ca. 2001) ook een Yrres maar kende toen de juiste naam niet (verkoper had het over een Yaga, op het verkeerde been gezet door de Y in het kajuitdeurtje?).


Het enige moeilijke punt was het laten zakken van het zwaard (met eenvoudige takel) als-ie van de trailer kwam. Voor de rest door het geringe gewicht te zeilen zoals een zwaardboot. Kijk even na of het grootzeil te reven valt.

Veel plezier ermee!

hetzeilen schreef :
Laat ik nu toevallig in dezelfde folder die ik van de beste man waar ik de boot van kocht nog een aantal schepen hebben zien staan. Zie bijlage. Dan zie je dat de verkoper het toch bij het juiste eind heeft gehad.

Zoals gezegd het ophalen van de boot,

Seashore gaf het al aan, gisteren eindigden we met een cliffhanger. Omdat ik het verhaal toch enigszins interessant wil houden probeer ik toch goed tijd en energie in mijn schrijfsels te steken. En aangezien ik een techneut ben en geen schrijver merk je dat je voor een klein verhaaltje toch maar zo een uur tot anderhalf druk bent. Overigens is het wel leuk om op deze manier verslaglegging te doen, want gaandeweg komen er op kleine schaal de kleine details weer bovendrijven in de herinneringen. Inmiddels heb ik ook het voornemen om dit door te zetten met foto's en dergelijken zodat aan de ene kant ik een naslagwerk heb van alles wat ik gedaan heb en aan de andere kant eventueel andere mensen er ook nog wat aan hebben.

In ieder geval ben ik vorige week maar eens wat zaken gaan organiseren. "Heeft die man geen baan?" zou je kunnen denken, dit is niet het geval, ik heb inderdaad een baan maar het is zo dat ik een aantal weken geleden naar huis gestuurd ben met burnoutklachten. Waar overigens mijn werkgever geen enkele blaam treft, het is meer dat ik zelf onmogelijk stil kan zitten en eigenlijk altijd bezig ben. daarnaast zijn er dit jaar een serie gebeurtenissen geweest die toch meer impact op me hebben gehad dan verwacht. Op dit moment begin ik weer op de juiste koers te komen en zorg ik dat ik er weer beter uit kom dus alleen maar positiviteit.

In dit kader heb ik op dit moment wat meer tijd om handen om dingen te organiseren. Zogezegd zo gedaan vorige week dus met mijn vader in overleg gegaan of hij zin had om dit weekend samen mijn mij en Norma (mijn levensgezel) mee te gaan naar Berkel-Enschot om een boot op te halen. Mijn ouders hebben tenslotte zelf ooit besloten om mijn op 6 jarige leeftijd in een sunflower (een polyester badkuip van 3m met een grootzeil) een plas op te drukken, dan was ik tenminste geen mensen op het strand aan het lastigvallen.
Daar plukken ze dus nu nog de vruchten van. En daarbij ik heb leuke ouders waar ik graag dingen mee samen doe, we zitten ook regelmatig met een drankje bij elkaar om de wereldproblematiek op te lossen.

In ieder geval was Pa helemaal akkoord met het geheel, die had wel een keer zin in een roadtrip.
Vervolgens even overlegd met de oude eigenaar van de boot en zaterdagmiddag zouden we die kant op gaan om de zaken af te handelen. Hij zou alles bij elkaar zoeken.

Zaterdag rond het middaguur afgereisd vanuit het pittoreske Almelo. Ik ga jullie niet vervelen met een uitgebreide beschrijving van de rit op de snelweg: Lekker weertje, A35, A1, A50, A59, A65 en N65, Kaas worst dropjes, medeweggebruikers uitlachen en je verbazen over de idioten om je heen, een tamelijk gebruikelijke reis in Nederland.

Na anderhalf uur arriveerden we in Berkel-Enschot waar Cees al met de koffie op ons zat te wachten. Eerst even een bakkie in de kantine, waarbij Cees zich direct tegenover mijn vriendin verontschuldigde voor al het vrouwelijk schoon wat aldaar aan de wand was uitgestald. Gelukkig is zij al het nodige gewend dus al met al geen probleem, "maar ja," zei hij, "Tegenwoordig moet je daar toch mee oppassen, voor je het weet heb je een proces aan je broek voor discriminatie of iets dergelijks". De koffie smaakte weer en de verhalen waren ook weer een genot om aan te horen. over zeiltochten die hij vroeger toen het nog kon had gemaakt, zijn huis in Frankrijk en hoe hij daar op een van de nabije meren ooit zeilde.
Voor we het wisten waren we weer een uur verder. Op een gegeven moment maar even aan de slag gegaan om alles klaar te maken voor de reis huiswaarts, checken van de trailer. de mast e.d. even goed vast zetten. alle overbodige zaken aan de buitenzijde van de boot maar eens verwijderen, dat soort dingen. Toen dat allemaal rond was de hele handel maar eens achter de auto gezet en de vermaledijde stekker van de aanhangerverlichting in de daarvoor bestemde opening geplaatst en zoals een goed aanhanger betaamd functioneerde er vrijwel geen flikker !. Eerst maar eens wat rammelen aan de stekker en toen hadden we 1 knipperlicht. Nog wat hengelen en toen deden de normale achterlichten het ook. Bij de volgende beweging deed het rechter knipperlicht het wel maar ging de linker weer uit. Een lading contactspray er tegenaan (je weet wel, waar vakmanschap eindigt beginnen pur, kit en contactspray).



Sleutelen aan de verlichting

"Pa zet de rechter richtingaanwijzer nog eens aan?",
"Heb ik jongen!",
"Ok hij doet het, hij doet het niet, hij doet het, hij doet het niet......",
Pa: "Verdomme idioot!!! het is een knipperlicht",

grote hilariteit, je moet toch wat in de druilerige motregen die op dat moment ook was begonnen. Tot slot de remlichten controleren maar die bleken ook weinig behoefte tot functioneren te tonen. Toen toch maar eens een schroevendraaier erbij en de stekker open gedraaid. vrijwel direct sprongen 3 van de 5 draden (oud aanhangertje) los. En het woord corrosie kreeg weer een heel nieuwe dimensie voor mij. Na een paar minuten flink achteruitbidden, de mobiel er maar eens bij gepakt en even het schema van de 7-polige stekker ter hand genomen. Na een uurtje prutsen en vloeken in de motregen hadden we zowaar een fatsoenlijk functionerend verlichtingssysteem op de aanhanger. En ook één waar ik dermate vertrouwen in had om de reis van 160km terug mee te ondernemen.


Gereed voor vertrek.

Tot slot de laatste dingen met Cees afgehandeld, Alle spullen ingepakt en na Cees te hebben beloofd dat als we straks daadwerkelijk aan het zeilen zijn we hem even wat foto's zullen sturen, de thuisreis aanvaard. Al met al gingen de eerste kilometers uitstekend, vrolijkheid alom en nagenieten van de gezellige middag aldaar en de combinatie voelde al met al toch goed achter de auto. Misschien wat wankel maar kleine bandjes en een op het eerste gezicht een tamelijk hoog zwaartepunt leek ons dit niet heel raar (ik heb inmiddels die mening bij gesteld maar dat volgt in een van de volgende episodes wel weer. Er was namelijk een reden voor het wankele gevoel)

Op een gegeven moment een kilometer of 2 á 3 voor Heesch maar eens even een tankstop gemaakt bij shellstation "De Lucht" (We gingen de lucht in). Gelijk even een check gedaan van de hele combinatie en wat schetst mijn verbazing, wel godsakkerju de linker achterband zo plat als een dubbeltje. Snel de auto volgegooid en voorzichtig naast de shop neer gezet. De diesel betaald en maar eens even delibereren wat te doen. Vrij vlot tot het besluit gekomen dat we de ANWB maar gingen bellen (pa heeft gelukkig een volledig abonnement met aanhanger-supplement en weet ik veel wat allemaal). Na overleg met de ANWB kwam de mededeling dat we een uurtje geduld moesten hebben en dat er dan iemand zou zijn.

Ondertussen de tijd maar even gedood door een superdeluxe cholesterol en bloeddrukverhogende en levensverwachtingverminderende gehaktstaaf te verorberen. En toen arriveerde daar Cor. Cor is een man van krap aan de vijftig bij wie de ervaring met moeilijke autotechnische kwesties van het gezicht straalt (Sommige mensen zie je dat direct aan). Maar zelfs hij stond zich even 2 minuten achter de oren te krabben. Een boottrailer van 40 jaar oud, uit een tijd dat bepaalde standaarden zoals we die hedentendage hebben nog niet van belang waren.
Cor ging aan de slag. Trailer omhoog, wiel eraf. Kijken of één van de thuisbrenger-adapters paste en dit was niet het geval. Met de middelen die hij had kreeg hij ons op dat moment niet op pad. Maar hier kwam de ervaring van de oudere ANWB-man om de hoek kijken. Hij pakte zijn telefoon (het was inmiddels half acht zaterdagavond) en belde. Hij belde met een man die hij kende in Heesch. Ik moet even vermelden dat het trailerbandje wat we hier voor ons hadden liggen alles behalve gangbaar is, het is een soort uit zijn krachten gegroeid kruiwagenwiel met een binnenband op een tweedelige velg.



Cor op de kop onder de trailer

Goed, Cor belde dus, en maakte daarbij zijdelings de opmerking: "als zij het niet hebben dan heeft niemand het nu".... Dat gaf de burger moed....
Na een kort overleg waarin gezegd werd dat en de betreffende band en binnenband voorhanden waren en dat ze die ook nog wel even wilden vervangen zijn we in de bus gesprongen en naar Heesch gereden. Aangekomen bij de Fam. van Grunsven die een autobandenhandel runnen snel naar binnen en met drie man sterk hebben we het bandje vervangen (Vele handen, verkrachtte eenden etc.).

Toen dat achter de rug was gevraagd of het mogelijk was dat wij over een half uurtje met de trailer kwamen om het andere bandje (daar had ik namelijk geen vertrouwen meer in) ook te vervangen en dit was geen enkel probleem. "Gelijk even afrekenen voor dit bandje?" vroeg ik nog, "Och da kum straks wa" was het nuchtere antwoord. Snel weer terug met Cor in de bus naar de lucht. Onderweg inmiddels ook weer leuke gesprekken we delen de liefde voor autotechniek dus dan heb je al snel een klik. De hele handel eronder gezet en vervolgens onder begeleiding van Cor naar van Grunsven gereden voor het andere bandje. Aldaar afscheid genomen hartelijk gedankt voor alle gedane moeite en toen vertrok Cor weer de nacht in, op naar een volgende klus.


Van Grunsven Autobanden in Heesch

Ondertussen samen met Joost van Grunsven het andere wiel ook maar in orde gemaakt onder het toezicht van ik denk vader, een kleine maar markante man met spierwit haar, een sigaar in zijn mond en "Piekeeugskes" Zoals mijn schoonvader dat noemt (Wat zoveel betekent als een haarscherpe blik die zowat dwars door je heen kijkt). Al met al waren we een half uurtje verder voordat het andere wieltje ook gedaan was en onder de trailer zat. Daarna hebben we de mensen betaald en vriendelijk bedankt voor de behulpzaamheid op dit volslagen achterlijke tijdstip.
Dit kan werkelijk waar haast alleen maar in brabant. Zelfs in Almelo waar we aardig gemoedelijk met elkaar en met buitenstaanders omspringen ga je met geen mogelijkheid een tent vinden die je op dergelijk tijdstip met zoiets nog kan helpen.

Uitendelijk hebben we de thuisreis dan alsnog om c.a. 21:15 kunnen hervatten. De rit: Eerdergenoemde serie snelwegen in omgekeerde volgorde met bijbehorende versnaperingen.
Onderweg hebben we nog tweemaal gecontroleerd of alles goed ging met de bandjes en toch werden ze nog handwarm. Echter op dat moment waren we er een beetje klaar mee en zolang de boel niet pisheet loopt is er niks aan de hand dus gaan met die banaan. De cruisecontrol hebben we strak op de 90km gehouden en uiteindelijk waren we om 23:30 bij mijn werkplaatshal waar we de boot nu eerst stallen.

De buit, boot is binnen laten we maar zeggen.


Gearriveerd.

Volgende episode, Schoonmaken, slopen, herstellen en opbouwen.

Groeten, Berend.

mooi verhaal!
(gedeeltelijk niet natuurlijk )
ik ben benieuwd naar het vervolg!
Ton

Oh, dat is volgens mij geen ongewone tijdbesteding voor een tekst van deze lengte die ook nog leuk is om te lezen.

Ook leuk om de originele folder te lezen! Weet ik weer even wat er met mijn Yrres ook mogelijk moet zijn. Dank voor het delen.