Maar je moet nog 1 stapje zetten in je beschouwing:
Het individu is zo ver achterop geraakt bij die explosie van vergaarde kennis, dat dat individu er niks meer mee kan.
Maar het individu kan zich bedienen van alle bovengenoemde tools, als hij/zij maar weet hoe.
Extreem gesteld: zelfs een professor in wat dan ook weet alles van bijna niks.
Zet 10 professoren bij elkaar in een kamertje en dan nog weten ze alles van bijna 10x niks.
Het gaat er in de wetenschap niet om wat 1 professor weet. Het gaat er zelfs niet om wat 10 professoren weten. Het gaat om wetenschappelijke kennis, de "body of knowledge", van een heel vakgebied. En dat hangt nooit op een paar professoren. Daar komen peer reviewed magazines bij kijken, gastcolleges, congressen, boeken, websites, wetenschappelijke journalistiek, etc.
Terecht stel je dat we dus met miljoenen individuen moeten samenwerken. Maar kijk om je heen, dat gebeurt op strategische punten nou juist niet.
Dat ben ik wel met je eens. Op wetenschappelijk vlak gebeurt dat al wel, op policy-vlak nog niet genoeg. Het gebeurt soms wel (VN, corona vaccins, etc.), maar helaas vaak hap-snap en onvoldoende.
We zullen juist die apenrots moeten democratiseren: geen 150 +75 in de kamer en 30 in het kabinet, maar die miljoenen van jou.
Bedenk daar een oplossing voor, bijvoorbeeld burgerraad gesteund door referendum.
Daar ben ik het dan weer niet mee eens. Dat miljoenen mensen moeten samenwerken, wil niet zeggen dat miljoenen mensen daar een zelfde rol in willen en/of kunnen nemen.
Ik ben overigens niet tegen een burgerberaad (dat is niet hetzelfde als een burgerraad!), ik ben geen voorstander van referenda (behalve in heel specifieke situaties) en andere vormen van simplistische directe democratie (zoals een Brexit referendum)
Maar we dwalen af van de windmolentjes....