Gisterenmiddag een trailer opgehaald om het bootje deze winter op de kant te hebben voor wat klusjes.
Trailer heb ik onder een Waarscheepje 600 vandaan gekocht. Deze stond al een paar jaar op de kant naast het huis van de eigenaar te wachten op een grondige verf beurt. Maar de eigenaar had de bijl er bij neer gegooid. De nieuwbakken eigenaar van het Waarscheepje wilde nog wat schilderen voordat hij het scheepje te water liet, dit laatste verbaasde me omdat er eigenlijk een grondige opknapbeurt nodig was. Maar aangezien ik die trailer wel wilde hebben hoorde je mij niet klagen of zeuren. We hadden afgesproken dat ik de trailer eind september/begin oktober zou ophalen zodat ik mijn bootje uit het water had voor dat we de schaatsen onder kunnen binden.
Deze week was het zover, het Waarschip hoefde 'alleen' nog even te water gelaten worden. Het is mij overigens een raadsel waarom je een houten schip voor de winter in het water legt terwijl er nog aan geklust moet worden en de trailer nog geen volle tank diesel oplevert. Maar goed. Gistermiddag kon ik de trailer ophalen in de Regatta haven van Medemblik.
Toen ik aan kwam rijden zag ik bootje wat raar op de hellingbaan liggen. Toen ik er voorbij reed zag ik dat er een trailer nog half onder lag, mijn trailer, bleek. Het was geen sloepje oid maar een diepstekend zeilbootje, van de trailer gevallen. Hoe deze jongen het voor elkaar gekregen had is me nog steeds een raadsel, ook hoe hij dacht om zo'n kielscheepje op een dergelijk korte hellingbaan los van de trailer te krijgen ook trouwens.
Die helling is volgens mij vooral geschikt voor kleine(hand)trailers voor de wedstrijdbootjes zoals die gisteravond ook nog aan het trainen waren
Met brute en lompe vereende kracht, met dank aan een continue zijn hoofd schuddende en binnensmonds glimlachende Duitser, de trailer onder de boot vandaan gekregen, de lichtbalk eerst los gemaakt, want die was de jongen vergeten te demonteren en die zat uiteindelijk klem onder de kiel. Stond ik gisterenmiddag dus met me 'n blote voeten in het toch al erg koude IJsselmeerwater, in mijn 'enthousiasme' om te helpen ergens mijn gsm nog in het water laten vallen, uiteraard, maar die heeft het overleefd, geloof ik.
Toen de trailer onder het scheepje vandaan was lag ze nog wel te hoog maar niet helemaal droog. De lichtbalk onder de kiel vandaan gewrot en met nog meer brute lompe kracht de boot heen en weer afwisselend balancerend op romp en kiel over de hellingrichel gekregen en uiteindelijk drijvend aan de kant gelegd. Kon die arme jongen naar z'n ouders, hij was tot z'n kruis zeiknat en kon het niet meer opbrengen om de kijken wat de schade was, letterlijk. Schip moet toch een behoorlijke klap gemaakt hebben toen het van de trailer donderde.
Met kunst en vliegwerk één lampje op wat restte van de lichtbalk brandend gekregen voor nummerbord en de lengte van de trailer, de rest van de verlichting was prima op de auto te zien, ik kon op weg en ik wilde ook wel weg. Tergend langzaam, uiteraard, 85 echte km's en op de cc. Met een dergelijk krakkemikkige verlichting wil ik geen onnodige aandacht trekken van chagrijnige dienders tenslotte, van vrolijke dienders prima, maar niet van chagrijnige. Knap dat vrachtwagenchaufeurs dat uren achtereen volhouden trouwens dat langzaamaan rijden, val je toch bij in slaap... Niet echt uiteraard want bij opritten toch even extra opletten om voldoende ruimte te laten of maken voor vracht- en andere lompe wagens. Personenauto's passen zich maar aan mij aan, maar dan moeten ze dat wel doen natuurlijk. Een een of andere knuppel in een blauwe Carisma zat in ieder geval niet op te letten. Hij rijdt met mijn op op de invoegstrook en in plaats van een beetje extra gas te geven laat hij zich terugzakken om achter mij in te voegen, maar daarbij ziet hij de trailer over het hoofd en stuurt vol in de trailer, gelukkig achteraan tegen de lichtbalk en niet midden op, wat moet die man geschrokken zijn. Het was dat ik het zag in de achteruitkijkspiegel, anders had ik het nauwelijks gemerkt, ben ook stoïcijns doorgereden. Geen zin in gedoe met die verlichting zo en die lichtbalk was toch al verfomfaaid. De Carisma maakte ook geen aanstalten om te stoppen, hij had ongetwijfeld zo z'n eigen redenen om te doen of zijn neus bloedde. Blij dat mijn bootje er nog niet op lag, al had hij dan wel gezien dat er iets achter de auto aanhing nog, neem ik aan.
Nog niet gehoord hoe het er nu voorstaat met het Waarschip, hoop dat het meevalt...