koko schreef :
Goed roeren is inderdaad key. De twee componenten moeten elkaar daadwerkelijk raken. Er is geen sprake van een kettingreactie, zoals bij polyesther.
Niet in de zin van een kettingreactie van maar een component nee. Maar met twee componenten spreek je toch echt wel over een kettingreactie . Sterker nog , de twee componenten , bijv. A en B vormen eerst een soort "monomeren" ABA en BAB die vervolgens verder reageren tot ABABABABAB enz. Dat eerst gaat in een fractie avn een seconde , de rest veel langzamer en steeds langzamer omdat die twee tussenmomnomeren het steed smoeilijker krijgen elkaar te vinden Daarnaast treedt vaak ook nog een zogenaamde cross linking op ( net als bij polyester ) die verbindingen legt tussen de beide lange ketens , meestal in de vorm van zogenaamde waterstofbruggen.
Ik denk dat je de benaming "kettingreactie" verward met homopolymeren en copolymeren. De eerste bestaat maar uit een component , het monomeer en de tweede , zoals bijv polyurethaan uit twee monomeren.
Daarbij kan een homopolymeer natuurlijk nooit vanzelf gaan polymeriseren , daar is dan een katalysator of temperatuurverhoging of ook wel UV licht voor nodig.
Polyester is eigenlijk wwer een uitzondering want daar bestaat de hars uit in styreen opgelost polyester , de ketens zijn dus al aanwezig , die doro het Styreen met elkaar tot een netwerk worden verbonden onder invloed van de katalysator en de al in de hars aanwezige versneller.
Dat is ook de reden dat de hoeveelheid harder bij polyester niet zo precies is en ook de verhardingstijd beinvloedt.
Polyester laten verharden is dus strikt genomen geen echte kettingreactie of polymerisatiereactie zoals bij polyurethaan want het eigenlijke polymeer zit immers al in het oplosmiddel opgelost.De lange polyestermoleculen worden alleen vernet met styreenmoleculen waardoor ze daarna niet meer oplossen of kunnen worden gesmolten zonder kapot te gaan zoals de "echte" polyester , bijv. PET .
Ad.