Begin oktober, lekker zeilweertje. Zonnig en 15 knopen wind, watertemperatuur 14°. Ik hoorde in de haven iemand zeggen dat het beter was dan in augustus
.
Wij maken ons klaar om aan te leggen aan een wachtsteiger terwijl het jacht voor ons al aan het maneuver begint. De schipper manouvreert het jacht naast de steiger (hogerwal) en zijn maat stapt af met het voorste landvast in de hand. Het jacht waait van de kant af en de maat trekt met alle macht aan het landvast om de boot bij de kant te houden. Door deze beweging zet de boot een draaibeweging in en de maat dreigt het water in te gaan omdat hij de kikker op de steiger niet gebruikt maar het landvast in de hand heeft.
Wat de schipper op dat moment bezielt weet ik niet maar hij wil plotseling op de steiger springen terwijl de afstand tussen de boot en de steiger al meer dan 2 meter moet zijn en groter wordt want de boot blijft draaien. Uiteraard haalt hij het niet en belandt tussen wal en schip. De maat op de wal heeft het vermoedelijk niet in de gaten want hij is nog steeds aan het worstelen met de boot. Intussen is het de schipper gelukt om met gestrekte armen op zijn vingertoppen aan de steiger te gaan hangen. Een ongelukkige positie die hij nooit lang kan volhouden want de steiger is net te hoog en dus hangt hij met zijn gewicht op zijn armen. Wij varen onze boot naar de steiger en ik stap af om de schipper hulp te bieden. Het wordt al snel duidelijk dat ik alleen niets kan doen want je krijgt het gewicht gewoon niet uit het water. Ik heb bang dat hij het niet kan houden en kopje onder gaat want hij heeft geen reddingsvest en zeilpak aan maar wel een dikke trui die zich inmiddels vol water gezogen heeft.
Naar de wal is geen optie want de steiger ligt er een heel eind van af.
Onze boot is intussen gekeerd en met het achtersteven naar de drenkeling proberen we hem zo aan boord te halen. Het plan is om een lijn onder zijn armen te steken en zo naar de boot te begeleiden. In theorie zou dat allemaal goed moeten zijn ware het niet dat onze drenkeling niet echt wil meewerken en ik vermoed dat hij niet helemaal nuchter is. Na enige moeite van onze kant krijgen we hem uiteindelijk op onze boot terwijl zijn maat nog steeds staat te klooien met de landvasten.
Al met al zal er toch al snel een dikke 20 minuten voorbij gegaan zijn vooraleer de situatie volledig onder controle was. Wat begint met een kleine inschattingsfout en vermoedelijk een onervaren maat aan boord die de ernst van de situatie niet direct kon inschatten wordt al snel een drama als er niet direct hulp in de buurt is. Interessant detail, er waren verschillende boten in de buurt maar niemand had blijkbaar in de gaten wat er zich afspeelde aan de steiger.
Na mijn sea survival training in juni waar we ook geëxperimenteerd hadden met het binnenhalen van een drenkeling op een zeiljacht had ik vooral onthouden dat de zwemtrap en langszij optakelen met de grootschoot toch zowat de enige manieren zijn die praktisch toepasbaar zijn binnen redelijke termijn. In dit geval hadden we het voordeel dat onze boot een wedstrijdboot is met een open en laag achtersteven wat toch wat eenvoudiger is. Ondanks dit was het nog een hele klus om de man uit het water te krijgen.
Bij een oefening of een training weet je meestal wel wat te verwachten en heb je de luxe om even over de oplossing na te denken of kan je vooraf al inschatten wat je handelingen zullen zijn. In een situatie als deze moet je toch snel beslissen hoe kritiek het is en wat je er aan gaat doen en dat maakt het er niet gemakkelijker op. Naarmate de omstandigheden zal je niet altijd de tijd voor een alternatief hebben als je eerste oplossing toch niet de juiste blijkt te zijn.