Het begon dus allemaal met oude lagen opschuren en daarna (het originele plan) voorzien van een vers laagje. Maar naarmate ik de lak- en verfdelen beter bekeek zag ik dat deze allemaal hun beste tijd hadden gehad, of er gewoon niet strak op stonden. Daarom stelde ik het eerste grote plan op: Het kaalhalen van de hele kuip, de kastjes, deurtjes, bodem en vloerdelen. Hier begon ik mee tijdens de kerstvakantie in de carpoort met zo'n 10 graden onder het motto, van hard werken krijg je het vanzelf warm! Nou warm heb ik het gekregen. De kuip was voorzien van epifanes hardhout olie, een erg mooi systeem. Alleen kwam ik er snel achter dat de fohn hier niks mee kon aangezien het er niet af kwam, maar het alleen maar stroperig maakte. Volgende mogelijkheid was verfafbijt, dit hielp. Alleen ging het niet erg snel aangezien de hardhoutolie ook goed in het hout was getrokken.
Dit betekende dat het proces een aantal keren herhaalde moest worden. En na uren en uren van werk (we hebben het over een maand of 2 later kwam ik bij het volgende resultaat uit:
Dit was ongeveer na zo'n 10 liter verfafbijt en 5 krabbers verder (afgeslepen op de slijp machine).
Toen werd het tijd om op te gaan bouwen in plaats van alles weg te slopen en kaal te halen. En voila de eerste laag:
De 2de laag:
3de:
In totaal zijn heb ik 7 lagen opgebouwd en geschuurd tussen de 3de, 5de en 6de laag.
Ondertussen kende ik het schip van binnen en van buiten en had zo een mooi beeld gekregen van de staat. Ik was nog geen rare plekken tegen gekomen, maar was wel een beetje onzeker over de staat van de kielbalk. Vanuit de kuip leek hij prima in orde, maar ik had toch zo mijn twijfels. Dus toen kwam op een dag de beslissing, de kiel moet er dan maar onderuit.
Gelukkig trof ik geen rare verrassingen aan op de kielbalk. En ik had nu een goede kans om de kiel eens goed te onderzoeken. Het verhaal bij de koop was dat er iets met de afmetingen of gewicht was van de keil waardoor hij in het verleden niet door de meetbriefkeuring was gekomen. Wat het precies was wist de eigenaar niet, dus dat gingen we nu maar eens uitzoeken. Ik had jeroen de groot gesproken op Boot Holland en hij vertelde dat het gebruik van polyestermatjes niet mocht. Ik ben het meteen gaan onderzoeken, en kwam er al snel achter dat inderdaad mijn kiel in de polyester stond. Dat moest er dus dan maar af.
Dit bleek een hels karwei te zijn aangezien er op de matjes natuurlijk een dikke koek verf zat. Maar na een volle dag bikken eindigde ik (zonder knokkels) met een kale kiel, die ook nog in een redelijke staat was.
En toen ik vervolgens keek naar de antifouling die ik deels had verwijdert nam ik het besluit dat deze ook maar moest wijken voor de fohn en krabber. Vooral achter moest het eraf. Hier had een van de vorige eigenaren de waterlijn doorgetrokken naar de spiegel. Ik denk dat het voor het gemak was van het schilderen, maar juist de overhang moet mooi gelakt net boven het water hangen, dus heb ik mijn pa aan het werk gezet om dit weer recht te trekken.
En toen kwam ineens de oude waterlijn onder de antifouling uit.
Het plan is nu om de bodem compleet kaal te halen en de waterlijn er op nieuw op te zitten samen met een mooie witte bies.
Dit is wat ik nu ongeveer in mijn hoofd heb gecreeerd als eind resultaat: