Onderwerp: Het verhaal achter een beroemde foto

Deze foto heeft mij altijd geintrigeerd, en ik denk dat jullie hem allemaal al wel eens gezien hebben:


Nu was ik gister bij een vriend op bezoek, en die vertelde mij over een Amerikaans jacht dat in 1999 op Sable Island was vastgelopen. We praatten er een beetje over door, en toen bedacht hij zich dat hij er foto's van gemaakt had. Hij werkte in de Olieindustrie, wat toen rond Sable Island redelijk intensief was, en hij was toevallig op het eiland toen dit bootje erop gevaren was.

De boot, de Merrimac, een IOR one-tonner, was eigendom van een Amerikaanse industrieel, en die boot moest naar Europa toe voor wedstrijden. De beste man had dus een drietal vrienden gevraagd of zij dat konden doen.

Om geld te besparen hadden ze slechts beperkt kaarten gekocht, en de overzeilers zelf getekend. Mits je nauwkeurig te werk gaat is dat geen enkel probleem. Maar, de heren waren vergeten om Sable Island in te tekenen.

Sable Island is een duin eiland, net als onze waddeneilanden, maar ligt op de rand van het Canadese continentale plat, een plek waar je een dergelijke bult zand helemaal niet verwacht. Toch ligt het er al sinds mensen heugenis, en het verplaatst en vervormd ook continue. Vanaf Halifax is het ongeveer 200 mijl varen naar het Oost noord oosten.

Op die bewuste dag in Juni 1999 was het pot dicht van de mist, en de bemanning had dus geen weet van het eiland, en al de booreilanden recht voor hen. Ze voeren dus door en op gegeven moment was het boem en lag de boot op het strand, de kiel was er al behoorlijk snel onder vandaan, maar de boot was toen nog waterdicht.


Het was erg rustig weer op de dag van de stranding, en de volgende dag lag de boot dus rechtop op het strand, zonder kiel, maar verder helemaal intact. Ze hebben via de radio een visser zo ver gekregen om hen van het strand af te trekken (poging te wagen) en om ze naar Halifax te slepen voor een nieuwe kiel.
De vissersboot was niet sterk genoeg, en de boot bleef liggen waar deze lag. De schippers van het jacht hadden door de lokale offshore-mensen aangeboden gekregen om de boot verder het strand op te trekken zodat deze veilig was van de branding, maar hebben dit geweigerd.

Omdat de hoek van het eiland waar de boot lag vrijwel altijd lagewal van de atlantische oceaan is, duurde het ook maar een paar dagen tot de volledige romp begraven was onder het zand, waarschijnlijk nog helemaal intact...


Hier nog wat info over het eiland:
en.wikipedia.org/wiki/Sable_Island Het eiland heeft de bijnaam "Graveyard of the Atlantic", en dat is, gekeken naar de geschiedenis, ook zeer zeker de juiste naam voor deze zandhoop.

Mooi verhaal Erik en nu weten we eindelijk wat er achter die foto steekt

Intrigerende foto inderdaad, leuk om het verhaal er achter nu te weten.

En toen? Is-ie nog uitgegraven, of ligt-ie er nog

Sable island "eet" zijn slachtoffers op. Ondanks dat er zo'n 350 scheepswrakken liggen, de meeste 100meter en langer, zijn er geen wrakken zichtbaar.

Misschien ligt de boot er nog, ik zou zeggen kom hier heen vliegen, ik zet je op het eiland af samen met je schepje, dan kun je mooi gaan schat graven. Je geeft me een belletje als je klaar bent, en ik kom je weer ophalen

Acht jaar geleden op Panbo, vandaag op ZF... Tja voor nieuws lees je geen ZF

maar ik kende het ware verhaal niet achter de foto.
werd mij verteld dat het een "kunstwerk " was van een geflipte zeiler met artistieke achtergrond. nooit bij nagedacht dat de natuur zo iets moois kon maken. de zee geeft, de zee neemt.

Kende ook alleen de foto. Erik dank voor de aanvullende informatie.

Mooie bijdrage, Erik!

roberteb schreef :
En en in 2002 op deze website:
web.archive.org/web/2002010909....15/sable/index.html

En in 2005 op panbo
www.panbo.com/archives/2005/07..._the_true_story.html

Botervis schreef : En geen van beide geeft het verhaal weer, maar gist naar wat er gebeurt is. ZF mag dan niet de eerste zijn met nieuws, maar het komt wel met het echte, en geverifieerde verhaal

En ik heb nog altijd op mijn short-list staan om daar eens een kijkje te gaan nemen en wat bloemen neer te leggen.

Onze boot heet ook "Merrimac", vandaar.

Jullie hebben een gave boot! Ik heb er regelmatig bij staan kijken!
Vernoemd naar deze boot of de naam ergens anders vandaan gehaald?

Ik heb naar aanleiding van jouw vraag het verhaal maar eens opgeschreven: merrimac.nl/2025/12/06/de-oors...an-de-naam-merrimac/

Ben wel benieuwd waar onze wegen elkaar gekruist hebben, want ik dacht dat je meestal in de PNW zat? Overigens grote kans dat ik daar in 2027-2028 langs kom. Ben nu via Suriname, ABC en Panama onderweg naar Japan.

Bedank5t voor het opschrijven van het verhaal achter de naam!
cav schreef : Ik werkte voor North sails en heb veel tuigwerk bij/voor KMY gedaan. De winter dat jullie boot gebouwd is lag ik daar met mijn boot voor de deur voor de winter. Ik heb dus jullie boot gebouwd zien worden.

Daarna heb ik jullie boot in de herfst van 2019 op de Canaries gezien toen ik daar was om mijn YM Ocean papiertjes voor elkaar te krijgen. Ik kan me niet meer herinneren of ik jullie toen ook heb gesproken of niet.

We hebben een eigen steiger met stroom en water in Sitka waar we een gasten plek tot 80 voet hebben. Jullie zijn van harte welkom om langs te komen! Dat geld overigens voor een ieder die dit leest en deze kant op wil komen.
Mocht je info over de PNW/AK nodig hebben dan geef je maar een gil.

Erikdejong schreef :
Dank je, wanneer we in de buurt zijn komen we 100% langs om over bootjes, de natuur en de mensheid te praten. En jullie vast fantastische plek te bewonderen... Zal nog wel even duren. Ik heb geen idee hoe lang we Japan leuk vinden, en we hebben nog twee andere optionele routes: Japan - Taiwan - Hong Kong/Shenzen - Vietnam - etc en anders directer naar huis via de NW passage (alhoewel dat behoorlijk saai schijnt te zijn voor het eerste stuk vanaf AK.) Maar als ik het zeilen nog niet zat ben dan wordt het AK - BC - WA - San Diego - Baha - Frans Polynesie - heel veel - Reunion - ZA - Suriname - weer naar huis...

en dan lees ik de reacties terug

incl. die van Sietse-2014

brr

RIP