Ridder Allard schreef :
Er kan natuurlijk een directe of een indirecte inslag plaatsvinden. Beide kunnen voor veel ellende zorgen. Stromen tot 50KA zijn geen uitzondering. Er bestaan veel onderzoeken en verhalen over inslagen. De bliksem kiest ongeveer de laatste dertig meter zijn route. En aangezien een mast lekker hoog is, kan dat voor een inslag zorgen. Bliksem kan overigens van wolk naar aarde plaatsvinden, maar terdege ook andersom!
Kijk maar eens op
literature.hubersuhner.com/Tec...ngprotection/?page=2
Over aarden vd mast zijn twee theorieën. De een zegt niet aarden want dan kiest de bliksem deze route via de mast ook niet. Of juist wel aarden zodat de inslag in ieder geval gecontroleerd wordt afgevoerd. Een bliksem laat zich echter niet afleiden (woordgrapje
) door datgene wat wij vinden en denken. Deze kiest zijn route toch wel. Ik ben van mening dat deze dan ook geaard moet worden.
Mbt de verschillende boten zijn er ook verschillende uitgangspunten. Op een stalen boot is er het voordeel van de kooi van Faraday. De stalen kajuit houdt daarbij het elektromagnetische veld van de inslag buiten. Maar goed, wanneer er ook maar één niet beveiligde lijn naar binnen loopt (stroomkabel, coaxkabel, etc) kan de bliksem toch gewoon naar binnen. Bij een polyesterboot zal deze natuurlijke kooi tegen de EM golven natuurlijk al veel minder (danwel niet) aanwezig zijn. Zoals gezegd, ik pleit dan ook voor een gecontroleerde afvoer vd bliksem. Mast aan aarde van het schip, onder water.
Daarnaast is mijn coax uitgerust met een EMP beveiliging. Overigens wil dit niet zeggen dat die nog heel is na een directe inslag! Wel hoop ik dat daarmee het radiocircuit van de marifoon voldoende beveiligd is. De coax zal echter buiten de boot volledig uitfikken! Bij een indirecte inslag zal deze ervoor zorgen dat de boel heel blijft (hoop ik dan maar..., je weet maar nooit)
Tot slot;
Feit is dat rond de evenaar het aantal strikes het hoogst is. Wat niet wegneemt dat wij ze in Nederland niet hebben. Wel of niet aarden is dus wel iets om over na te denken!
Voor zover ik begrepen heb zijn er twee redenen om een mast te aarden:
De eerste is om de lading, als de bliksem inslaat, af te leiden naar de aarde. Zo'n beveiliging moet behoorlijk grote stroomsterktes aankunnen.
De tweede theorie is dat er potentiaalvereffening optreedt: de masttop "ligt aan aarde" en dan is er voor de bliksem geen verschil tussen de mast en het water/de aarde. De gedachte is dan dat het voor de bliksem "niet aantrekkelijk" is om in te slaan. Volgens mij is dit de reden waarom er boven om rieten daken bijna altijd een geaarde geleider zit.
In de praktijk dient bliksembeveiliging natuurlijk beide doelen.
Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Lijkt me niet helemaal goed onderbouwd. Want als de mast aan aarde ligt, en 10 mtr hoog is, en uit metaal, dan is dat een veel betere geleider naar aarde als de lucht eromheen. Dat zou dus de bliksem aantrekken.
Want de ontlading zoekt de weg van de minste weerstand.
Maar dat is theorie, en die theorie en de achterliggende kennis is nog onvoldoende om het gedrag van de bliksem betrouwbaar te voorspellen.
Het aan aarde leggen van de mast dient eigenlijk om in het geval van een blikseminslag zo veel mogelijk, liefst alle energie, zo snel mogelijk van de mast in het omliggende water te krijgen, en geen of zo weinig mogelijk schade aan de boot.
Maar ook dat is theorie.
Hier zijn we voorlopig nog niet uit.
Bart