Aan allen die mij online en offline hulp hebben aangeboden van harte, Hartelijk Dank voor jullie aangeboden hulp.
Met bijzonder véél Dank, met een D van goud, voor Kaaiman, Jan, dankzij jouw sympathieke, kundige hulp werd het een geweldige tocht. Een rots in de branding, Een bikkel.....weet je, woorden schieten te kort. Graag tot gauw om eens na te borrelen over deze tocht.
Initiatiefnemers van deze site, ook heel hartelijk dank, zoveel hulpvaardige, sympathieke mensen hier, geen praters maar doeners, TOP, complimenten!
Jan en ik hebben elkaar ontmoet op deze site, na mijn oproep. Vanuit Ijburg had ik het plan, in overleg met Jan, om naar Muiden te varen, vanaf een luxe passantensteiger ben ik alleen vertrokken naar Muiden. De sluiswachters van Muiden(ook mijn dank voor hun hulp)zouden mij door mijn eerste sluis'ever'sluizen. Echter motorpech weerhield mij ervan daar op tijd te komen. Toen ik zeil'loos zonder motor langs Blijburg dreef op de stroom richting Muiden was het Jan die me nog geen vijf minuten na het stilvallen belde.
Ik lag letterlijk en figuurlijk voor Pampus. Toeval bepaalde dat wij nog geen half uur varen van elkaar vandaan waren. Jan en zijn sympathieke vrouw voeren nl. direct naar me toe en hebben me de Muidense haven in gesleept.Net met het invallen van de duisternis in de veilige haven. Aan de kade voor de sluizen hebben we de nacht doorgebracht. We lagen achter elkaar aangemeerd. Daardoor kwam Jan op het geniale idee om mijn mast via zijn mast te strijken voor de tocht over de Vecht. In alle vroegte was het zover. De mast was na korte tijd gestreken. Een rvs constructie deed dienst als noodoplossing om de mast achter de kuip aan de reling te fixeren.
De hele mast pastte net binnen de afmeting van het schip. Klaar om door de sluis te varen, uiteraard met J's assistentie. En in de passantenhaven gelegen tot de volgende ochtend. De reis kon beginnen, Eerst de drie bruggen van Weesp. Moeilijk manoeuvreren vanwege een niet optimale voor en achteruit en een traag lopende motor.Dat laatste door waarschijnlijk veel aangroei van mosselen aan de romp.
Bij Weesp dus, om te proberen, het A.R.kanaal op. Het was zaterdag, prachtig weer en zowaar rustig op het A.R. Zowel achter als voor geen schip te bekennen. Wij blij. Na meting tussen Km palen bleek dat we nog geen 8 km/u voeren. Te traag voor dit 'horror' kanaal.
Voor Nigtevecht verschenen de eerste stipjes in de verte op het kanaal. In een mum van tijd, echt ongelofelijk maar waar, waren die stipjes megagrote schepen geworden die met volle kracht op ons afvoeren. Nadat die voorbij waren werd me de betekenis van 'horror'duidelijk.
De klotsbak deed zijn naam eer aan. We sloegen op de golven, maar het scheepje gedroeg zich kranig, en wij overigens ook. Wij maakten ons zo snel mogelijk uit de voeten richting de brug bij Nigtevecht.
Daar viel de motor stil. zoemalarm en waarschijnlijk een herstartbeveiliging(oververhitting).
Want de motor startte niet meer. Gelukkig wel al uit de vaarweg.
Op het stromen van het water naar de kant en de boot zo dicht mogelijk naar de luwte getrokken. Wonder boven wonder startte de motor na een tijdje weer en we vervolgden onze vaarweg over de prachtige Vecht. Het was hier echt druk met sloepen vanwege het goddelijke weer.
Stoute schoenen deden ons, omdat de motor er schik in had, tuf tuf tuf, mooie lange slagen, besluiten voor Utrecht(om drukte en sluisgedoe met wispelturige motor te voorkomen), door een piepklein openstaand sluisje, wederom het A.R.kanaal op te gaan.
Goede beslissing, nl. tot Wijk bij Duurstede maar twee tegenliggende onbeladen schepen tegengekomen en een aantal langs achter passerende schepen. Vanaf de plofbunkers een strak kanaal. Top dus. Totdat onze vrienden wiens pet ons allen past net iets te vroeg hun snelheid opvoerden. De golven waren zo hinderlijk en heftig dat de mast, hoewel echt stevig met touwen omwikkeld en gefixeerd) 15 cm opschoof.
Net in schemering in de Sluis bij 'Dorestad' met een 'reisje-langs-de-Rijn-cruiseschip' langs ons en na het schutten overnacht in 'Wijk'. De volgende ochtend naar Tiel in alle vroegte, 1 tegemoetvarende sloep en een verder strak kanaal. Na sluis Tiel, de Waal op, stroom mee, maar heftige wind tegen en voor een zondag echt ongelooflijk druk. Me met expert Jan geen moment onveilig gevoeld. Fantastische eerste er'varing'.Niet wetende wat we met de nieuwe strekdam in de Waal aanmoesten dus maar buitenom(met heftige golfslag) gevaren (weet iemand of dit voor pleziervaart is gemaakt?, maar nog niet geopend zo lijkt het)Langs de reuzentent van Appelpop te Tiel gevaren.
Uiteindelijk tussen op en afvarend verkeer naar links, de St Andries in weten te komen. Pff, het heftige deel van de reis zat erop. De sluis was defect en dat gaf ons tijd, (na aan hun scheepje afgemeerd te hebben) om kennis te maken met een echtpaar dat een klassiek zeilscheepje voor dochterlief van Groningen naar Eindhoven voer.Een ruim uur hebben we daar gelegen, maar al converserend vloog de tijd om. De sluis opende zich en getweeën voeren we de sluis in.
Twee kleine klassieker'tjes' dobberend in een grote 'badkuip'. Daar kregen we motorproblemen en we waren dus ook verguld met de verkregen hulp in de vorm van een 'sleeppie' van het echtpaar uit de sluis naar de passantenwachtsteiger aan de Maas'kant van de sluis.
Van daaruit kregen we twee uur later een sleepje van de havenmeester van de Lithse Ham, die toch maar even zomaar op zijn vrije zondag zijn vriendelijke hulp bood. Na de sleeptocht over de Maas, opvarend, vonden we plek in de veilige thuishaven.
Eind september wordt de dan tot Lumière omgedoopte Ellen opgebokt en het groot onderhoud kan beginnen.
Graag bericht ik later hierover.
Groet, Huub
