Onderwerp: Zeilen bij maanlicht, en een regenboog

Vrijdag, na nog een boodschap in Assen snel door naar de boot op Lauwersoog, en daar eens bedenken wat we gaan doen dit weekend. De verwachtingen zijn nogal veranderlijk en de verschillende modellen lopen behoorlijk uit elkaar, gaat dat lagedrukgebied nou onderlangs de wadden (Harmonie) bovenlangs (GFS) of dijt ie uit boven Nederland (WRF), en wordt het nou 5 of 25 knopen wind? Niet echt een verwachting om ergens te gaan droogvallen, dus we crossen maar naar de overkant en duiken de haven van Schier in. 't Zag er vrij rustig uit, met veel lege plaatsen dus durven we wel tegen onze principes in te gaan: In juli en augustus kom je niet in een jachthaven tenzij het echt niet anders kan.
Dat werd dus snel afgestraft, en al om een uur of zeven hadden we een dubbelligger tegen ons aan. Nou liggen wij vrijwel nooit dubbel want daar hebben wij een gruwelijke hekel aan. Vooroordelen, ja vast, maar ook deze keer werden ze bevestigd toen opa en oma en Tochter ook nog even op bezoek kwamen, struikelend over relingen en wat ze al niet meer tegen kwamen.....
Gelukkig was de terugtocht, toen wij ons te ruste hadden gelegd wat rustiger.
De volgende ochtend hebben we ze maar de wacht aan gezegd dat we er om vijf uur 's middags tussenuit wilden, en zijn toen lekker het eiland over gefietst, met om tien uur een theetje op het terras van de Brakzand, met bui (gelukkig overdekt).
Om elf uur nog maar een theetje, wegens een hoosbui, bij Bernsdorff, en daarna gelunched bij Wad Anderz op de haven (lekkere soep en broodje!). Daarna lekker geluierd op de boot, tot om een uur of vijf de buren er weer waren.
Maar de wind was helaas niet gaan liggen zoals de verwachting was, en met zoveel wind en zo weinig water had ik geen zin om door de Reegeul te ploegen, dus maar uitgesteld tot een uur of acht.
De hele tijd nog steeds 20-25 knopen wind met regelmatig buien, ik begon erg aan mezelf te twijfelen.
In de haven was het onrustig, tijdens en tussen de buien gierde de wind door de stagen, in een haven lijkt het altijd twee Beaufort meer door de herrie.... Veel geschreeuw bij binnenkomende boten die moeite hadden om met de stevige dwarswind af te meren.
Kwart voor acht waren de buren er weer netjes op tijd om ons er tussenuit te laten. dus ik durfde ook echt niet meer te blijven liggen. Voor de zekerheid twee reven in het grootzeil, de schootogen van de genua wat naar voren om een tikkie gereefd daarmee te kunnen zeilen, en toen er tussenuit.
Nagestaard door de halve haven, de helft daarvan die ons gek vindt, de andere helft jaloers, denk ik dan maar...
De elektromotor wordt nu eens wat langer op tegenwind en wat golven getest, 20 knopen tegen maar toch halen we 3,3 knoop bij 3kW, ik ben tevreden.
Z-ZW5. Bij de groene ton kunnen we afvallen en de genua een stuk uitrollen, en dan begint het genieten en de rust. We laten ons deinen op de golven en schieten met zes en een halve knoop weg.
Bij de Groote Siege 11 duiken we een onbetond geultje in, stuiven langs twee rijen stootwillen die daar iets markeren (vistuig o.i.d.?) en via het Brakzandstergat varen we zwaar genietend van de vallende nacht tussen de hoge platen door.
Aan het eind van waar die plaat boven NAP is gaan we rechts af, zo hoog mogelijk aan de wind naar een plekje ten zuiden van het wantij van het Lutjewad. Iets te hoog blijkt al snel want we komen weer een hoge plaat tegen, nog maar weer even oostelijker en dan weer op de hoog aandewindse koers, recht naar de bijna volle maan. Ook Jupiter is prachtig te zien als heldere ster naast de maan.




Navigatie is hier een kwestie van geultjes tellen, na het Brakzandstergat kruis je het Oord, de Eilanderbalg, het Ludjewad, en het Vierhuizergat.
Als het dan echt ondiep wordt draaien we de genua weg en laten het anker zakken in 90 cm water. Het hobbelt nog wel een beetje als het water zakt, maar gelukkig is de bodem redelijk zacht en duurt het niet lang. Bovendien ben ik gezegend met een vrouw die dit gestuiter op een zandplaat prefereert boven het gestuiter van buren over ons dek.

Als we om twaalf uur vlak voor het slapengaan nog even van het maanverlichte Wad genieten krijgen we als toetje nog een mooie verrassing: noord van ons valt een flinke regenbui, en de bijna volle maan beschijnt deze vanuit een zo lage positie dat we worden getrakteerd op een regenboog. Door het weinige licht zien onze ogen de kleuren niet meer, maar de lichte boog is goed te zien tegen de donkere bui.
En daarna heerlijk geslapen, tot we tegen zevenen weer door de vloed worden gewekt. Om half negen met een NO4 terug naar de sluis.

Mooi.

It Paradyske schreef :
Een tekst van Smissiaanse allure, heer Fix.

Als het de bedoeling is ZF om te vormen tot een literaaaiir cafè moet ik ook maar weer 's mijn best gaan doen..

Ik mis wel die foto van die maan met regenboog..

Mooi sfeerbeeld! Vanmorgen in Stavoren ook een spectaculaire regenboog.
Qua beleving misschien niet zo poëtisch als bij jou maar ook heel fraai.




H

De foto van de regenboog was wat donker, mijn telefoon-camera pikte dat niet op:

It Paradyske schreef :
Nee, dat is gewoon een zwarte rechthoek.

Maar verder geloof ik je wel, hoor.

It Paradyske schreef :
Je kan, als je ietwat met je ogen knijpt nog net de pot met goud zien!
Mooi geschreven It Paradyske!

Leuk verhaal, mooie ervaring ook.

Wadloper schreef :
Die zwarte rechthoek is anders wel op 29 08 2020 om 23:34:35 genomen.
(20200829_233435.jpg)

It Paradyske schreef :
En niet egaal zwart.

It Paradyske schreef :
Mooi verhaal, Hans. Ik zie in de laseraltimetrie kaart niet de boeien van het Lutjewad staan, alleen de gele SMW's. Jullie ankerplaats was toch net ten zuiden van het Lutjewad? Gebruik je die boeien bij deze waddennavigatie, of doe je het hoofdzakelijk met de laseraltimetrie?

Andries

Die boeien moet je juist vermijden daar wil je niet bovenop varen.
Ik gebruik alleen de laseraltimetrie en de dieptemeter om te controleren of deze nog klopt.

Verder zeil ik hele stukken op kompas of een peiling op de horizon (of maan).

De kaart is zover uitgezoomd dat de boeien zonder licht verdwijnen.

Aha, moet bekennen dat ik niet wist dat OpenCPN bij uitzoomen eerst de lichtloze boeien weghaalt.