tjgiling schreef :
Ik had altijd een houding tegenover zeeziekte van 'niet zo aanstellen' en 'je bent misselijk, OK maar dan kan je nog wel even...' Daar ben ik echter *erg* van teruggekomen nadat ik zelf bij een vervelende kruisdeining op zee een keertje goed zeeziek ben geworden. Je bent niet alleen lichamelijk beroerd, ook geestelijk zijn de simpelste zaken bijna niet meer mogelijk. Een harde maar wijze les voor mij!
Er zijn er (te) veel met deze houding. "Het zit allemaal tussen de oren en als je er maar geen aandacht aan besteedt dan is er niks aan de hand."
"Niet aanstellen, ff over de reling en je gaat gewoon weer door." Het klinkt allemaal prachtig, maar het maakt mij eigenlijk gewoon ontzettend boos! Volgens mij is iedereen met zo'n houding nog nooit echt zeeziek geweest. En dan bedoel ik dus echt zeeziek. Datgene wat Timo duidelijk nu wel een keer ervaren heeft. Ik gun het niemand, maar als je alleen maar de katterigheid kent en/of eens een keertje een beetje misselijk bent aan boord, dan weet je niet wat je zegt tegen mensen die gewoon echt vreselijk zeeziek zijn.
Geloof me nou maar een keertje als ik zeg dat je in dat geval echt helemaal niks meer kan! Volledig gevloerd, van de wereld, weetikveelwat. En dan helpen al die huismiddeltjes echt niet. De pillen en pleisters zijn heel persoonlijk. Wat voor de een werkt hoeft niet voor de ander te werken. Zoals eerder gemeld, ik word van Kwells zo mogelijk nog zieker, maar heb veel baat bij een scopolaminepleister. En zelfs mét zo'n pleister kan ik nog zeeziek worden. Maar dan is het minder erg en meer richting de vorm waar iedereen het over heeft en dan roept "ach ga even over de reling en je kan weer verder". Hoewel ik ook dan behoorlijk ge-immobiliseerd kan raken.
Echt zeeziek zijn, ik gun het mijn ergste vijand nog niet. Het is gewoon ECHT NIET LEUK. En het is ook echt niet iets wat ik me alleen maar inbeeld
Zo, dat is eruit. En nu zeg ik er niks meer over