Onderwerp: Sun Fast 32 Accelerate

Noballast schreef :
Toen ik mn tank behandelde was deze gt625 (epoxy oplosmiddelvrij) officieel nog niet drinkwater gecertificeerd maar kon er wel probleemloos voor gebruikt worden. Voorheen dronk ik uit een polystertank waar de styreen nooit goed heeft kunnen uitdampen zoals vele bootjes uit die tijd.

Nog niet? GT625 is een gewone epoxy met een pigment er door heen en niet gecertificeerd voor drinkwatertanks. De meeste gewone epoxies zijn overigens oplosmiddelvrij. Het is identiek aan variopox rolcoating van De IJssel. Kennelijk heeft Polyservice de toepassing “tanks” aan de beschrijving toegevoegd. Wijselijk genoeg zonder de toevoeging “drink” alhoewel ze je dat mondeling wel zullen vertellen. Zonder garantie overigens als je even doorvraagt.
Begrijp niet goed waarom je zoiets zou gebruiken als er wel goedgekeurde coatings bestaan.

Misschien dom maar kan op de foto's niet zien hoe het water door de schotten kan?
Zit er ruimte bij de ronding op diepste punt?
Je wil denk ik dode hoekjes waar vuil zich ophoopt voorkomen....

Zitten om die reden toch grote sparingen in de schotjes. Mooi gemaakt hoor.

Inderdaad zitten onderin de slingerschotten gaten om het water naar het laagste punt te krijgen.
ook zijn alle (scherpe) hoeken afgerond met filletes of schuim voordat alles gelamineerd is.

Op deze manier is de tank in de toekomst ook zeer eenvoudig te reinigen, er komen 2 inspectie deksels in waarmee ik eenvoudig de hele oppervlakte van de tank kan bereiken met mijn handen.

Ja nu zie ik het, leek of de sparingen gevuld werden door buisvormige bolling door hele tank. Top gedaan!

Het hele spul voor zo ver als mogelijk in de verf (3×) gezet zolang ik er nog goed bij kan. Alleen de rand om het deksel op de bak te lamineren wordt vrijgehouden.







Ook tussendoor veel passen en meten zodat alle doorvoeren en het deksel zometeen zonder problemen gemonteerd kunnen worden.

Zo langzamerhand begint het op een tank te lijken. Het deksel zit erop. Was wel flink afzien met ondersteboven lamineren in 1001 standjes om er bij te kunnen....mocht ik ooit reïncarneren als struisvogel heb ik alvast geoefend, nu spierpijn!!

Dat is wel een prijswinnende foto met ondertitel "struisvogel"
Mooi werk!

Láátste loodjes.... het deksel is inmiddels afgelamineerd aan de bak én alweer 2x in de verf gezet. Nog 1 laagje, en dan de bak flink soppen en schoonmaken voordat het "werk luik" definitief dicht gaat.

Mooi tankje geworden hoor, ga je plezier van hebben

Overigens hebben hadden wij van die drijvende tankmetertjes die je door een glaasje kon aflezen. Als de tanks vol of bijna vol waren tikten die dingen tegen de bovenkant van de tank als de boot een beetje schommelde in de haven. Menig uurtje liggen piekeren waar dat getik nu wel niet vandaan zou komen.....

redshift schreef : Zeker mooi werk. Maar dat is de pest bij ongeveer iedere bootklus, je zit altijd in een onmogelijke houding te werken. Gelukkig is het "hobby" en voor "een goed doel"

Accelerate schreef : Er zijn mensen die aan yoga doen, er zijn ook mensen die aan hun boot klussen
(zo is grofweg de verdeling tussen mijn vrouw en mij)

Af en toe zou je haast gaan twijfelen aan die "hobby" en of dit wel echt "leuk" is om te doen.
Ik heb al een hoop slechte klusjes (qua bijzondere rek en strek oefeningen) gedaan aan boten, maar dit gedoe met ondersteboven vastlamineren in een betrekkelijk "te" kleine ruimte heeft een hoge clasering in mijn top 10 gehaald....

Wellicht ook omdat ik er maar met een hand bij kon, terwijl je er eigenlijk 2 nodig had, omdat het polyestermatje daardoor alweer naar beneden gevallen was voordat ik het kon insoppen, omdat de epoxy langs je kwast zo je mouw in loopt, omdat daardoor op den duur echt alles, maar ook echt alles plakt (ondanks meermaals wisselen van handschoentjes) en omdat ik een week geen gel nodig heb gehad voor mn haar, blijkbaar was dat ook een beetje plakkerig geworden in de strijd, evenals het voorhoofd, de oren en mn bril

Maargoed, niemand hoorde mijn diversiteit aan krachttermen tijdens dit proces en als uiteindelijk dan toch zo'n klusje gelukt is ga je toch weer tevreden naar huis (en moe;-) )



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Zo herkenbaar. Als dan de klus klaar is, alles laten vallen, kleren uit en bijna schoon in onderbroek naar huis rijden, apart slapen en volgende dag naar de kapper. Ja, dat was wel wat extreem

Accelerate schreef :
Als alles zo plakkerig bleef had je er wel genoeg harder in gedaan dan?

Dacht ik ook al....misschien even nastrijken met harder baat het niet schaadt....

Ondanks de lichamelijke ongemakken, is het een echt een hele fraaie watertank geworden!

@ waterbok en holtere, ik heb (vrij letterlijk) aan den lijve geconstateerd dat er voldoende harder gebruikt was

Tanx voor de complimentjes allemaal trouwens!

Vandaag het laatste laagje verf aan de binnenkant gesmeerd, geen fotootje van nodig, ziet er nog precies het zelfde uit als de voorgaande foto's

Hierna schoonmaken, tankmeter monteren, grote deksel erop en nog even een doorvoertje van de ontluchting in de romp maken.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Lekker bootje hoor. Heb een jaar of vijf met een SF 32 wedstrijden gevaren (en getoerd door de Zeeuwse Delta en op de Noordzee). Als ik een boot zoek staat deze hoog op lijst. (erg hoog zelfs).

We hebben ooit een vriend 150 euro betaald om mee te varen bij ons aan boord ipv van die van zijn vader (ook een SF 32) met de afspraak dat hij het geld zou krijgen als we zouden winnen. Dat lukte meteen en heb er toen de belangrijkste les geleerd qua team-play. Als iedereen door een goede coach gemiddeld 5% beter presteert, breng je een boot binnen de top 5 van de klasse. Als de poppetjes talent hebben en willen werken, dan kan je winnen met deze boot. het bewijs was geleverd.

Jammer dat hij er niet meer is, zijn inzichten over hoe je een bemanning kan motiveren en laten presteren zijn helaas bij zijn overlijden in 2006 verloren gegaan. Gelukkig heeft Gert-Jan het stokje perfect overgenomen in Rotterdam. Voor mij was echter de glans van off-shore racing toen verdwenen, het verdriet was te dichtbij. Ik heb het nog een paar jaar gedaan maar het plezier en de drive waren verdwenen.

Ik droom wel nog van een boot die ik alleen of met z'n tweeën kan varen, die me het gevoel geeft dat ik geen treuzelaar op het water ben en die het minimaal acceptabel comfort geeft om langer van huis te gaan en die ik mijn wil kan opleggen in moeilijke situaties.

Met mijn ervaring met deze boot zou ik direct voor een mooie SF 32 vallen. Perfect ding in alle opzichten, in mijn ogen.

Veel plezier!

Mooi verwoord Matchbox, erg leuk maar ook ontroerend om te lezen.

Ik heb redelijk wat contact met een aantal SF32 eigenaren, maar contact met de fast-too en de Farouche heb ik niet gehad. Zag wel dat de Fast-too kort geleden verkocht is. De reden en aan wie weet ik niet.
Voer jij op de Farouche?

Ik kan alleen maar zeggen, niet te lang wachten met het vervullen van je droom. Enerzijds verschrikkelijk wat er is gebeurd in 2006, maar ook een eyeopener dat je niet "later" maar nu moet genieten.

Groeten,
Mark

De Fast-too was van de vader van de vriend uit mijn vorige post. Ik kwam Kees altijd tegen als ik het water op ging met mijn eigen bootje. De Fast-too heeft nooit geleden van stilliggen. Was altijd aan het varen en hij heeft dat virus op zijn gezin overgedragen met een trotse papa als gevolg. Dat die trots omsloeg in een groot verdriet was een groot drama voor hun. Kijk met een mix van liefde en verdriet terug op die tijd en heb nog een grote foto van de VO70 naast mijn bureau hangen om de realiteit tussen bewondering en opoffering te kunnen plaatsen.

De SF32 waar ik op voer was de Beluga (die na de verkoop omgedoopt is, misschien wel de jouwe?). De Beluga was van '98 als ik het me goed herinner. Mijn maatje/de eigenaar is later naar Curacao verhuisd, samen met een First 50. We zeilen gelukkig nog wel samen, helaas wat minder dan vroeger vanwege de afstand..

Een van de meest memorabele herinneringen aan de SF32 was wel dat de donderdagavond wedstrijd was afgelast omdat het te hard waaide (dikke 8 met grote kuilen op het Haringvliet). De bemanning ging de kroeg in maar we waren het samen snel eens, een mooie gelegenheid om storm tactics te trainen op een leeg Haringvliet. Met z'n tweetjes twee uur gevaren en alles perfect onder controle. Hoeveel vertrouwen kan je dan in je bootje krijgen (en elkaar). het gelouterde gezegde was na die avond: "maakt niet uit hoe de omstandigheden zijn, blijf bij de procedures, wees bedacht en vertrouw elkaar en de boot". Dat gezegde hebben we later nog vaak glans gegeven samen.

Met een 17,9 knopen topsnelheid in de surf onder spi op de Noordzee als hoogtepunt. Ok, niet de SF32 in dat geval maar een 44 voeter, maar had net zo goed met de SF 32 kunnen gebeuren. We waren het in ieder geval snel eens dat het met de SF32 nog harder zou zijn gegaan.

Geweldige boot.

Zal je van de week een pb sturen voor je e-mail adres. Heb nog een berg foto's liggen van de avonturen met de Beluga. Ga ik zoeken als je het leuk vindt.

Gr MB

matchbox schreef :
ik ben benieuwd, altijd interessant hoe anderen met deze boot varen of zaken aangepakt hebben.
er zijn denk ik ongeveer 10 SF32 in NL, ik weet er van 6 waar ze liggen. de Beluga ken ik niet, er is een heel klein kansje dat dit misschien nu mijn boot is
ik ben de 3e eigenaar. de vorige weet ik natuurlijk, maar ik heb geen informatie van de eerste paar jaar.