Ben net terug van Naarderbos. Een aantal scheepjes, waaronder het mijne, hadden het zichtbaar moeilijk.
Mijn kajuitluik bleef klapperen, dus heb ik nog steviger ingebonden met een oude schoot die ik aan de scepterogen heb bevestigd. Die zit klemvast.
Maar inderdaad door de afwaai... Ik kon voor mijn scheepje nog maar nauwelijks los krijgen, en heb daar weer ruimte kunnen geven, maar achter lag ze al hopeloos in haar lijnen te bungelen. Het is niet echt dat ik een keuze heb gehad haar langere lijnen te geven, want dan was ze met haar punt tegen de kant gekomen: de box is nou eenmaal maar nauwelijks langer dan mijn scheepje.
Ze ligt met haar punt naar het Noordoosten dus de wind kwam er bijna recht van achter op, de golven ook, die haar flink naar voorover deden hellen. Best spectaculair om te zien.
Ik realiseerde me ook nog eens wat een "extreme weather event" wij eind augustus bij Den Oever hadden meegemaakt met een supercell met bijbehorende downburst die overkwam terwijl we droog/vast lagen een mijl buiten de haven. Ik herkende het loeien van de wind. Toen waaide het nog harder (maar maar heel kort, een kwartier/half uur ofzo).
Bij het parkeerterrein van de haven was een boom omgewaaid. De boten op de kant van de verkoopmakelaar stonden precies in een tochtgat en daar waren zeiltjes afgewaaid. Ik zag een kapotte wintertent die op de heenweg nog heel was. En echt alle vlaggetjes van de haven, die op de heenweg om 15:00 nog helemaal heel waren, waren tot gort versnipperd om 16:30.
Over de steiger lopen was wijdbeens leunend tegen de wind moeilijk. En gevaarlijk. Op het parkeerterrein waaide allerlei, ik voelde een harde klap in mijn nek, ik denk een losgewaaid takje. Er lagen armdikke, meterslange takken op de grond, afgebroken. Onderweg naar huis/supermarkt nog flink wat omgewaaide, dikke bomen gezien.
Dit is geen weer om over een haventerrein te lopen. Nu is het bidden en afwachten en morgen maar kijken hoe het is afgelopen.