Onderwerp: Angstmanagement

Er was een eerder gesprek gaande over angsten op zee.
Toch lijkt het me noch steeds een taboe onder zeilers. Liever pochen we met een nog grotere of onze verbeterde reddingsmiddelen aan boord.
Moest je vroeger aan voorschriften voldoen vanwege je verzekering, tegenwoordig moet je aan een eindeloos gedetailleerde hoeveelheid eisen voldoen, wil je nog mee kunnen doen aan een tochtje van je eigen zeilvereniging. Materie die geruststelt??

Je eigen angsten en die van je bemanning, hoe ga je daarmee om als schipper?
Je zeilt immers geen reddingsboot! Een human interest onderwerp, want het deert de zee echt niet.

Ik ben benieuwd naar ieders beleving.

Henk Derksen

Rolwolk schreef :
Waar staat die eindeloze lijst met eisen? Ik ken hem niet.

Vwb angsten, in mijn beleving is het een kwestie van ervaring opdoen, zien wat er gebeurt, onthouden en er naar handelen. Weten dat je het kan moet voldoende zijn om onnodige angst niet te hebben. Verder geen idee op wat voor angsten je verder doelt.

Mooi verhaal Henk.

Ik denk dat het inderdaad staat of valt met voorbereiding, maar ook ervaring en de waarde kunnen inschatten van eigen kennis. Jezelf niet overschatten is de helft van al je veiligheidsmaatregelen.

Ik proef weer een bittere verwijzing naar de Offshore Special Regulations? Dat ene lijstje dat in een a4-tje of 5 met een paar regels vaststelt waaraan een complex apparaat als een zeggaand jacht MINIMAAl aan moet voldoen? Dat lijstje dat ieder jaar bijgeschaafd word aan de hand van concrete voorvallen? Dat lijstje waarin, zo lang ik het bij houdt, zeer regelmatig ook zaken worden geschrapt? Dat ene lijstje dat ik beschouw als een toonbeeld van simpel, helder en degregulerend? Dat korte lijstje, waarop voor 95% de spuit 11 veligheidseisen worden aangereikt en de andere 5% voor iedere serieuze zeiler toch zinnig moet lijken?

Als jij alleen vaart, prima, zoek het uit, maar als je iets organiseert en dat zonder voorvallen wilt laten gebeuren, is het tocht volstrekt normaal dat je vraagt of schepen zich aan de minimale eisen willen conformeren?

Mooi verhaal, kan dat niet bij de 'artikelen'?

Bij zeereizen voel ik zeker veel zenuwen, een bepaalde angst, vraag ik me weleens af waar ik mee bezig ben. Dit is meer geworden sinds we met kinderen zeilen ('wat doe ik ze aan').

Voor recente oversteken naar Engeland of Thyboron was ik ziek (migraine), maar dat kan ook komen van de stress van het weggaan. En toen ik IJmuiden zag verdwijnen heb ik ook wel even twijfel gehad. Waren beide prachtige tochten.

Op dit moment wil ik maar een ding in de vakantie, en dat is zoveel mogelijk zeemijlen. Als de wind de eerste week goed is, gaan we deze zomer naar Noorwegen.

Ik denk wel dat een zekere vorm van spanning goed is. Het zorgt voor een goede voorbereiding en ik ben zeer alert. Het is de kunst het met de kinderen gezellig te houden. Ik zeg expliciet hoe ik me voel, en we proberen het echt leuk te maken. We hebben al een paar keer na 24.00 toen we de haven binnenvoeren en een paar kinderen wakker werden, gezellig met z'n allen gegeten (ei, pannekoeken, 'sliertjes')

Groet,
Frank Jan

boarderbas schreef :
You're barking up the wrong tree, Bas.
TS wil, los van al dan niet aanwezige of verplichte veiligheidsmiddelen, praten over angstgevoelens.

Ik heb tot nu toe weinig meer gedaan dan langs de kust zeilen. Langste tocht 10 uur. Desondanks meen ik voldoende ervaring te hebben om mijn eerste oversteek richting Engeland met vertrouwen tegemoet te zien. 40 jaar zeilervaring blijft 40 jaar zeilervaring. Rustig opgebouwde kennis en ervaring. Zeeuwse stromen, IJsselmeer, Waddenzee, de hele lengte van de Nederlandse kust in dagtochten. Eén keer een nachtje doorvaren naar Helgoland (op de boot van iemand anders).

Ik kan me niet echt voorstellen dat er bij dat toekomstige oversteekje van mij sprake zal zijn van echte angst. Hoogstens wat opwinding door dwangneurotisch navigeren, of zo. Zover ken ik mezelf wel. Gaan knagen als je een bepaalde ton niet snel genoeg ziet; dat soort dingen.

Als er sprake is van echte angst dan klopt er iets niet. Dan doe je iets wat je niet zou moeten doen. Misschien omdat je leercurve te stijl was of omdat je doodgewoon niet de dispositie hebt om een amateur-zeeman te zijn.

Toen dit ineens in beeld kwam (snachts) moest ik wel even slikken:

roozeboos schreef :
Ach, je was nog ontspannen genoeg om dat fotootje te make, toch?
En het over de duim inschattend zou ik zeggen dat als iedereen koers en snelheid handhaaft 305497000 ruimschoots voor je langs gaat en 2350609?? gaat achter je langs; dat laatste kun je nu al zien.

Hoe is het uiteindelijk afgelopen? Zag je de schepen ook IRL? Em was dit het eerste moment dat je die schepen opmerkte?

Het ging ook goed, maar het eerste moment dat je dat ziet op het beeld geeft de aandrang om te gaan vloeken..
De hele nacht is het stil en dan komen er ineens drie op je af!
Voor mn gevoel kwam er een (609) zo dicht bij langs dat ie een kratje bier in mijn kuip kon laten zakken.

Dit is drie jaar geleden, toen had ik een ais antenne achterop. Bereik was niet je dat.
Sindsdien is mijn opstelling verbeterd, met een splitter, en dus nu een hogere antenne en een nieuwe coax geeft een groter bereik van AIS ontvangst. Zodat ik eerder in paniek kan raken..

Maar goed, ik wil maar zeggen, je kan je nog zo goed voorbereiden, uitendelijk ben je een keer aan de beurt.

"Anyone who takes to sea and is not at least a little bit scared, is out of his mind." Ik dacht Sir Robin Knox Johnston.

Dat gezegd hebbende, denk ik dat je voorbereidingen goed zijn. Je kent jezelf, je weet hoe je onder stress reageert, en herkent wat de missers zijn.

Je bootje inspecteer je minitieus.

Zou ik t durven? Ja, maar ik heb er geen zin in. Misschien ligt dat er ook aan dat ik altijd tijdsdruk heb omdat mijn vakanties zich niet over 52 weken in het jaar uitstrekken, en daardoor niet kritisch genoeg kan zijn op t weervenster.

Maar, in die vakanties vaar ik wel solo. Ook dagtochten op zee. Ik heb dat nooit als meer dan normaal risicovol gezien. En ja, respect voor de omstandigheden hoort er bij.

roozeboos schreef :
Je beantwoordt één vraag niet: was wat we op de foto zien het eerste wat je zelf ook zag van de schepen in kwestie? Want dat zegt dan iets over je frequentie van AIS-beeld checken en/of het zegt iets over het bereik van je AIS-ontvanger.
Heb je nog contact gehad met één van de schepen?

En waarvoor ben je vroeg of laat aan de beurt?

Joop66 schreef :
Precies zo heb ik heel veel in de genoemde 40 jaar gevaren.
Geen zin in tijdsdruk en als ik eens op stootgaren lag om over te steken (met de Victoire 22), dan was een geen bezeilde koers naar de overkant of het weer was domweg te slecht. Want solo heb ik geen zin in meer dan 24 uur zeilen aan één stuk en inderdaad: je moet ook weer een keer terug.

Maar nu ben ik met pensioen..

lodewijk stegman schreef :
Ik zei al dat mijn bereik van de AIS niet voldoende was toen. Nu zit ie met een splitter op de mast. die ook al niet zo hoog is, maar nu wel veel bereik geeft. En nee, ik heb geen contact gezocht.

Aan de beurt? ik bedoel die gasten varen 25 knoop, en kunnen amper draaien of stoppen binnen afzienbare tijd, en ik kan er maar vandoor met 5 knoop max op de motor of nog iets harder als het flink waait onder zeil.
Mis je dus een boot die op ramkoers ligt dan heb je echt een probleem.

"Moet je maar beter uitkijken", zal je zeggen en dan heb je gelijk!. Maar ik ben er van overtuigd dat iedere amateur zeezeiler hier wel eens een schip gemist heeft. al dan niet zonder het te weten.

Op de heenweg had ik wel eentje in het vizier in de shiiping lane. Heb ik toen opgeroepen, maar kreeg geen reply. Toen had ik tijd zat om om te draaien, en het na een half uurtje nog een keer proberen.

ik denk eraan dit aan boord op te hangen:

roozeboos schreef :
Het tegendeel lijkt mij een groter probleem.

jaja, scherp ik bedoel dat je m mist als in niet ziet

roozeboos schreef :
Veel stuurlui grote vaart gaan bij uitwijken een correctie maken naar je schip. Dan blijf je vrij en ga je vaak op het laatste moment op een kabeltje achterlangs. Zo op de radar/plotter lijkt het wel spannend. Maar vaak een bewuste manoeuvre om zo weinig mogelijk van koers te wijzigen. Of het een duidelijk uitwijkmanoeuvre is waar het BVA op doelt is een andere discussie, denk ik.

Over voorbereiding gesproken, Beau doet een 'All is Lost', voor de kijkcijfers;

www.nhnieuws.nl/nieuws/202914/...0dobberen%20op%20zee

roozeboos schreef :
Die hangt bij mij al jaren op de overloop. Zie ik elke keer als ik mijzelf richting openbare ruimte begeef.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

We drijven met die stoerdoenerij van Roozeboos en z'n AIS-beelden wel een beetje af van de zaken waar TS naar vroeg.

Okee: wie is er bang op zee? Roept u maar!


Gepost met de officiële Zeilersforum-app

was geen stoerdoennerij hoor. Dan heb je t niet gelezen.

Zoals ik schreef : hoe je je ook voorbereid dit gebeurt dus ook.
Over wie allemaal wel eens een boot heeft gemist is er geen reactie gekomen overigens.

Wat ik ervaar is niet wat ik noem "angst ".
Angstig kan ik worden s 'nachts in bed als ik nog thuis ben en fantaseer wat er allemaal mis kan gaan .
Als ik de zee op ga ervaar ik een verhoogde spanning die nogal wat adrenaline in mijn lijf aanmaakt.
Deze zorgt ervoor dat ik buitengewoon alert en waakzaam blijf .

Bang niet....de eerste keer op zee wel gezonde spanning.

Inderdaad een goede voorbereiding en eerst ervaring opdoen op binnenwateren en vervolgens Wad. Je boot moet je door en door kennen....dat alles geeft een geruststellend gevoel. Telkens gaan we een stapje verder.....Dit jaar willen we meerdaagse tochten op zee gaan doen.

T.a.v. veiligheidsapparatuur....
Je kunt het zo gek maken als jezelf wil. Ik schaf spullen aan waarvan ik het gevoel heb dat het bijdraagt aan mijn veiligheid....ander kiezen voor andere spullen.....dat kan...verder geen mening over. Waar jij je goed bij voelt.

T.a.v. eisen bij evenenementen :
Als ik dan lees dat je bij de 24-uurs vuurwerk aan boord moet hebben...denk ik.....
stelletje mafkezen......niet van deze tijd. Maar ja.....kwestie van indekken door de organisatie. Het gevaar is nartuurlijk wel dat er niet meer werkelijk wordt nagedacht over veiligheid. "We voldoen aan de voorschriften"......tja.......

Vinni

Rolwolk schreef :
Angstmanagement ...

Twee woorden samengevoegd:

Management bedoeld het omschrijven en het handelen om doelen of resultaten te bereiken, management bevindt zich in de sfeer van plannen, uitdenken, voorbereiden, uitvoeren, afronden, evalueren. Een technisch en rationeel gebeuren. Management houdt in acteren op het verleden, heden en toekomst.

Angst daarentegen is een emotie en gevoel van het moment en is bedoeld als een natuurlijk overlevingsmeganisme dat alle 'ratio/denken' uitschakelt en 'intuïtief laat reageren: in de vorm van 'vechten' of 'vluchten'. Soms een middenweg: 'verstarren'.

Een 'angsthaas' zal bij gevaar 'van nature' gaan vluchten om te overleven,
een 'vechthond' zal het gevecht aangaan desnoods tot de dood erop volgt.

De vraag is dus hoe je als mens 'van nature' reageert:

Ben jeen vechter als het tegenzit,
verstar en verstijf je als je iets overkomt,
vlucht je weg als je denkt dat het link wordt?

Grote kans dat je in verschillende situaties vergelijkbaar reageert,

Angstmanagement: daar raken gevoel en verstand elkaar
in de driehoek van 'voelen', 'denken' en 'handelen'.

De vraag is bij ingebeelde of aangepraate
angst en/of angstgevoelens: zijn deze angsten reëel en gegrond?

Voorbeeld: je kunt bang zijn voor een mensetende haai,
maar hoe groot is de kans een mensetende haai tegen te komen?

Het kan, maar iergens is de angst dus te relativeren.
Zo beredenerend doe je aan angstmanagement,
je bent de angstgevoelens de baas.

Tegelijk werken angstgevoelens ook als overlevingmeganisme.

Voorbeeld: je kunt bang zijn om in aanvaring te komen met een groot schip.
De geschiedenis heeft geleerd dat jachten overvaren zijn,
of rakelings zijn gepasseerd. Een reëel gegeven dus.

Een gezonde angst die aangeeft dat alertheid gewenst is,
'vechten'' uit zich in extra alertheid waar het drukker is,
voorbereidingen treffen om zichtbaar en hoorbaar te zijn,
en in staat om te ontwijken of te communiceren.
Of reddingsmiddelen aan boord te hebben.

'Vluchtgedrag' in deze zou kunnen zijn
het zeggen 'ach, het valt wel mee met die drukte'
of 'ze zullen me vast wel zien ik lig er niet wakker van'.

'Verstarren' is de reis niet beginnen en nergens meer komen.
Eigenlijk ook 'vluchtgedrag', het vluchten voor risico's en gevaar.

Ik heb genoten van het plan van aanpak van de plannenmaker,
daar wordt eerder aan 'risicomanagement' dan aan 'angstmanagement' gedaan.

En daar kun je ver mee komen!

Johan

Angst of bang heb ik zelf niet op zee, schrikken wel als er iets mis gaat maar dan ga ik direct weer door in mijn schippersrol en los je het op.
Bemanning/gasten zijn vaak wel angstig: "kan ie om?" maar uitleg over kiel en duikelaartjes doet dan vaak wonderen ook als je wijst op ons gereefd zeil en dat anderen met veel te veel zeil varen. (Ja die zijn er altijd)

Angstige (ook ervaren) bemanning moet je in de gaten houden, die functioneren slecht of deels.

@Roozeboos: Ik weet niet hoeveel boten ik heb gemist want ik miste die boten...