Onderwerp: Dry in Rye

Dry in Rye

Voor het vierde jaar op rij heb ik weer een dikke week op zee gezeten met mijn Odyssey 29.2 “Puck” samen met twee goede vrienden (Erik; sleutelt aan kleppen en kamers van harten in Maastricht voor zijn beroep en Gavin, een bioloog uit de UK, getrouwd met een Nederlandse en woonachtig in Holland). Als de schipper (“Skip” genoemd) ben ik uiteraard degene die de planning in elkaar zet. Puck is een prima bootje,maar wel wat licht gebouwd en daarom wil ik altijd wel erg graag weten of en hoe we onze “oversteken” maken zonder onnodige risico’s te lopen. Dit jaar had ik als “doel” Cherbourg voor ogen. Hield wel een paar nachtjes doorvaren in….Helaas bereikten we pas na drie dagen Boulogne vanwege windgebrek en daarom heel veel motorwerk. Ook nu hadden we weer een stop in Gravelines gehad en dus – waarom niet naar Rye i.p.v. Cherbourg? Rye valt ook droog (soft mud) en daar zijn we best goed in geworden! The mudbusters noemen we onszelf ook wel eens….

Foto genomen door Nederlandse Kustwacht Dornier 228 (op verzoek…) nabij de kust van België

De Reeds Almanac is duidelijk over Rye v.w.b. het binnenlopen. Daarna wordt het wat vaag en dus maar even gebeld met de havenmeester van Rye. “1,40 diepgang! Geen probleem” stelde hij. Dus verlieten we op de 17e juni Boulogne en genoten we van een prachtige oversteek naar Rye met een mooie ZW-wind (natuurlijk het VSS mooi haaks gepasseerd, zeker toen we een kustwachtachtig vliegtuig jachten hoorden oproepen die dat niet deden…

Precies 1 uur voor HW Rye liepen we de monding van de River Rother binnen. 4 meter onder de kiel....pffff no sweat. Na een mijl meerden we af bij het typisch engelse havenkantoortje en kregen behalve een hele lading folders ook een luchtopname mee over hoe verder te varen. “Midchannel all the way”. zei de havenmeester.
Vanwege doodtij was er nauwelijks stroom op de Rother (er kan max. 5 kts vloedstroom.lopen) en konden we rustig van het landschap genieten. Vanuit de Rother moet je de River Brede in, aangegeven door twee boeitjes. River “Kreek” was een betere benaming geweest! Smal en ondiep, zoals de dieptemeter laat horen.
In een haakse bocht naar rechts lopen we vast. Voor- en achteruit slaan helpt en we komen weer vrij. Een Engelsman op de wal geeft aan dat we zijn afgemeerde boot in de bocht dicht moeten passeren. En jawel, we passeren de bocht en zien Strand Quay (onze bestemming) al liggen. Nog één flauwe linkerbocht en we zijn er. Heel zachtjes lopen we in die bocht ook aan de grond. Shit, nu zit ook het roer stevig in de modder vast. Wat we ook doen, Puck blijft liggen. Het is precies HW nu. Paniek. Ik stuur (vraag) Gavin over boord met een lijn, het is tenslotte zijn land! Gavin stapt resoluut in het water, maakt één zwembeweging en staat op!

Gavin te water

Gavin waadt naar een ladder op de kade net voor een afgemeerde Moody en maakt daar vast. We brengen en tweede lijn uit en proberen Puck uit alle macht naar de Moody te trekken. Het enige wat er gebeurt, is dat Puck op haar kiel draait en met de neus weer richting zee komt te staan alsof ze daarmee wou zeggen dat dat Rye-gedoe nooit een goed idee geweest was. Ik zie aan de verkleuring op de kade dat het water al weer zakt en weet dat we Strand Quay niet meer gaan halen. Opnieuw paniek.

De Brit die eerder behulpzaam was geweest komt aanlopen helpt met het uitbrengen van de grootzeilval en spival vanuit de masttop naar beide zijden op de wal. Ik doe dit omdat ik geen flauw idee heb wat er gaat gebeuren als het water wegtrekt. Blijven we staan of zakken we scheef, het is nog geen 10meter breed - of de mast gaat richting de Moody of naar de andere kant waar een gesloten restaurant een terras heeft. Natuurlijk had ik eerder de havenmeester al opgeroepen en gebeld, maar daar kreeg ik geen gehoor. Het voelt allemaal niet erg prettig.

De Brit (Graham heet ie) vraagt of hij nog iets voor ons kan doen. Ik vraag hem of hij de havenmeester kan opsporen en grap wat over het halen van Tandoori (dat was ons eetplan voor de avond, eten bij de lokale Tandoori-tent). Na een half uurtje is ie terug en werpt hij ons een grote zak toe met 3 porties Fish and Chips!! Hij wil er geen geld voor hebben. Tijdens ons diner komt een wat verbouwereerde havenmeester kijken vanaf de wal en spreek ik met hem af dat ie in de ochtend terugkomt om ons uit de modder te slepen. Hij verzekerd ons dat we zullen blijven staan en verlaat het plaats delict. We blijven nu met zijn drietjes achter terwijl de inwoners van Rye zich niet laten zien en dat ook niet van plan zijn. Meer en meer modder is te zien en ook wordt duidelijk waar ik dan wèl had moeten varen (3 meter naar rechts). Puck beweegt geen centimeter. We gaan maar aan de drank en als het water weggetrokken is probeer ik nog over boord te gaan – om een fotootje te maken – ik zak tot aan mijn middel in de modder en klim weer aan boord. De nacht is weliswaar rustig maar ik slaap slecht en zie steeds een omgevallen Puckje liggen. Niet leuk.
De volgende morgen ben ik al rond 6 uur aan dek. Langzaam vult de “Brede”zich weer met water. We ontbijten wat en gooien voorzichtig de lijnen los. Puck beweegt wederom niet. Exact op het tijdstip van HW komt de havenmeester met zijn “Aries” aanvaren. Met een dot gas trekt ie ons los en houden we de sleeptros tot we weer op de “Rother” zijn. Opgelucht stomen we de zee op, waar we snel de zeilen hijsen en Rye achter ons laten.

“Lessons learned”:

• Dood tij is misschien niet het juiste moment om een droogvallende haven aan te doen, zeker als je daar nog nooit bent geweest.
• Een blik op Google Earth had de loop van het diepere water laten zien…
• De Brits zijn toch wel erg gastvrij.

Los!

Hans – Skip
Gavin – Roger (cabin boy)
Erik – Professori (Food & Beverage)

Aardig van de kustwacht om een fotootje te maken,

Mooi verhaal! Zo op Gmaps ziet het er uit als een avontuurlijk riviertje, niet gek dat jullie wat mud moesten busten.