Onderwerp: Neuringlijn onder het slib en gekapt anker gejut

Dit verhaal wilde ik toch even delen, want er zit een waarschuwing in. De veteranen hier hebben er misschien al eens mee te maken hebben gehad, maar ik nog nooit en sta er nog steeds van te kijken.

Vorige week donderdag was ik voor anker gegaan bij Kornwerderzand achter het Waddencentrum (zoete kant). Het waaide 5 bft maar ik lag toen nog beschut.

De volgende ochtend vroeg zou ik (volgende de voorspelling) een aantal uren onbeschut komen te liggen en zou de wind aantrekken naar 6 bft met uitschieters naar 7. Daarom mijn beide ankers gebruikt (onze boot weegt kaal 3500 kg).

Dus: (bij 3 m diepte) eerst 21 m ketting met aan het eind een 20 kg Fortress anker. Aan het neuringoog daarvan een landvast van 10 m met daaraan een Bruce anker van 5 kg. Aan het neuringoog van dat tweede anker een 5 m neuringlijn met een geel bolletje van 10 cm doorsnede op het eind.

De volgende dag lag ik vanaf ca. 7 uur totaal onbeschut en de wind was ruim 7 bft en is tot 11 uur niet van richting veranderd.

Ik hou van de deining die dat geeft dus ik lag nog heerlijk te snoozen tot 9 uur. Maar toen ik mijn hoofd buiten de deur stak, kon ik tot mijn schrik het gele ankerbolletje nergens meer ontdekken!

God weet dat ik geprobeerd heb het anker te lichten door de boot ernaartoe te trekken, maar dat moest ik opgeven. Niets tegen die wind in te brengen. Ik heb ook de boot gemanoeuvreerd om te proberen onder een andere hoek het anker wat los te krijgen bovenwinds van het anker te komen en de boot proberen in zijn achteruit stabiel te houden, maar met de golven en wind was het onbegonnen werk en ik heb het opgegeven binnen een uur.

Ik heb dus uiteindelijk een stootwil aan de ketting vast gemaakt en die van de boot gehaald en alles overboord gezet en ik ben naar huis gevaren.

Vanmiddag zijn wij teruggegagan om te proberen het anker toch nog te lichten en we zagen gelijk al dat er in plaats van de stootwil nu een jerrycan dreef. We hebben onze wetsuits aangetrokken en onze roeiboot opgepompt en zijn erheen geroeid. Daar aangekomen ontdekten we al snel dat het Fortress anker weg was! De jerrycan zat nl. vast aan de landvast en die zat nog muurvast (aan het Bruce anker).

Maar nu komt het mafste van het hele verhaal: De meest waarschijnlijke reden dat het ankerbolletje er niet meer was, dacht ik, was omdat het oogje van het ankerbolletje kapot gegaan was door de wind. Ik ben dus gaan duiken naar de neuringlijn. En ja hoor, na een paar keer duiken vond ik die inderdaad in het slib. En wat kwam er mee naar boven? Het ankerbolletje!!

Die hadden we niet zien aankomen, hoe kan het ankerbolletje nou onder water terecht komen met 5 m lijn?

Mijn theorie is nu dat ik gekrabt heb en dat het Bruce anker (waar het ankerbolletje aan vast zat) zich vrij diep heeft ingegegraven. Zo diep, dat bij het krabben, het neurinlijntje zelf niet uit de modder loskwam door het drijfvermogen van het ankerbolletje en dat daardoor uiteindelijk het ankerbolletje onder water getrokken is.

Mijn waarschuwing aan een ieder is dus: Gebruik een grote ankerbol! Eentje waarvan je denkt dat 'ie niet een beetje, maar veel te groot is. Ik ga nu zo'n Polyfoam serie A bestellen van 30 cm.


Maar goed, het avontuur had nog een leuk staartje. Nadat we de boot weer in de auto hadden, tezamen met het Bruce anker, de landvast en jerrycan, zijn we even een slag door de buurt gegaan daar. Aan de westkant staat namelijk een groepje huizen en wellicht had een bewoner onze stootwil en/of anker gewoon nog in de tuin staan, je weet immers nooit?!

Wij rijden daar dus heel langzaam door de straat in alle tuinen te gluren op zoek naar sporen. Dan zien we een bewoner in zijn tuin bezig en ik stop en draai het raampje open en ik vraag hoe hij het maakt en of ik wat vragen mag. Ik vertel over het anker en, je gelooft het niet, hij zegt: "Nou, ik heb net gisteren een anker geborgen. Die is dus van jou. Ik zal 'm even voor je pakken." Hij "jutte" wel eens wat.

Dus, eind goed al goed, anker, ketting, stootwil en een aantal harpen terecht, 20 euro bergingsloon achtergelaten, een leuke middag op het water gehad en een heel belangrijke les geleerd

De meeste jutters zijn goudeerlijk!

Prachtig verhaal! Over die ‘jutter’ heb ik echter zo mijn bedenkingen. Je anker was niet verloren gegaan, aangespoeld of onbedoeld met een ander anker mee naar boven gekomen maar duidelijk gemarkeerd. Je ‘jut’ ook niet per ongeluk visfuiken of betonning.

Een bewoner:

ilCigno schreef :
Denk dat hij je zag prutsen en toen je de lijn gekapt had heeft hij zijn slag geslagen.
Mogelijk dat hij dacht dat je het wist en heeft hij eieren voor zijn geld gekozen.

Zou niet beter hebben gelegen achter 1 anker? Nu heeft mogelijk je ketting over het tweede anker inclusief neuringlijn gedijnst wat denk ik zijn houdkracht niet ten goede komt.

Verder leuk verhaal.

yrdeboer schreef :
Bedankt voor je waarschuwing.
Maar eerlijk gezegd snap ik het concept, van een ankerboeitje aan een tweede anker, dat op zijn beurt weer vastzit aan het neuringoog van een veel zwaarder anker, niet. Bij een configuratie waarbij die 5 kg Bruce ergens op de overgang van ketting naar lij wordt bevestigd, kan ik me nog wat voorstellen.
Een ankerboeitje met een neuringlijn snap ik ook, maar waarom niet direct op het hoofdanker?

Dat die 20 kg Fortress een beetje vastzat wil ik wel geloven. Een boot van 3 ton er naartoe trekken op handkracht wordt inderdaad al snel te zwaar, waar was er naartoe varen op motor kracht geen optie geweest? Ondertussen de boel binnenhalen tot de zaak loodrecht naar beneden staat en dan het anker over de kop varen?

Ik sluit overigens niet uit dat die Fortress daarbij serieus verbogen zou zijn, dus misschien was wat je beschreef toch de beste oplossing. Wel met dank aan de vriendelijke berger; hoe zou hij die Fortress uit de modder hebben gekregen?

yrdeboer schreef :
Ik betwijfel of dat zo gebeurd is, en of een grotere ankerboei je geholpen zou hebben. Je schrijft dat je eerst beschut lag, en later niet meer, dus de wind draaide. Zou de ketting van de Fortress bij het draaien van de wind over de neuringlijn van het kleine anker getrokken kunnen zijn waardoor die begraven is? Dan zou een grotere ankerboei hooguit gezorgd hebben dat de Fortress zich niet opnieuw ingroef, met misschien meer narigheid tot gevolg. Beter deze tandemcombinatie niet gebruiken denk ik, zeker niet als je verwacht dat de wind gaat draaien.

Op zich is in tandem ankeren een oude en goed beschreven methode. Zelfs de moderne Rocna ankers hebben er een speciaal gat voor. Ik heb het zelf nog nooit hoeven gebruiken dus ik vind het alleen al aardig om eens over een praktijksituatie te lezen. Het voordeel van in tandem ankeren is vooral dat je ankerlijnen niet zo snel met elkaar verstrikt raken, wat bij een dubbel anker uitzetten (dus twee ankerlijnen onder een hoek met elkaar) wel vrijwel zeker gaat gebeuren als wind of tij draaien.

@ilCigno: Ja, dat wel. Maar van de Fortress ankers hoor je vaker dat ze zich niet zo goed gedragen bij een wisseling van wind- of stroomrichting, vandaar dat de combinatie van tandemankeren en Fortress me niet zo gelukkig lijkt in die omstandigheden.

ilCigno schreef :
Wat TS beschrijft is geen ankeren in tandem.
TS maakt, met 10 m. lijn, een tweede (veel lichter en kleiner) anker vast aan het 'neuringoog' van het eerste anker.
Zoals de benaming al zegt dienen bij ankeren in tandem de ankers min of meer in één lijn te liggen. De ketting van het eerste anker (in het geval van TS de 20 kg Fortress) wordt bevestigd aan het tweede anker, of aan de ketting van dat tweede anker. Deze laatste ketting of lijn wordt op de boeg belegd.

Deze link beschrijft de methode en ook wat je nu net niet moet doen.

Rocna-ankers hebben voor ankeren in tandem inderdaad een speciaal bevestigingspunt dat dichter bij de vloeien zit dan het gat voor de neuringlijn. De 5 kg Bruce van TS heeft zo'n gaatje overigens niet.

Bijna alle ankermethodes met twee ankers zijn ongeschikt in het geval dat er serieuze verandering in windrichting worden verwacht. Zoals in de link wordt betoogd is het in dat geval beter om één anker met voldoende houdkracht te gebruiken en voldoende scope aan lijn of ketting uit te zetten (tenminste 1:5). Moet je wel ruimte hebben om te zwaaien, natuurlijk.

Paar dingen die ik net begrijp, wellicht heb ik het verkeerd, maar vraag het toch.
-Heb je een Fortress anker van 20kg op een boot van 3500kg ?!
-3 meter diep, 5meter neuringlijn, je Bruce anker zou zich dan meer dan 2 meter moeten ingraven? Dit lijkt me toch onwaarschijnlijk, en als het zo was vind niemand deze ooit nog terug?

Op de Oostzee, in een fjord, was een van de weinige keren dat mijn Bruce niet wou pakken.
Bij vol achter achteruitslaan ging hij langzaam maar zeker aan het krabben.
Heb toen een kleiner Danforth met een stuk ketting van ca. 3 mtr. in tandem gezet, waarna we stevig bleven liggen.

Heet dat tandem gedoe niet - in fatsoenlijk Nederlands - ankeren in sjouw?

Ja, 20kg fortress op 3.5 ton leek me ook wat veel.
Die neuringlijn hoeft niet verticaal de grond in, maar 2m horizontaal op 10 cm diepte kan ook.

WADnWIND schreef :
Snel opgelost Sherlock. Geen twijfel mogelijk lijkt me .

Sherlock:
Dat is dan wel weer jammer.
Mooie detective met spannend einde dit keer niet.