Onderwerp: Restauratie Noorse Jol 'Witlam'

Inderdaad waren de foto's een paar jaar oud. De boot had een tijdje in de loods gelegen, en daarna 2 jaar buiten. Vooral in die laatste twee jaar is het hard gegaan vermoed ik. Zo zag de boot eruit toen ik voor het eerst kwam kijken:

Een mooie imposante romp:


En aan dek..ja, wel een beetje groen uitgeslagen

Het belangrijkste op een schip is veiligheid. Ik heb dan ook met grote voorrang het meeste aandacht besteed aan de romp. Boven de waterlijn zag het er strak uit, maar de eigenaar zei me eerlijk: 'dat lijkt zo'. Ik dacht, die paar blaasjes, komt goed, maar er bleek flink wat plamuur op de boot te zitten:



En dat was dus op diverse plekken wat je zag achter opgebolde stukken. Tsja. Je weet nooit wat je tegenkomt, ik zou 't laten zitten, zei de werfbaas. Daar stond ik dan met een potje plamuur in mijn handen gedrukt. Nee, dacht ik, daar heb ik 'm niet voor gekocht, om roestige gaten met vocht erachter dicht te smeren.

Het was een flinke klus, maar met een vuistje en de botte schroevendraaier in de naden, en met een Terco roterende straler op een boormachine, heb ik uiteindelijk de volledige romp boven water kaalgehaald van potdeksel tot waterlijn. Erg leuk om te zien hoe de geklonken nageltjes tevoorschijn kwamen. Ik vreesde voor de dikte, maar een huiddiktemeting boven de waterlijn wees uit dat alles gerieflijk boven de 3.5 en richting de 4.5 millimeter dikte zat.



Tot zover de buitenkant van de romp boven de waterlijn.
Dan kwam het belangrijkste gedeelte: de ter plaatse zeer dun geworden romp. Ik had in het vorige topic al verteld dat het probleem lokaal was: namelijk ter hoogte van de bovenkant van de ballast, over dus ook bijna de hele lengte van het schip. De ballast was gegoten beton met ijzeren doppen, en daar is dus een jaartje of 70 lekker wat water blijven staan zo nu en dan. Van buiten kan je er natuurlijk goed bij: het schip roest van binnenuit door. De vloer moest er dus uit, om eea benaderbaar te maken.



Onder het trappetje zag het er onder de vloer niet zo lekker uit.
Dat water dus, ja.



Uiteindelijk alles goed schoongemaakt, beetje geborsteld, het leek op zich wel redelijk. Mijn plan was om het allemaal kurkdroog te maken en die naden dan goed... nou dat moest nog bedacht worden. Lijnolie? Gietspul? Owatrol? Iets om het water te weren, in elk geval.



Het verhelpen van de oorzaak van het huiddikteprobleem leek daarmee redelijk simpel binnen bereik. Ik zette dus de fohn op die randjes, en het vocht week.
En kwam weer terug.
Fohn er weer op: vocht bleef in de naden terugkomen. Dag lang de kachel in het schip: naden bleven vochtig. Het was er kennelijk een stukje tussen gekropen? Ik besloot toch om die vochtige kieren wat open te maken. 't Is toch maar beton, toch?

Ik hakte dus de randjes voorzichtig open, maar het bleef vochtig. Het begon ook een heel typische geur af te geven, ik weet niet waar ik dat mee moet vergelijken. Het deed me op de een of andere manier denken aan steenkool of iets dergelijks. In elk geval werd het beton, dat eigenlijk tamelijk grijs en droog en glad aan had gevoeld, steeds brozer, roestiger, en vooral: vochtiger.



Toen heb ik voor 50 euro een sloophamer gekocht, en daarmee ca 1500 kg gruizelig stinkend beton vol met roestige ijzeren noppen uit de boot geragd. Toch diep dan hoor, zo'n kiel van 1m45 Ik dacht: eruit die zooi, ik wil alleen maar strak in de verf zittend ijzer in mijn boot hebben, geen afgedekte rotzooi.



Dat is heeeeeeeeel vaak lopen met een teiltje met 15-25kg gruis erin, helemaal langs allerlei dicht op elkaar gepakte schepen, soms bukkend, naar de afvalcontainer aan de andere kant van de werf Spierballen gekweekt. Vele tientallen teiltjes afgevoerd. Uiteindelijk 900kg loodbroodjes op de kop getikt bij een sloper (Lex, aardige vent), en die liggen er nu allemaal netjes in, omringd door rubber vloermatten.

Maargoed: de combinatie van water, zuurstof, ijzer, en heel, heel veel tijd had zijn werk gedaan: en dus was vanaf de bovenrand van die betonnen ballast, een paar cm erboven, en zo'n 10-15 cm eronder, de romp aardig dun geworden. Na het wegrammen van zowel beton aan de binnenkant als plamuur aan de buitenkant had ik zelfs op 1 plekje een gaatje: waarschijnlijk erin gedrukt met de boorhamer.

De oplossing die ik heb gekozen was om tot 15cm boven die betonlijn en ik denk zeker 30cm eronder het schip over vrijwel de hele lengte te dubbelen, dwz overal waar die betonnen ballast zat. Geen kleine ingreep, dat werden zes grote platen die allemaal in 3 dimensies passend moesten worden gemaakt. 4mm staal, gezamenlijk gewicht van 100 kilo.

Meer foto's uploaden lukt me even niet, hij kickt me terug naar mijn post-edit of naar het hoofdforum. Andere keer verder!

Daniel Beetsma schreef :
Geweldig stuk werk, Daniël! Maar de moeite waard. Een prachtige klassieke romp en een drijvend stukje geschiedenis.
Staalplaten van een dubbele kromming (in twee richtingen) voorzien is inderdaad moeilijk. Feitelijk vakwerk, dat vakmanschap vraagt dat tientallen jaren geleden op de meeste scheepswerven aanwezig was, maar nu nauwelijks meer te vinden is. Als je het vormen van die platen zelf hebt gedaan zal het een heel leerproces zijn geweest.

Hoe dan ook een mooie prestatie. Ik denk dat ik voor heel ZF spreek als ik zeg dat we graag meer foto's van je monsterklus te zien krijgen

Goedemorgen allemaal! Dit lijkt mij een mooi project te worden, bij deze aan mijn favorieten toegevoegd. Een mooi scheepje, zeker wel! Johan

Waterrimpels schreef :
Ik krijg de indruk dat het project al gereed is, Johan. TS is er 2,5 jaar geleden mee begonnen, schrijft hij.

Daniel Beetsma schreef :
Dat zou niet hoeven. Je kunt per post iets van 15 foto’s toevoegen mits je binnen het max. hoeveelheid Mb’s blijft. Maak je meerdere postings is het aantal foto’s onbeperkt.

Met andere woorden, we zien graag meer foto’s. Reuze interessant project en chapeaux hoe je dit aanpakt

Een erg fraai schip!
Als plamuren niet noodzakelijk zou ik alleen schilderen. Je mag best het staalwerk zien.
Dubbelen heeft niet mijn voorkeur. Ik zie het als een pleister waarachter de roest door ettert.

Ik blijf dit onderwerp even volgen.

Wat leest dit lekker!
Ben benieuwd naar de volgende episode.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Hoi Daniël,

Erg leuk om dit topic te zien. Wat een mooie boot heb je toch gekocht. Ik zal je verslagen met plezier lezen:-)

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Leuke reacties allemaal
Ja en even voor de duidelijkheid, de restauratie is klaar, het schip is te water. Ik post hier het verslag Was ik al die tijd al van plan, maar nu kom ik eraan toe.

Even kijken, waar waren we. Oja, ik had de hele kiel leeggehaald met een betonhamer. Heerlijk werkje moet ik zeggen, 'strangely satisfying' hoe zo'n scherpe punt in dat bikkelharde beton verdwijnt alsof je een mes in de pindakaas steekt.

Uiteindelijk heb ik alle vakken leeg, en gaat het in de international yacht primer, en na het lassen, als die verf ter plekke wat verbrand is, even schuren en dan nog 4 a 5 laagjes. Dan een leuk werkje: de international Danboline - een mooie vochtbestendige machinekamerverf. Echt een mooie kleur, en vooral icm met al die nageltjes ziet het er supermooi uit. Lekker duwen met zo'n grote bokkenpoot - twee goeie lagen.





En, @Wadloper - wat betreft de ijzeren platen: alle eer komt toe aan werfbaas Gerrit, van de Klop uit Utrecht.

Centraal in de restauratie stond natuurlijk de huiddikte, die lokaal ter hoogte van de bovenkant van de ballast, dun was geworden (hier en daar 1.5mm op de huiddikte meting).

Nu de werkelijke oorzaak van dat probleem aan de binnenkant was opgelost, resteerde nog het klusje om de in de ca 75 jaar ontstane schade aan te pakken. Dubbelen was niet mijn proces van eerste voorkeur, intuitief is vervanging logischer. Maar het zou met de overnaads geklonken delen eigenlijk toch wel heel netjes uitkomen, gewoon er tegenaan schuiven, en als je dat over de hele lengte doet, hou je een heel netjes eindresultaat uit, zonder dat je hele interieur eruit hoeft of je je halve schip omver moet slijpen. We kozen dus voor 2 lange stroken aan elke kant, verdeeld in 3 stukken per kant. Zes stukken staal.

Eerste voorbereidingen waren natuurlijk het maken van de mallen. Een houtbewerker van het op het werfje aanwezige timmerbedrijf (die ook prachtige zwaarden etc maakt) heeft het met me uitgetekend op de romp. Eenmaal naar tevredenheid konden we naar het staal gaan kijken.


Hier is de werfbaas bezig met een van de platen:


Even provisorisch op zijn plek gehouden eerst:


Dan het vastlassen, eerst in ruwe punten. Het aflassen, in lange ononderbroken strepen, is daarna gebeurd. Gerrit beneden aan het werk, ik boven in het schip als brandwacht.


Het eindresultaat was echt heel mooi, de platen zaten vrij strak en zuigend tegen het schip aangeplakt, precies hoe ik het wilde. Visueel is dus alleen, en dan nog onderwater, een van de geklonken delen naar onderen toe verlengd. Aan de punt, over de kleine lengte van een metertje oid, was dat ooit al eens gedaan, op dezelfde manier: dus het sloot er zo prachtig op aan. Niks lappendeken dus.

Ondertussen was het hartje winter, januari 2021, en verhuizen we even naar het thuisfront. Het scheepje van staal is aardig leuk aangekleed met hout: kuipbanken, schuifluik, raampjes, deurtjes, boegspriet, 2 gieken, mast, gaffel, helmstok: meer dan genoeg om jezelf lekker mee te vermaken. Na 10 jaar weinig onderhoud en twee jaar buitenstaan was het allemaal bladderig, vochtig, verweerd, uitgedroogd. Maar met de juiste mindset -alles kaal-, geholpen door een festool stofzuiger met 125mm rotex (wat is dat geweldig zeg, stofvrij schuren op zolder...) kom je een heel eind. Goeie apparatuur, dat is een feestje.

Hier de mast zoals hij van de boot afkwam:


Een bakskist uit de kuip:


De concentrische schuurmachine verandert ouwe zooi in smetteloos nieuw hout. De mast is ietsje verjongd in het proces


En hier is de geul erin gefreesd, althans dat gok ik, of dit is nog de oude geul. Ik noemde het in een eerder topic 'lamineren', maar er is dus een massieve plak van ca 1 bij 1,5cm ingelegd. Daar liep ooit een oude electraleiding, wat lelijk aan het worden was en niet werkte. Electra via het staand want, en de mast is gewoon weer een mast. Hier is later hetzelfde spul ingelegd waar de mast ook van gemaakt is, uit mijn hoofd Oregon Pine. Zelfde als alle andere rondhouten.


Al het beslag zag er afgekloven uit, ooit witgeverfd, maar nu vooral roestig, groen en vies. Ook hier begin je weer met wat voorzichtig bijwerken, en na een tijdje denk je weer: ok, alles eraf. Niet bang zijn, elk probleem kan opgelost worden, je krijgt het heus wel weer in elkaar, en anders zijn er mensen die kunnen helpen. Goed foto's maken dus, en alles eraf slopen en gemerkt opbergen in hema-sealzakjes. Schoonmaken en weer terugplaatsen.

Meer houtbewerking thuis. De naam van het schip was met stickers op het plamuur geplakt. Leuk lettertype, met serif. Ik dacht: ik wil eigenlijk houten naambordjes. Op youtube eindeloos filmpjes gekeken hoe je letters in hout snijdt. Is natuurlijk weer een vak en een wereld apart, en in het begin denk je: dat kan ik nooit. Maar ik dacht later; als het me lukt om een masterscriptie te schrijven, dan kan ik dit ook Hele winter de tijd. Plankjes mahonie uitgezocht bij dezelfde timmerman op de werf, en na wat proefsteken in van dat zachtere pers'hout' van de gamma, en toen in een stukje eiken, met een nieuwe vlijmscherpe beitel:



Na even aarzelen over inleggen met bladgoud (dat kan altijd nog) heb ik de boel maar gewoon ingekleurd met een dikke watervaste zwarte marker. Paar keer herhalen en het was goed zwart.
Hieronder ligt een flink deel van het houtwerk van de Witlam in het zoveelste laagje Owatrol D2.

De stand van zaken op dat moment wat betreft de romp:

Onderwaterschip:
- binnenkant kaalgehaald: ballast eruit, schoonmaken, schuren, ontvetten, primer, danboline
- buitenkant waar nodig kaalgehaald (het schip was tamelijk recent gestraald, onderwater en zag er strak uit), natuurlijk volledig kaal waar er gelast moest worden, en de rest opgeschuurd tot ik geen antifouling meer zag, dwz tot de primer. Ontvetten, en 4 a 5 keer in de international primocon.

Bovenwaterschip:
- eigenlijk ook volledig kaalgehaald: alle plamuur, verf, primer: doorgegaan tot ik van potdeksel tot onder de waterlijn alleen nog maar ijzeren platen en klinknagels en stootlijsten zag.

Toen was de beurt natuurlijk aan het dek. Daar liep het water weg via 4 kleine rotgaatjes, die met kleine standpijpjes onder water uitkwamen. Om water van het dek af te krijgen, was dus nu de oplossing: 4 gaten in dek, en 4 gaten in de romp onder de waterlijn, met een ijzeren pijpje ertussen, niet benaderbaar voor inspectie of onderhoud. In de praktijk werkte het zo: je gooide een puts water op het dek, en het liep naar de midscheeps in de gangboorden, naar het laagste punt. Daar liep het water dan een soort van weg door die gaatjes, totdat er een klein blaadje of papiertje of eindje touw oid in dat gaatje kwam, en dan was het verstopt. Dan moest je dat eruit pulken, en in de buurt van die gaatjes bleef dan altijd drabbig water staan. Natuurlijk was het dek op die plekken ook wat aangetast. Nieuwe standpijpen erin, aldus de keurder. Ik had daar geen zin in, en vond bij foto's van andere schepen mooie spuigaten wel heel chique staan. Nu heeft de Witlam dus 10 spuigaten, 5 per kant. Ziet er echt heel mooi uit, en het water loopt woeps zo van dek af. 4 gaten in de romp onder de waterlijn zijn allemaal dichtgelast, en die aan dek ook. Opgeruimd staat netjes, en hoe simpeler, hoe beter!

Zoals je hier ziet, is door het gebruik van de snijbrander van buitenaf de verf aan het dek behoorlijk aangetast. Ook het maandenlang over het dek stampen, als een verwilderde holbewoner onder het beton en roestgruis uit de krochten van het schip tevoorschijn komend, en dan ook lekker door de modderige grond van het eenvoudige werfje rondstappen, had de staat van het dek geen goed gedaan. Het was origineel niet het plan voor diezelfde winter, maar ik ontkwam er niet aan om het gehele bovenwaterschip ook te schilderen.

Voor:


En na eindeloos veel tamelijk irritant werk (want machines komen er niet goed bij) van klooien en je vingers openhalen met stukje opgerold machineschuurpapier etc, dan ontvetten, en dan eindelijk de primer erop:


Dek:


Tsja, en als je het een ineens mooi effen hebt, dan valt ineens op dat de messing patrijspoortjes ook al in geen 70 jaar aangeraakt zijn. En in die tijd heb je dus wel eens een druiper van een eigenaar met een beetje tijdgebrek:



Dat is geen gezicht. Maar hoe krijg je die nou redelijk snel schoon? Mijn oplossing was: komborstels. Ik wist niet dat ze bestonden, maar wat heb ik daar een lol van gehad. Voor 2 euro per stuk bij de action, daarna moest ik ze online zoeken, en het dubbele betaald. Ze gaan een dik half uur mee gok ik, en in die tijd kan je er prachtig mee poetsen.

Hier zie je zo'n ding. Gewoon op een makita boormachine van 7 tientjes, mondkapje op, festool stofzuiger er vlak onder, en draaien maar. Ook de RVS handreling op het kajuitdak was groen en onder de verfresten. De foto is helaas uit focus maar geloof me: het RVS ziet eruit als nieuw.


En toen dacht ik: daar kan ik ook mooi die messing patrijspoortjes mee doen. Zo gezegd, zo gedaan:


Vanaf een andere hoek. Patrijspoortjes (moeten nog verder nabewerkt) ook zichtbaar. Staand op een hoge ladder: zo'n schip met 1.5m diepgang torent toch aardig boven je uit, staand op zo'n bok.


Wordt vervolgd En echt heel erg leuk om jullie reacties te lezen. Het lijkt zo kortgeleden, dat vorige topic.

On a sidenote: ik heb veel geleerd in die winter. Over staalbewerking, houtbewerking, letter carving, verfsystemen, enzovoorts. Maar het belangrijkste wat ik leerde was: ga het gewoon doen: denk goed na, neem je tijd, wees niet bang: je krijgt het heus wel weer in elkaar. Bij veel klussen dacht ik: zou je dat nou wel doen, en hoor je de stem van je ouders: nee niet doen hoor, anders gaat het kapot! Steevast ben ik na aarzelen dan toch ingedoken, met een soort baldadigheid. Het aanschaffen van die betonhamer was dus ook een soort persoonlijke overwinning. Resultaat: enorm veel voldoening, en veel vertrouwen in jezelf, en in het schip. Maakt een man van je, zo'n ding.

Mooi hoor, festool is fijn gereedschap.

Hier ook nog een kiekje van de mast, na veel schuren en lakken.



Een onverwacht klusje tussendoor: een koppelstuk van de uitlaat leek bij het starten ineens een rookpufje te geven. Even voelen aan de onderkant, wel heel knobbelig... En plotseling zit je met grote steeksleutels het uitlaatsysteem van je motor uit elkaar te slopen, en waarom dan ook gelijk maar niet even de pakkingen vervangen..

Koppelstuk vervangen was geen overbodige luxe.



En na al deze klusjes, en nog veel meer niet-genoemde dingen, zoals accu's vervangen, voorgloeier werkend krijgen, lenspompen vervangen, talloze overbodige ouwe tig keer overgeschilderde roestige oogjes en knopjes voor lang geleden verwaaide buiskappen weghalen, wc eruit slopen en uitgangen dicht laten lassen, roerblad plamuren/schuren/plamuren/schuren, en alles binnen schoonmaken, komen we bij het dankbaarste gedeelte uit: het schilderen. Bizar: we hebben in het voorjaar van '22, toen ik aan het schilderwerk toekwam, maart & april, 7 weken onafgebroken blauwe luchten en goeie droge temperaturen gehad. Ik heb 6 dagen per week kunnen schilderen, op loopafstand van huis, week in week uit - gewoon buiten. Dat zal vaker voorkomen, lange droge hete periodes in de lente, vaker dan ons tzt lief is helaas, maar nu kwam het wel even goed uit!

Mooi verslag Daniël. Lekker bezig geweest, zo te zien. Wat leuk dat je nog terecht kon bij werf De Klop. Ooit onderdeel van IHC.

Prachtig werk!
Heerlijk om zien dat een mooie boot in haar glorie hersteld wordt...

Heel fraai allemaal. Je hebt veel werk verzet, mijn complimenten!

Inspirerend om te zien hoe onbevreesd je dit hebt aangepakt Daniël!

Nou, en dan zijn, afgezien van de duizend kleinere klusjes, de belangrijkste zaken wel gedaan. Na het verwijderen van alle restjes antifouling, plamuren van roer, is het onderwaterschip helemaal klaar. Behalve het roer wordt er niets geplamuurd. Het is tijd voor een goeie primer, en ik kies voor Primocon - ik weet dat niet iedereen een fan is, maar ik dacht, ik blijf bij International, doe het goed, en probeer het eens. Ik ben vanuit de charter gewend om met veel dunne laagjes te werken, maar daar denkt de werfbaas anders over: laagdikte opbouwen. 300nm, zegt inderdaad ook de handleiding van international, anders zweet het er doorheen. Mijn 5 zo-dun-dat-het-net-dekt-laagjes halen de 130 niet eens. Dus er komen nog wat blikken, en later vaten van 5 liter. Dat heeft toch ook wel een behoorlijk egaliserende werking, trouwens, het schip was al behoorlijk glad onderwater na het stralen, maar na 75 jaar toch een beetje putjes en groefjes, maar met die lagen primer ziet het er strak uit.

En dan kan de antifouling eroverheen: International interspeed, harde antifouling. Dik, kleverig spul. Een van de grote voordelen van het direct onder begeleiding van een scheepswerf werken, is dat je overal de juiste kwasten voor krijgt aangereikt - en dat maakt verschil. Lakrollers, dikharige rollers, wergwerpkwastjes, bokkepoten: bij elk potje wat ik haalde kreeg ik het juiste aanbrengmateriaal. Superhandig.

Na maandenlang werken, waarbij je er in principe vooral een veel grotere rotzooi van maakt, visueel dan, breekt dan een belonend stadium aan. Ineens verander je van een soort bouwvakker met gore knuisten weer terug in een net jachtjesmens: zorgvuldig sta je te penselen aan je 'jacht', in het april-zonnetje. In het besef dat onder die verf alles kaal, droog, vetvrij, en goed geprimerd is. Dat is lekker schilderen!

Onderwaterschip. Uiteraard kon ik het niet laten om ook de koperen (messing?) schroef met de komborstel even te behandelen, al is het alleen maar voor dit plaatje. Niet verder vertellen, maar ik heb zelfs de anodes even afgeslepen met de Rotex. Ben ik de eerste die dat ooit gedaan heeft of is er eerder iemand zo gestoord geweest? Alles was zo netjes, ik wilde geen groene pokdalige gore rotzooi meer zien



Nog eens, een tijdje later. Ik begin nu echt enthousiast te worden over hoe het eruit komt te zien.




De blauwe verf van de romp (International toplac, danube) schittert in de zon. Blauwiger dan ik had bedacht, ik wilde iets blekers/staligers/grijzigers, maar deze pittige kleur is ook wel okee.

Mooi project en leuk beschreven! En als ik de plaatjes zo zie mag het eindresultaat er zijn. Ik ben benieuwd naar de foto's van hoe het schip er na tewaterlating bij lag, en naar de eerste zeilfoto's natuurlijk!

Dank je, Hotsnail Ik ben er bijna

Verfsysteem van de romp boven de waterlijn:
international yacht primer, 5 a 6 lagen, meer in de naden
international 'pre kote', een soort erg fijn dekkende pre-coat - hielp enorm ter egalisering!
international toplac, danube, 2 lagen.

Tsja, en dan het dek natuurlijk! Eigenlijk een soort afterthought - in mijn hoofd een onbelangrijk ding. Niets aan gedaan, qua constructie en onderhoud, behalve goed met de Rotex ervan langsgegeven, en ook 3 a 4 laagjes yacht primer, gewoon over het bestaande systeem heen, niet kaalgehaald.

Hier zie je hoe, na verdere afwerking en een beetje slim de lijnen kiezen met de verf, de nieuwe spuigaten er uiteindelijk poepiesjiek uitzagen.



Het hele dek gewoon maar in de toplac gezet, en bedacht dat daar dan later wel de anti-slip overheen zou kunnen. Elk laagje helpt weer mee, dacht ik, en antislip is tenslotte ook een soort coating (je kan ook international-korrels kopen, die je dan door toplac heen mengt).

Die witte kleur, dat zag er wel heel erg gaaf uit moet ik zeggen. Maar het deed echt pijn aan je ogen, zo fel, en veel te glad natuurlijk. Maar wel cool hoe hij eruit zag, dat stokoude bootje van me:



Hier nog een shot van achteren. Je ziet mooi hoe breed het schip is, hoe mooi de vormen zijn, en hoe mooi het is om naar de punt toe die nageltjes te zien weglopen. Ik heb de opstaande buis van de kuiprand hier ook blauw geschilderd, maar dat weer ongedaan gemaakt later - het kreeg er een playmobil-achtig karakter van.



Wat betreft kleurkeuze: ik ben van mening dat je moet meewerken met de constructie en de vormen. Alles was nu blauw: ik heb ervoor gekozen om de stootlijst te accentueren met wit:



Hier een shot recht van voor. Werfbaas en ik waren allebei erg te spreken over dat 'driehoekje', zoals hij het noemde (ik vond het een pijl): hoe mooi scherp gedetailleerd dat was. Natuurlijk geef je die een mooi opvallend kleurtje, toch?