Oehw Yeah!
Vanmiddag ben ik vrij en ga lekker vroeg naar de boot. Het is heerlijk om alvast een beetje aan te rommelen en me voor te bereiden op de wedstrijd. We zijn lekker begonnen dit seizoen, met een 2e plek als beste resultaat. De omstandigheden waren steeds anders en ons ideale windje (5 kts, spinnakerstart) zat er nog niet tussen. Uit en thuis dik tevreden dus.
Het lekkere weer is een beetje bedrieglijk. In een lekker zonnetje hoor ik de masten fluiten. Windfinder geeft 15 tot 28 kts wind voor vanavond. Een mooie bandbreedte, zal ik maar zeggen. Hopelijk heeft de app het fout en zakt de wind er eerder uit.
Met de meters vast aan kan ik het een beetje volgen, en zelfs in de beschutting van het clubhuis vliegt de wind tot 23kts uit de bocht.
Helder: de Genua 1 kan er vast af. Na de ombouw naar roller zijn alle voorzeilen aangepast. Een flinke investering waar we in 3 jaar al 1 keer gebruik van hebben gemaakt. Vandaag halveren de kosten per keer. Dat schiet nog eens op, haha.
Reven is een eitje geworden sinds we dat volledig vanuit de kuip kunnen doen. Daar gaan we vandaag lol van beleven schat ik zo in.
Lisa kan niet mee vanavond, en met de voorspellingen in gedachte leek 3 man me druk genoeg in de kuip. Als Joris en Patrick arriveren is de wind zo ver aangetrokken dat de fok er op gaat. Dat is een prima zeil en sinds we de boot hebben bijna niet meer gebruikt. Het enige dat ik nog weet is dat de boot er prima op loopt.
Niet alleen de vesten gaan aan, maar ook de life line komt uit de kast. En zo vertrekken we richting startlijn. Eenmaal buitengaats zijn we onder de indruk van zoveel wind.
Het is niet ‘onze’ wind en we besluiten dat we de configuratie van zeil en trim eens lekker gaan testen. Met de nieuwe selftailers op de kuiprand kunnen we de wereld aan, toch?? Het eindresultaat zien we dan wel weer.
Met een daverende klap rolt de fok uit, liggen we gelijk op een oor en bijna zonder snelheid gaan gelijk de gangboorden onder. Van pure schrik verzoeken we de goden, kijken elkaar nog eens strak aan en het blijft even stil.
“Tjemig mannen, moeten we dit willen?” Pffft, das effe wennen inderdaad. Eerst maar eens trimmen, rondje draaien, controle hebben en dan kijken. “Oke”, stem ik in, “maar ik wil ook wel een beetje zorgen dat we de boel heel houden”.
Terwijl we wat rondjes draaien voor de start schiet de adrenaline flink omhoog. Met zoveel wind dat gekrioel voor de lijn vind ik maar niks en ik twijfel serieus of ik dit echt wil. Maar je, we zijn er nu toch en afbreken kan altijd nog en zo gaan we ietwat gespannen over de lijn. Het startrak is bezeild, maar ook maar net. Om hoogte te halen gaat het grootzeil toch wat hoger op de wagen en Joris, niet bedacht op deze actie en de vlaag die er net aan komt schuift met helmstok en al van de bank. We maken een klein opschietertje, de boot komt weer “overeind” en Joris zet zich schrap. “Oh, wordt het zo’n avond, mannen” zegt hij uitdagend. En bam, de volgende vlaag drukt opnieuw het gangboord onder. Patrick en ik gaan er maar eens goed voor zitten, de een aan de schoot en de ander aan de wagen. Patrick, die beter ziet wanneer de vlagen komen coached ons en zo pakken we de controle terug. Pffft, daar was ik wel aan toe ook.
Patje knijpt me nog even in mijn arm. De dikke grijns op zijn gezicht als ik instemmend ja knik is goud. “Yeaha” brult Joris het uit als we rompsnelheid lopen. De spanning is er af en voor ons zien we twee slachtoffers driftend en stampend uit het roer lopen.
De Gotcha brult nog ‘s effe, gaat er eens goed voor liggen en zo zetten we de achtervolging in. Achter ons liggen ze ook niet stil natuurlijk en het is een prachtig gezicht. Aangezien wij geen resultaat verwachten zoeken ze het verder maar uit daarzo en jagen wij op de Schone Waardin. De boot die voor ons start en als eerste doelwit een mooi mikpunt is. Even later schuift de Waardin buiten de baan en moet overstag om het merkteken te halen. Ook wij driften wat opzij, maar Joris pakt ieder graadje mee om hoogte te houden en met een vuistje aan ruimte scheren we langs het merkteken. Na zo’n 100 meter passeren we het volgende merkteken en draaien de Eem in. Nagenoeg plat voor het lapje wil de fok toch niet voor melkmeisje spelen en laten we het even zo. Vlak voor de Eemmonding gaat het weer 180graden om.
De jachtbebakening is verplaatst en ligt nu op de 2mtr lijn, ipv 1,50. Op de dieptemeter duiken we nu het gebied in waar ergens de ondiepte begint. Op 50cm onder de kiel gaan we overstag en hopen dat we de bult links (of rechts, maakt ons niet uit) laten liggen. Dat gaat goed (pffft) en zo stuiven we richting dijk. De merktekens zijn onbezeild, maar op deze koers passeren we ze aan de goede zijde. Dus geen overstag en pas tegen de dijk gaan we richting gate. Gates zijn nieuw in onze baan, maar het biedt opties. De groene ton is onbezeild. Patrick kijkt me aan: pakken we rood, Kokie?
Tuurlijk. Grootzeil staat nu strak, als we de schoot pas los gooien als we om zijn, overloop erbij en rammen. Toch? “Kuuhut” roept Joris nu, “moeten we gijpen?” “Fock”....... houdt hij het een beetje netjes en stuurt beheerst de boot om de ton. Geheel volgens plan gaat het grootzeil om, klapt de fok mee en met 120gr ware hoek kijken we het even aan. De fok draagt wel, maar te weinig en dus oefent Pat zijn beste spagaat. 1 been voor de boot en 1 voor de schoot is het gezegde toch? Onderweg toont het ene na het andere schip ons hun mooie bolle felrode, grijze of zwarte buikje.
Het veld komt wel wat dichterbij en zo valt ineens op dat we op kop liggen. “Huh”? Dat gaan we niet houden, maar proberen kan geen kwaad. En dus trek ik het rif uit het grootzeil. Nu gaan we wel op de groene ton aan, in de overstag gaat het rif er weer in.
Het lijkt er niet op dat de vloot echt dichterbij komt, gek.
In het aandewindse rak doen we goede zaken, voor het lappie leveren we in, maar overall.........We draaien hetzelfde rondje nog eens en zetten de fok nu toch echt te loevert (spagaat), reven en ontreven en als we nog zo’n 3 kwartier te gaan hebben valt op dat de wind er een beetje uitzakt. Nog altijd 17, 18 kts, maar niet meer van die verrekte vlagen. We zaten al op het eerste rif en nu halen we ook die er uit. Fields of Joy, een maxi 999 zit ons op de hielen en joelend roepen ze dat ze er aan komen. Ik kijk naar hun grootzeil, 2 rifjes. “Niks daarvan” roep ik terug terwijl ik de laatste hand leg aan de grootzeiltrim.
“Kanonnenomdejus” komt Patrick van het voordek. Ik denk dat hij een spiertje heeft verrekt. “Kook, is je spinnaker klaar” kijkt hij me bloedserieus aan. “Ja, roept Joris Patrick nu na: pak dat paarse monster en knal hem op de punt”. Dan ligt hij er maar en als het dan nodig is hijsen we hem Eem in. “Kolere, Heren” twijfel ik wel aan deze testosteron verhogende gedachte. “Dat paarse ding er in......” zeg ik zonder na te denken hoe dat eigenlijk klinkt. We klokken de Fields of Joy, hij nadert wel maar niet al te hard. Eenmaal Eem in hebben we nog 8 minuten te gaan en komt hij metertje voor metertje dichterbij. Niet genoeg om de spihijs, die ook mis kan gaan natuurlijk, te rechtvaardigen. We doen het niet. Met nog twee minuten te gaan moeten we nog eenmaal om de wedstrijd boei. Om reglementair te finishen moeten we in de vaargeul liggen. En die is niet bezeild.......op 20:58 draaien we om de ton, zo hoog mogelijk de geul weer uit en op klokslag 20:59 gaan we overstag. Met geknepen billen duiken we de geul in, alles strak voor hoogte en......”Aaargh, wat duurt een minuut lang”. We dreigen de geul uit te lopen en nog 1 maal bereid ik de overstag voor als het fluitsignaal klinkt. Vol ongeloof kijken we elkaar aan. “We zijn eerste, zijn we echt eerste?” Oehw Yeah!
