Enigzins beneveld, maar copy/paste lukt nog net,
Raw content.
Hartelijk welkom allemaal, lieve familie, vrienden en collegas.
Wat een enorme opkomst Het lijkt wel gratis eten en drinken hier.
Maar helaas, dat is een vergissing.
Sinds ik een eigen boot heb ben ik al donateur van de KNRM. KNRM is een vrijwillegers organisatie die voor het redden van zeevarenden geheel afhankelijk is van giften Daarom grijp ik deze happening aan om om ter gelegenheid van de doop van mijn boot een extra bijdrage aan de KNRM te kunnen leveren.
Ik heb ze gelukkig nog nooit nodig gehad. Dit is natuurlijk wel een heel veeleisende boot en dat op mijn oude dag. Daar staat het collecte bootje en een bijdrage wordt door mij zeer gewaardeerd.
Was een grapje over dat gratis eten en drinken uiteraard. Maar een donatie is wel bloed serieus. Je doet daarmee mij een groot plezier.
Ik heb wel eens overwogen om een briefje in de werkplaats op te hangen met de top drie van meest impertinente vragen.
1. Wanneer is ie klaar
2. Hoe lang ben je al aan het bouwen en doe je het helemaal alleen, zonder hulp
3. Wat kost het
Nou ja, dit is wel het moment van de waarheid.
1. Wanneer klaar.
Volgend jaar. En dat is een redelijk exacte planning gebleken,
elk jaar weer.
Zoals je kunt zien is er nog genoeg te doen. Interieur nog verder afbouwen en schilderen, de Beams moeten verder afgebouwd worden en dan uiteraard nog de tuigage. Verder nog één keer schilderen waarbij ook de drijvers mintgroen zullen worden.
Waarom mintgroen? Een bjzondere boot verdient een bijzondere kleur. Maar niet iedereen is het er mee eens. Mijn collegas in Huizen dachten dat het de grondverf was. Dus een beetje controversieel is het wel.
Heerlijk is dat.
2. Hoe lang ben je al aan het bouwen.
Tja, dat is wel een dingetje geworden.
Wij voeren met onze vorige boot, de Senta, in De Middellandse Zee en gaande weg werd de wens voor deze trimaran steeds groter. Uiteindelijk ben ik begonnen in 2003, in de garage in Hilversum. Want dat was wel een voorwaarde, thuis kunnen bouwen. Uiteindelijk is dat maar voor de helft gelukt. De helft thuis in Hilversum, de andere helft van de bouwtijd in Huizen. Want in 2010 zijn we verhuist naar deze mooie Parkhaven. Dit huis met grote ligplaats aan het IJsselmeer konden we niet laten lopen.
Goed 2003 begonnen, geschatte bouwtijd 8000 uur, gemiddeld 1000 uur per jaar 50 weekenden van 20 uur nog los van vrije dagen, moet kunnen. Dus niet, haalbaar was 600-700 uur per jaar met opoffering van de meeste sociale contacten. Ik heb nog veel goed te maken wat dat betreft.
Het viel tegen.
Om te beginnen is de boot geen 39 voet maar 41 voet dwz 12,5 meter. En net als een prijs per meter is er ook een bouwtijd per meter. Inmiddels zitten er ruim 11000 uur in. En inderdaad allemaal in mijn eentje. Want wie is nou bereid 15 jaar lang elk weekend mij te komen helpen. O ja, dan was het geen 15 jaar geweest maar 7-8 jaar, mijn oorspronkelijke planning. Dus 2010 2011
Het is anders gelopen.
Met onze Senta ontmoette ik een prachtige catamaran aan de monding van de Rhone. De schipper was een Duitser en had de catamaran zelf gebouwd in 14 jaar. Uiteraard was ik vriendelijk en toonde veel tespect voor zoveel vakmanschap en uithoudingsvermogen. Tegelijkertijd dacht ik die vent is gek, 14 jaar bouwen, dan spoor je toch ook niet helemaal. Dat ga ik toch echt anders doen.
In de loop der jaren zijn er ook journalisten op bezoek geweest. Van Internet sites, van de Watersport tijdschriften. En afhankelijk van de puclicatie datum stond daar een tewaterlating in gepland in 2010 of 2012
Weet je, zonder optimisme moet je nooit aan zo'n avontuur beginnen.
Ik heb vele bezoekers gehad. Uit binnen- en buitenland. Gewoon uit nieuwsgierigheid, of proffesionals die de kunst van de vacuum injectie kwamen afkijken (dat was een soort van black magic in het begin) en aspirant amateur bouwers die ook met bouwplannen in hun hoofd lopen. Gelukkig heb ik de meesten van die potentiele amateurbouwers die zotte gedachte uit het hoofd kunnen praten. Een enkeling niet want vergis je niet, zo'n bouwavontuur ontwikkeld zich onder je hersenpan als een soort virus. Een virus dat steeds terugkomt en zich ook steeds verder ontwikkeld. Een ziekte is het waar je alleen nog maar vanaf komt met hulp van een psychiater. Of niet en drijft er na veel bloed, zweet en tranen ineens een boot achter je huis.
3. Wat kost het.
Dat is wel de grootste valkuil. Meestal is een beperkt budget de reden om zelf te bouwen. En ik beken ook dat speelde bij mij een rol. Simpelweg omdat zo'n boot als dit niet in de winkel ligt dus moet laten bouwen voor een astronomisch bedrag of zelf bouwen, uiteindelijk ook voor veel geld maar wel stukken minder, als je tenminste niet je eigen uren mee telt.
Tweede hands kopen? Helaas, deze boot is nog niet tweede hands te verkrijgen. Er varen er momenteel mischien 5 rond wereldwijd, er zijn er een heleboel in aanbouw, en jaren geleden is er een Canadese werf al er op stuk gelopen. Niet verwonderlijk gezien de uren die nodig zijn. M.a.w. zo'n boot als dit is commercieel niet interessant.
Overigens wordt de echte winnaar diegene die mijn boot ooit gaat overnemen..
Maar goed, wat kost dat nou behalve bloed zweet en tranen.
Zo'n lange bouwtijd heeft ook als voordeel dat je het financieel ook mooi kunt spreiden. Zo'n boot blijft altijd geld kosten, dat houdt nooit op.
Dus wat kost dat nou. Nou, bijna, niet helemaal, een BOATBUCK per maand. En volgens mij gaat dat nooit ophouden, of je nu bouwt of vaart.
Ik hoor jullie denken. Wat is nou weer een boatbuck. Simpel, een boatbuck is de locale munteenheid voor alles wat met boten te maken heeft. Zoek het vanavond maar eens in de Wiki op.
Het afgelopen jaar was voor mij uitermate hectisch. Vorig jaar om deze tijd ben ik hier in de garage begonnen met de bouw van de beams. Dat zijn de zwarte carbon uithouders waar de drijvers aan zitten. Toch wel het meest ingewikkelde onderdeel van de bouw, hoewel je dat zo aan de buitenkant er niet aan afziet.
Maar tegelijkertijd stond er in Huizen nog een niet afgebouwd en ongeschilderd casco.
Dus kan wel zeggen dat ik het afgelopen jaar dubbele uren heb gemaakt. Dat ook onderdruk van het feit dat de werkplaats in Huizen ontruimt moest worden. Er zijn andere plannen met dat pand maar was tegelijkertijd ook een stok achter de deur om door te zetten.
De laatste maanden heb ik af en toe hulp gekregen van mijn zeilvrienden van het Zeilersforum. Timo (il Cigno)), Erik(ErikSnel) en Koko kwamen spontaan hun hulp aan bieden.
Mannen waarvoor heel veel dank.
De operatie van de afgelopen dagen was niet mogelijk geweest zonder de hulp van Erik, Koko en Menno. Deze hebben de hele nacht van vrijdag op zaterdag doorgewerkt om dit doopfeestje mogelijk te maken.
Ik ben ze daar onwijs dankbaar voor.
En Koko heeft als moederschip de Gotcha, ze ligt hier voor mijn boot, de tocht vanuit Huizen naar Lelystad begeleid. Met bemanning Herman, Menno en Rombout (Sons).
Nogmaals dank voor jullie tijd mannen.
Dank aan Pepijn (alweereengijp) voor het lenen van de accus en bijbootje.
Dank aan Gary en Roos (3Noreen) die er voor gezorgd hebben dat ik de epoxybende af en toe achter mij kon laten om ze te vergezllen op mooie zeiltochten naar Engeland en de Azoren aan boord van Noreen. Dat is een F36, zeg maar de voorloper van deze boot.
Dank aan familie en vrienden die ik zo heb moeten verwaarlozen. Ik beloof jullie dat ik mijn leven wat dat betreft weer ga verbeteren.
Veel dank ook aan Ian Farrier, de geestelijk vader van dit mooie jacht. Ik had zo gehoopt dat hij dit nog zou mee krijgen maar helaas is Ian afgelopen december op 70 jarige leeftijd plotseling overleden. Zo jammer.
Dank aan een ieder die ik vergeten ben en dank aan de vrienden op het Zeilersforum die met hun warme reacties voor de nodige mentale ondersteunig hebben gezorgd.
Als laatste maar meest belangrijke voor hun onvoorwaardelijke trouw en steun mijn echtegenote Monique en mijn kinderen Henny en Annemarie.
Nog even.
De boot heeft nog geen anti slip en is spek glad. Binnen is er nog niet veel te zien behalve een hoop gereedschap en dozen met spullen. Dus jullie kunnen helaas nog niet binnenin kijken. Maar is wel een goede reden om gauw weer eens terug te komen. Maar wees er dan op bedacht dat je een schuurpapier in de handen gedrukt krijgt.