Onderwerp: Mijmeringen bij het te koop zetten van onze boot.

Een echt verhaal is dit niet, al heeft het wel een begin en een einde. Het is eerder een veel te laat , volkomen vijgen na Pasen 'even voorstellen'.
We gaan- na lang wikken en wegen - onze boot te koop zetten . In de juiste rubriek ' te koop' natuurlijk.
Toch wil ik hier enkele overpeinzingen wereldkundig maken, misschien herkenbaar voor vele mensen en wellicht informatief voor anderen.
Stukken van wat volgt zullen waarschijnlijk al in één of ander draadje gefigureerd hebben.
Hoe het allemaal begon? Reeds lang liep ik op elke vakantie kwijlend door de jachthavens naar al dat moois te kijken. Maar als je uit midden-België komt , waar in de verste verte geen boot of water te bespeuren valt, is het niet zo simpel. Klein-zeilerij was er op een paar plassen ( Hofstade ) en voornamelijk voor de financieel betere - dikwijls Franstalige - klasse. Onbereikbaar.
Tot men ( Bloso en dergelijke) in de jaren 80 jeugdkampen voor de zeilsport organiseerde. Maar... ik was geen jeugd meer en druk bezig met een huis te verbouwen en af te betalen , resultaat noppes. Het kwijlen bleef. Bijberoep, altijd maar werken, het kwijlen bleef. Tot ik in '98 ( of '99 , we waren toen al een flink eind gevorderd richting halve eeuw) iets las over een 'zeildoop' , een paar uren op zee aan een aantrekkelijke prijs.Het was nu of nooit. De zeilsport zat toen in de lift.
De trip viel ons 100% mee. Het kwijlen werd nog erger.
Dan de koe bij de horens gevat en een initiatieweekend geboekt bij de VVW in Nieuwpoort, nu Vlaamse Zeezeilschool. Wisten we eindelijk wat bak- en stuurboord was. En dukdalven. Dat viel ook goed mee. Een week eerste graad zeilen geboekt. Viel geweldig mee. En verhalen horen over boten.
De daarop volgende winter hebben we theorie gevolgd - reglementen, kaart lezen, koersen uitzetten betonning enz. Heel interessant allemaal, daarna examen afgelegd.
En dan het aller- allerleukste : bootjes kijken, wij ( mijn wederhelft - volgens sommigen betere helft - en ik ) waren het eens dat we wel een occasie bootje wilden en zijn naar 10-tallen bootjes gaan zien, waarbij de Spirit ons heel erg aanstond. Tot in Workum en Makkum zijn we geweest, de Gotcha hier op het forum zijn we toen ook tegen gekomen , ik weet alleen niet meer waar. Eerste interesse was een 28, tot we bij Van Heygen in Noeveren een 32 binnen gezien hadden, buiten budget.
Nog een jaartje sparen en toen gericht op zoek. We vonden een mooi exemplaar in Breskens , bij Joppe. Er stonden er toen wel wat te koop op de Botenbank, maar veel te duur. We hebben een aanbetaling gedaan, mits keuring. De romp was nat en er stond water in de boot. Joppe heeft toen zelf ook een keuring gedaan , ons geld teruggeven en ons aangeraden een andere boot te zoeken. Het werd mei en we waren gretig.
Dus de Wasa gekocht. Veel te duur ( 76.000 gulden in 2001 ) en onderkomen, maar dat zouden we wel even fiksen. Zeil technisch was de boot goed, maar het interieur kon wat aandacht en liefde gebruiken.
Achteraf gezien is één van de vorige eigenaars niet heel eerlijk geweest, de boot was geschild ,dat hebben we vorig jaar pas ontdekt. Nog een klein voorbeeldje : een beetje water onder de vloer. Oplossing volgens de toenmalige eigenaar ( was ir. volgens zijn visitekaartje) een spons in de bilge leggen en regelmatig uitknijpen . Enfin, om een lang verhaal nog wat langer te maken : de eerste 2 maanden nadat we de boot gekocht hadden hebben we gepoetst ,gekuist en een nieuwe watertank laten maken. De originele tank (aluminium) was lek geraakt, een beetje dichtgeplakt ( een dot soldeersel erop) en terug lek geraakt natuurlijk. Het sponsje kon weg.
Aangezien we dachten in Breskens een boot te kopen hadden we daar ook al een ligplaats gevraagd en gekregen en werd de boot overgevaren naar daar. De vorige eigenaar ging de boot mee overbrengen en ik moet zeggen , zeilen kon ie wel. Van het onderhoud en poetsen was hij niet zo.
En dan is het fout gegaan, we vonden vrienden in de jachthaven die vooral hielden van feesten en drinken, en zeggen dat ik een ook wel een glaasje lust is zwak uitgedrukt. Het zeilen ging nog ,de boot werd wel tip-top in orde gebracht en gehouden, nieuwe voorstag met rolfok, wegneembare voorstag, nieuwe selftailing winchen ( we zeilden meestal met z'n 2tjes), renovatie van alles en nog wat, motorrevisie.
De motor zag er niet uit. We waren wel even naar Noord Frankrijk geweest en geen problemen gehad , maar ik dacht we die even laten nakijken en de motorruimte opfrissen....
Bleek dat de mantels gescheurd waren en dus moesten vervangen worden. Grondige revisie met aangepast prijskaartje.
Het zeilen verminderde , we zeilden hoop en al nog 20 dagen op een seizoen, en dan op en af naar onze winterstalling in Antwerpen. De boot heeft ondertussen 8 jaar op de wal gestaan, en ik besloot het onderwaterschip eens ontdoen van zijn vele lagen antifouling en het dek opfrissen. Daar beginnen de draadjes op dit forum, je kan ze allemaal opzoeken.
De Wasa ligt nu sinds vorig jaar juni in Nieuwpoort, waar het allemaal begon. Met een baard van 30 cm, wegens te weinig zeilen. Ons huis, dat ondertussen 45 jaar oud is heeft ook een opknapbeurt nodig, waar ik sinds vorig jaar juni aan begonnen ben. Je raadt het al : weer te weinig tijd voor de boot. Huisje en tuintje is ook een garantie op weerkerende klussen die alsmaar meer tijd in beslag nemen. En we gaan graag op vakantie naar Italië en proberen om de 3 jaar onze zoon te bezoeken die in Texas woont. Daar ga je ook niet voor een weekje over en weer.
We gaan dus - met pijn in het hart, het is een rationele beslissing - onze boot te koop zetten.
We zijn 68 jaar, mogen van geluk spreken dat we in goede gezondheid verkeren, - ik heb de lijdensweg van Helmsman gevolg, het zal je maar overkomen, brute pech, ik heb respect voor zijn vechtkracht - maar toch gaat het stilletjes aan allemaal iets trager, en waarschijnlijk wordt het niet meer zoals in 2001 toen we dit bootje kochten.
En de jachthaven op 170 km, dik 2 uur rijden, helpt ook niet echt.
Laat ons zeggen dat het leven ons achterhaald heeft. En voortschrijdend inzicht .
De boot gaat niet weg aan dumpingprijzen, dan blijft hij gewoon in Nieuwpoort voor dagtochtjes en een overnachtingsplaats aan zee. Maar dat vind ik zonde voor een goede zeilboot.
En met het rondstruinen op het forum heb ik ergens gezien dat er mensen interesse hebben in Spirit.
De prijzen waren de voorbije jaren ondermaats en nu vraagt men maar op. Beide zijn verkeerd.
Ik blijf dit forum volgen natuurlijk, voor geen geld wil ik sommige discussies missen , al heb ik er ook al uren aan verscheten.
Hopelijk gaat het kwijlen na eventuele verkoop niet herbeginnen.
gr,
Danny

degele schreef :
Zijn pilletjes tegen

Mooi verhaal en herkenbaar alhoewel ik nog niet die leeftijd heb. Maar je ziet het met woningen en oudere leeftijd ook, (te) Lang wachten met verkoop tot het niet meer gaat omdat je zo'n mooie herinneringen hebt en die nog graag zou willen beleven. Veel succes nog en de opstapper rubriek in het oog houden? Of huren?


Kan je ergens op ligplaats zoeken bij mede forumleden?

Daar waar een deur dichtgaat, gaat altijd een andere weer open. Voor jezelf en wie weet ook voor diegene die weg gaat zijn van jouw spirit als je verkoopt. Succes met je besluit. Dank voor delen.

Beetje droef verhaal. Of zo komt het bij mij binnen.
Jaren kwijlen, herkenbaar, moeizame zoektocht, herkenbaar, boot met veel werk. Herkenbaar
Maar het grote genieten lees ik precies niet?

Begrijpelijk dat het soms teveel wordt. Of te zwaar.
Misschien hervind je een bootjesliefde in een kanaalboot?
Varen over de Europese kanalen is rustgevend, traag, niet zwaar en bevredigend.

degele schreef : gewoon lekker verkopen, een betere markt voor je huidige boot is er misschien niet weer. En als je tijdens de lange wintermaanden bootloos toch weer naar bootjes gaat kijken dan is dat prima toch? Leukste periode vaak, bezit van de zaak is het einde van het vermaak misschien koop je een heel ander soort boot die beter bij je past of ga je lekker huren.

Spirit 32 in de verkoop begrijp ik?

Ik vind het een mooi verhaal en denk dat je ook veel hebt genoten. Ik herken mij er niet in. Wel je opmerking over Helmsman. Landrover heeft er een sticker van, 'One live, life it' ... of zoiets.
René

Droevig is dit verhaal niet. Het is - zoals zoveel zaken in het leven - een beetje dubbel, enerzijds zie ik ertegenop om de boot te verkopen, anderzijds zal er toch een beetje last van mijn schouders vallen.
Het is waarschijnlijk raar om uit de mond van een gepensioneerde ( ook pensionado genoemd op dit forum ) te horen dat hij te weinig tijd heeft.
Het zit 'm hier in dat ik veel interesses heb en graag doe.
Onze zoon is voor het eerst na 2 jaar - met dank aan Covid19 - op vakantie in België geweest, we hebben hem na 5 weken hier vrijdagmorgen terug afgezet op Schiphol.
Tijdens die 5 weken hebben we 3 weken gewerkt voor zijn zaakje in Texas ( import Oldtimers) en de andere twee weken genoten. En nee, 5 weken niet aan boord geweest. Hij is meer van de motoren en heeft bij hun thuis een motorboot. Ik probeer hem ervan te overtuigen dat het niet altijd lawaai moet maken en stinken en snel gaan, maar het is al boter aan de galg.
Vroeger waren mijn hobby's wandelen, lezen, tekenen en schilderen. Die zijn al 35 jaar naar de onderste schuif verhuisd , schuif die niet meer wordt opengetrokken. Schuif = lade.
Ik pruts ook graag met hout, ben nog steeds volop bezig met kamers en zolder te renoveren, maak dus zelf mijn houten vloeren, en ook familie en vrienden mogen wel eens beroep op me doen. En het gaat allemaal een beetje trager. Dit is niet klagen , maar gewoon een vaststelling.
Er zit natuurlijk een kans in dat ik binnen afzienbare tijd ( een paar jaar ? ) terug sta te kwijlen en een klein bootje aanschaf dat ik achter de wagen naar het Gardameer kan sleuren , of ook niet.
De liefde voor mooie boten zal altijd wel blijven, ik hoef ze daarom niet te bezitten.
Dus hebben we helemaal geen saai leven , zeker niet droevig, eerder overvol.
En gaat de Spirit in de verkoop. Hij komt niet op Marktplaats, 2de Hands, Boats for Sale, of bij een makelaar, ik heb geen zin in ondermaatse biedingen en heb daarvoor ook geen tijd en goesting.
Op het Spirit forum ga ik nog een berichtje plaatsen en dat zal het zijn. Intentie is van te verkopen, maar lukt het niet is er geen kalf verdronken.
De verkoop is een rationele afweging , mede ingegeven door het feit dat er voor het eerst sinds een 10-tal jaren weer eerlijke prijzen voor occasiebootjes betaald worden.
Vroeger te goedkoop, en nu vragen sommigen weel wat veel voor een boot.
Het is altijd afwegen natuurlijk.
gr,
Danny

Als ik jou was zou ik blij zijn er vanaf te zijn als het zover is.
Een boot is ook gewoon bezit en alle bezit sleep je met je mee en is ellende.
Opruimen die zooi dus

Goede bijdrage Holtere, daar heeft TS wat aan

Het is oktober voor je het weet, ik zou doorpakken als je ervan af wilt. Alleen een berichtje op een spirit forum of zeilersforum kost je misschien veel tijd en heel beperkt publiek (en hebben al een spirit of andere boot..) en straks zit je in de winter nog met je boot. Ik heb een tijdje terug een post geschreven voor ZF,er plusfast (is te vinden via zoeken) misschien heb je er wat aan.

Succes ermee . Ik wissel vaker van boot ,misschien te vaak;) en stelt allemaal niet veel voor. Papierwerk is echter net zo belangrijk als de hardware dus doe het in 1 keer goed. Bespaart je veel gedoe.

Laat je ook niet gek maken door draadjes over heel hoge vraagprijzen. Beter om realistische courante vraagprijs te hanteren als je wilt verkopen. Vergelijken met andere spirit 32 of vergelijkbaar te koop in Europa en eens vrijblijvend vragen aan een goede makelaar kan je helpen daarbij.

Ik zócht inderdaad een Spirit 32. Ben inmiddels tegen een andere optie aangelopen en daar ga ik komende week vermoedelijk een bod op doen.

Tip: zet het schip te koop in de Facebook groep 'Spirit 32', daar wordt er expliciet naar gevraagd (door ondergetekende dus die kun je skippen) en volgens mij ook nog door iemand anders die er eentje zoekt.

Succes!

Herkenbaar. Tijdens mijn werkzaam leven was vakantie naar de boot ongeacht het weer een must, liefst zo vaak en zo lang mogelijk. Die ontspanning was blijkbaar erg gewenst om weer op te laden voor een drukke intensieve baan. Nu met pensioen en alle tijd is die behoefte veel minder, misschien speelt leeftijd ook een rol. Het moet niet meer zo nodig. En het leven biedt op andere vlakken ook voldoening.

Forumlid Bergjes zoekt een Spirit 32.

Hij staat nu te koop op Spirit forum. een mede forummer had al een link geplaatst op het Spiritforum.
En Bergjes heb ik een pb gestuurd.
Holtere heeft een beetje gelijk, zoals iedereen die geantwoord heeft. Bezit sleep je mee. Hoe meer je bezit hoe meer kan stuk gaan en hoe meer je moet verzorgen. En als ik echt vlug wil verkopen zou ik beter op andere websites adverteren en/of een makelaar bij de arm nemen.
Laat ons zeggen dat ik niet gehaast ben. In oktober gaat hij de kant op en dan zien we wel weer.
gr,
Danny