Na een poos stilte rondom het onderwerp ivm de afhandeling, dan nu maar eens delen wat er aan de hand is.
Om te beginnen hartelijk dank aan allen hier die mij op de achtergrond hebben bijgestaan en aan mijn wedstrijdcrew die het hele debakel enorm professioneel heeft opgepakt en de Coppelia veilig naar de haven heeft weten te brengen.
Omtrent de toedracht wil ik niks kwijt en speculatie daar over zou ik hier niet waarderen.
Op hoofdlijnen wil ik dit er over zeggen: Tijdens de aanloop naar een ingewikkelde boeironding met redelijk wat verkeer dat zich op allerlei wijzen rond de boei stuurden is het ons ondanks 3 paar ogen uitkijk op het naderende schip niet gelukt om het ander schip, dat voorrang had, te ontwijken. Beide schippers hebben zo hun verhaal, maar alles wat ik weet is dat wij het maximale hebben gedaan de aanvaring te voorkomen. Het voorval was rond 2:25 's nachts in de donkere nacht van de 24-uurs.
Het schip dat ons aanvoer (6000Kg) leek ons te t-bonen, maar omdat de stuurman op het schip onze romp uit de nacht zag verschijnen heeft hij ons uiteindelijk onder een hoek ter hoogte van de genualier stuurboord aangevaren.
Zijn gennakerbeslag heeft de hekstoel meegegrist en dan gaat alles ineens in een split second en ligt binnen een oogwenk de volledige stuurboord zeerailing plat op het dek en sleept de hekstoel achter je in het water. Het is wellicht lastig voor te stellen, maar in die schok is dan ook ineens het schip in de nacht verdwenen en tegen de tijd dat je de schrik te boven bent en zeker hebt gesteld dat er niemand gewond is is het schip alweer verdwenen in een zee van toplichten.
Mijn vaste zeilmaat hing beneden in de kuip te turen naar het schip en sprong vlak voor de klap met een duik de kajuit in, head-first de trap af want hij én ik verwachtten volledig dat het schip ons tot ver in de kuip zou binnendringen.
Vanuit dat referentiekader zet je dan je hoofdlampje aan om de schade te inspecteren. Van de ene op de andere seconde vaar je ineens op een "spookschip". Bij de eerste blik was het duidelijk dat de romp geen ernstige schade had en dat het niet leek dat we water zouden maken:
Dan realiseer je je dat het donkere dek wel eens vol met zeer scherp metaal kan zijn en haal je voorzichtig de hekstoel binnenboord:
En dan werp je een blik naar voren:
Onwillekeurig vraag je je af hoeveel structurele schade er is, en dan stelt dit beeld je heel kort gerust, het beeld van schroeven in het dek die dwars door de RVS voetplaat van de preekstoel zijn gescheurd. Blijkbaar zaten ze degelijk vast...
Naar voren om de situatie daar te bekijken...(we voeren nog steeds onder zeil over stuurboord met gevierde schoten, ruimwind richting haven)...daar schrik je van de krachten die er zijn vrijgekomen en hoe een aanvaring achterop kan huishouden op het voordek:
Hoewel niet helemaal gerust waren we er van overtuigd dat het tuig nog redelijk zeevast stond onder deze koers...