Op de il Cigno gebruik ik tijdens het ankeren al jaren een duivelsklauw. Ook wel anker- of kettingklauw genoemd. Er zijn drie argumenten om zo'n klauw te gebruiken:
1. Het verlegd de spanning van de ankerketting van de lier naar de kikkers;
2. Het voorkomt knarsen van de ankerketting in de boegroller (de slapers in het vooronder zijn hier dankbaar voor);
3. Het verminderd schokken omdat de lijn(en) een beetje rekken en de ankerketting niet.
Het principe is dus dat de ankerketting tussen de klauw en het boegbeslag slap hangt en de klauw met één of twee niet al te dikke lijnen aan de kikker(s) vast zit. Mocht de lijn het begeven dan neemt de ketting de kracht gewoon weer over. Zoiets dus:
Er bestaan vele typen duivelsklauwen en kettinghaken en welke je handig vindt is een kwestie van ervaring en persoonlijke voorkeur. Ik gebruik een klauw die ik ooit zelf maakte uit een plaatje 4 mm RVS. Mocht je ook zelf iets vergelijkbaars willen maken dan is dit de tekening:
Nu werkt deze duivelsklauw prima, maar het zetten is soms lastig omdat het plaatje gemakkelijk weer van de ketting valt. Sommige andere kettinghaken hebben daarvoor een verend palletje. Zelf heb ik er nu ook wat op gevonden. Super simpel en zonder dan het me één cent gekost heeft. Ik heb twee gaatjes geboord en daar M4 schroefdraad in getapt. Niet helemaal door-en-door, maar net zover dat de boutjes klemvast draaien. Daarmee twee rubberen (sanitair) ringetjes vastgezet, zodanig dat er een opening van ongeveer 7 mm tussen blijft. Daarmee klemt het mooi om 8 mm schakel van de ankerketting en blijft de ankerklauw tijdens het zetten zitten waar hij zit. Eenvoudiger kan het niet.
Misschien vind je het niks, maar ik heb altijd schik om zulke kleine aanpassingen te maken en hier te delen. Doe er mee wat je wilt!