De voedingscircuits op de RPi ondervind ik als uitermate gammel. Ok voor een onderwijs dingetje, maar voor een serieuze toepassing (zoals de onze ook) te krap.
Ook met de Super Bestste Officeelste RPi voeding krijg ik nog immer de gele bliksemschicht in beeld. Om in computer termen te blijven: K*.
De sporen naar de GPIO ga je dan misbruiken. Niet voor het voeden van een of andere hat, maar om de RPI zelf te voeden. Om de stroom te verdelen dus idd 2 pennen zowel voor massa als voor +5V.
Mbt de USB: Ook de voeding van de USB poorten vanuit de RPi voldoet nergens aan. 0.6A max geloof ik. Daar zit je zo aan. Zeker als er ook een BC-mux aan moet!
De voedingspennen zijn binnen het connectorblokje gewoon doorverbonden. Niet tussen de USB2 poort en de USB3, maar binnen 1 blokje wel. Hoe ben ik daar achter gekomen? Een afgeknipte USB stekker er in en meten.
Dus als ik (dezelfde (!!!)) +5V aanbiedt op een USB stekker, en die in de USB poort steek, is er nooit back-power, èn merkt de RPI niets van de stroombelasting van de USB poort. Het enige risico wat er dan nog is, is spanningsvallen over de (korte) draadjes tussen de USB poort en de GPIO. Dat valt nog wel mee.
Wat dit betreft zijn de commentaren van de "engineers" op de RPi forums weinig verrassend: Wij voldoen ècht aan specs hoor! Maar ondertussen werkt t niet lekker. Hoe Engels!
En zo ziet t er uit.